Berichten met de tag: „Purmerend“
Acupunctuur Purmerend
Als je met Google zoekt op ‘Acupunctuur Purmerend’ vind je het bedrijf van mijn vrouw: Ellen Olsthoorn Acupunctuur. Als je behoefte hebt aan een totaal NIET objectief verhaal moet je vooral doorlezen. Ellen heeft vier jaar gestudeerd voordat ze haar praktijk begon. Vanaf het tweede jaar had ze behoefte aan proefpersonen. Ik was er huiverig voor want ik ben best bang voor naalden. Maar ik wilde Ellen graag steunen bij haar opleiding dus belandde ik op de behandeltafel. In het begin oefende ze de techniek van het prikken en het lokaliseren van de acupunctuur punten. Halverwege het derde jaar was het tijd voor een echte behandeling. Ik had geen klachten, voelde mij gezond. Ellen begon met mij uitgebreid te bevragen voor de anamnese. Mijn beide polsen werden ‘gelezen’ en mijn tong werd bekeken. Alle bevindingen werden uitvoerig genoteerd in het aantekeningenboekje. Het is fijn als iemand de tijd voor je neemt, of je nou klachten hebt of niet. Toch kwamen we er gaande weg achter dat ik wel wat last had van somberheid en verdriet. Mijn vader was nog niet zo lang geleden overleden en ik zat nog midden in een rouwproces. Zelf had ik nooit bedacht dat je hier iets aan kon doen met acupunctuur. Het was voor Ellen ook een van haar eerste behandelingen en ze dacht lang na over een behandelplan. Avonden lang zat ze erop te studeren en ze besprak heet ook met haar docenten en met studiegenoten. Het was een subtiel verschil maar tegelijkertijd ook heel duidelijk. Bij een rouwproces horen emoties van verdriet, angst en boosheid. Je kunt er gemakkelijk in verzuipen. Emoties kunnen je verlammen en in zekere zin was dat bij mij ook het geval. Acupunctuur heeft mij daar goed bij geholpen. Ellen heeft mij daar goed bij geholpen. Na een behandeling waren de scherpe randjes van de emotie verdwenen en was er weer ruimte om te leven. Het zorgde ervoor dat ik stappen kon zetten in het rouwproces. Misschien dat het rouwproces zonder acupunctuur ook voorbij was gegaan, ik denk van wel. Alleen zou het dan waarschijnlijk langer hebben geduurd en meer eenzaam zijn geweest. Ik heb de begeleiding van Ellen als heel prettig ervaren. Het was voor haar niet makkelijk, vooral omdat ik dicht bij haar sta. Toch is het haar gelukt om dat heel professioneel te doen. Ik ben er van overtuigd dat acupunctuur iets kan betekenen bij het verwerken van verdriet maar ook bij andere psychische klachten zoals depressie of stress. Ellen kan ik daarbij natuurlijk van harte aanbevelen.
Verkiezingen
In nieuw gezelschap kijk ik graag de kat uit de boom. Het duurt meestal even voordat ik weet wat mijn rol is. Afgelopen zaterdag had ik afgesproken met wethouder en lijsttrekker van het CDA Geoffrey Nijenhuis en raadslid Eveline Tijmstra. Het was een spontane actie. Ik had tijdens het campagneoverleg voorgesteld om ze te interviewen, voor de camera. Zo gezegd, zo gedaan. We hadden afgesproken bij de Melkwegbrug. Bij de brug stond te veel wind voor de eenvoudige opnameapparatuur waarover ik beschikte. We liepen een klein stukje naar de luwte van de Herengracht, waar we een prachtig decor hadden. Ik vroeg Geoffrey en Eveline onder andere: waarom het CDA? Ze gaven hetzelfde antwoord, en we vroegen ons hardop af of dat erg was.
Hoe je als nieuweling in een groep wordt ontvangen zegt veel over die groep. Bij het CDA in Purmerend voelde ik mij gelijk om mijn gemak. Ik mocht er zijn. Ook Geoffrey en Eveline hebben dat zo ervaren. Het CDA in Purmerend is een sociale partij die zich inzet voor de mensen in onze stad die dat nodig hebben, zonder te betuttelen. Geoffrey heeft als wethouder veel ervaring opgedaan met ingewikkelde dossiers zoals de decentralisatie van de zorg. Hoe bewaar je de menselijke maat als straks de gemeente de zorgtaak van de rijksoverheid moet overnemen? Terwijl er tegelijkertijd fors op wordt bezuinigd? Eveline heeft als beleidsmedewerker bij de gemeente Zeevang zich met hetzelfde vraagstuk bezig gehouden. Samen vormen zij een ijzersterk duo. Ik zou het Purmerend gunnen dat zij zich ook na de verkiezingen met de uitvoering mogen bemoeien. Dat is niet alleen verkiezingspraat, het is vooral waarheid.
Na de opnames hebben we nog even nagepraat bij een kop koffie. Eveline en Geoffrey praatten enthousiast over een voorstel van het CDA dat door de gemeenteraad was overgenomen. Een simpele aanpassing in de bekostiging van peuterspeelzalen, waardoor ouders niet meer geconfronteerd worden met enorme prijsschommelingen. Ineens wist ik mijn rol. Ik wil dat enthousiasme via de media bij u overbrengen. En misschien wil ik later ook wel in de gemeenteraad. U kunt 19 maart al op mij stemmen. Lijst 4, kandidaat nummer 10.
Deze column verscheen in aangepaste vorm in Dagblad Waterland.
Dat is MIJN stad
‘Purmerend. Purmereutel. Purra. Afvoerputje van 020, de anus van Amsterdam en home of 80.000 ongetinte Aldi-cola drinkende Opelmensen met tribal tattoos, in hun Leenbakker-huizen met hun Intratuin-tuinen, die hun karbonades per kilo bij de Knaller halen, die Center Parcs “vakantie” vinden en die hun kinderen Kevin en Kelsey noemen. Kortom en ofwel: het Helmond van het Noorden.’
Briljante omschrijving. Waarvoor hulde, Pritt!
Capaciteit of prioriteit?
Ik hoorde gisteren bij de kapper, dat het Makado winkelcentrum in Purmerend, de laatste tijd geteisterd wordt door overvallen. Zo was het in de afgelopen 2 maanden al 3 keer raak. De politie Zaanstreek-waterland heeft laten weten dat het geen extra maatregel zal treffen om de veiligheid van het winkelcentrum te vergroten. Daar is geen capaciteit voor aldus de politie.
Tuurlijk een overval is vreselijk en erg traumatisch voor de slachtoffers, maar tegenwoordig een beroepsrisico van ondernemend Nederland. Daarbij lieve mensen, is er een veel groter gevaar waar de politie zich mee bezig dient te houden.
En nee, dan heb ik het niet over autogordel/snelheid-controles of met zijn achten bij een rotonde fietsers van de verkeerde weghelft plukken, want dat is ook belangrijk.
Nee, het gevaar waar ik het over heb is nog veel dreigender. Ik heb het over de straatmuzikant. U weet wel die gevaarlijke types die de maatschappij ongevraagt van een leuk deuntje voorzien. En dat mag niet!
Gelukkig is daar de sterke arm der wet die kennelijk wel de capaciteit heeft om een half uur een straatmuzikant aan de tand te voelen en zijn ausweis, id-kaart te controleren. Tegenwoordig ben je crimineel totdat het tegendeel bewezen is, lijkt het.
Doet de politie dan helemaal niets voor de ondernemers in Purmerend.
Tuurlijk wel, zo adviseert de politie de ondernemer in Purmerend om dure moderne technieken aan te schaffen om overvallen tegen te gaan, zoals DNA-spray.
De politie laat ook weten dat zij bijvoorbeeld langsgaan bij ondernemers en aan de achterdeur kloppen. “We proberen zo mensen bewust te maken, dat ze de achterdeur niet zo maar open moeten doen.”
En dat is een heel goed advies, ik zou de deur in dat geval namelijk ook niet open doen.
Geachte burgemeester Bijl,
Ik zou graag even tegen u aan twitteren, maar dat kan helaas niet, want u twittert niet. Ik zou willen twitteren dat er volgens mij niet hinderlijk wordt getwitterd tijdens vergaderingen. Als het al gebeurt, dan is het sporadisch en op momenten dat het niet stoort in de vergadering. Ik heb de afgelopen maanden een paar keer een vergadering bijgewoond en heb bepaald niet de indruk gekregen dat er vanwege het twitteren minder aandacht is voor elkaars verhaal.
In het Dagblad Waterland van vandaag staat een citaat van u, over het twittergedrag van de Purmerendse polititci: “Die signalen zijn bij een aantal politieke partijen binnengekomen, maar ik heb het ook zelf gehoord van mensen. Dat is niet goed. Dat raads- en commissieleden ordentelijk en respectvol met elkaar omgaan, en dus niet twitteren tijdens vergaderingen is één ding, maar de beeldvorming naar het publiek is net zo belangrijk.” Maar wat voor beeld geeft dat dan volgens u? Als ik tijdens een vergadering een raadslid zie twitteren dan zou ik denken dat hij contact heeft met de samenleving. Ik zou het wel waarderen als ik via Twitter op de hoogte wordt gehouden van de ontwikkelingen in een debat. Mijn inschatting is dat een negatief beeld slechts kan bestaan bij mensen die geen ervaring hebben met Twitter of andere sociale media.
Mijn algemene beeld is dat Twitter het bestuur van de stad juist dichter bij de mensen brengt. Ik vind het prettig dat de raadsleden, commissieleden en wethouders iets van zichzelf laten zien via Twitter. Het maakt de politiek menselijk. Het toont mij dat beslissingen in de raad genomen worden door mensen, die allemaal het beste voor hebben met de stad. Ook al ben ik het niet altijd eens met genomen besluiten, ik heb er wel respect voor gekregen. Zo discussieerde ik laatst met twitterende raadsleden en wethouders over de omstreden woontoren. Dat helpt mij enorm om wat meer begrip te hebben voor de uiteindelijke beslissing van de raad. Dat was zonder Twitter nooit gelukt. Daar kan geen Politiek café of Praat met de raad tegenop.
Nogmaals, ik vind het jammer dat u niet twittert. Ik kan het u van harte aanraden. U had dan, als u mij zou volgen, automatisch een link naar deze blog gekregen, in een tweet. Maar misschien is er een raadslid, commissielid of wethouder die een linkje naar u wil doorsturen. Of misschien is er zelfs wel iemand die het voor u uit wil printen. 
Met hartelijke groet,
Dirk Olsthoorn
Oproep aan Purmerendse politiek #wozoco
Hamvraag: waarom is het woonzorgcomplex te duur als er geen hoge woontoren gebouwd mag worden? Wie bepaalt dat? Na het het aanhoren van alle voor- en tegenargumenten van de politieke partijen, heb ik op deze vraag steeds geen duidelijk antwoord. Daarom doe ik een oproep aan de politiek in Purmerend om mij te helpen bij het vinden van het antwoord op de hamvraag.
Ik vraag mij af of de hamvraag ooit gesteld is bij de vergadering van de commissie Stedelijke Ontwikkeling en Beheer (SOB)? Of eerder tijdens een raadsvergadering? Heb ik iets gemist? Ook als dat zo is, vind ik het nog steeds vreemd dat ik als betrokken inwoner van Purmerend moet gissen naar het antwoord op de hamvraag. Maar dat is nog geen reden om dat niet te doen, ik ga dus gissen.
De coalitiepartijen VVD, PvdA, CDA en de stadspartij zijn er wel uit. PvdA en Stadspartij zeggen ja tegen de woontoren. Formeel hebben CDA en VVD nog twijfels, maar tussen de regels door lees je dat ze voor de wijziging van het uitvoeringsplan zullen stemmen, en dus voor de woontoren. Bovendien zullen zij hun eigen wethouders niet snel laten vallen.
Tijdens de vergadering van de commissie SOB waren de wethouders nog het meest informatief in hun betoog. Wethouder Mona Keijzer benadrukte het belang van een goede samenwerking met projectontwikkelaar Wooncompagnie. Daarin zit volgens mij het antwoord op de hamvraag verscholen. De gemeente heeft Wooncompagnie hard nodig bij de ontwikkeling van plannen in de toekomst. De woningcorporatie is een belangrijke financier van plannen voor verbetering van de leefbaarheid van de wijken in Purmerend.
Is de macht van woningcorporatie Wooncompagnie te groot is geworden? Durft de gemeenteraad daarom geen nee te zeggen tegen de woontoren? Ik hoop van niet. Het lijkt mij geen gezonde basis voor samenwerking.
Wie heeft er van mijn kaas gepikt?
Speciaal voor de directie van cultuurpodium P3 dit boekje in de herhaling.
Recensie: Parabel over twee muizen en twee minimensen, die in een doolhof naar kaas zoeken. Als de kaasvoorraad op een plek op is, gaan de twee muizen direct op zoek naar nieuwe kaas. De twee minimensen hebben meer moeite met de verandering. De lessen van deze parabel over het omgaan met verandering, behandelen thema’s als angst overwinnen, avontuur verwelkomen, daarheen gaan waar de kaas is, veranderingen aan zien komen en aanvaarden. Het verhaal wordt kort ingeleid; na het verhaal worden enkele voorbeelden gegeven hoe mensen met de verschillende elementen uit het verhaal kunnen oppikken. Een prettig leesbaar boekje en, hoewel verschenen in de serie ‘Business bibliotheek’, voor iedereen en overal bruikbaar.
Waldo Volmer, de programmeur van P3, gaat weg. Dat bericht verscheen deze week op de website van 3 voor 12. De kaasmetafoor is volledig van toepassing op het management van het pop- en cultuurpodium. ‘P3 wil na subsidiekorting vasthouden aan culturele missie’, dit was ruim een jaar geleden de kop van het artikel op de website van de Purmerendse Regio Ondernemers. Vastklampen aan wat je hebt, niet in staat een nieuwe strategie te ontwikkelen. Doorgaan met hetzelfde concept, alleen dan een stukje minder. Totdat het op is.
Een jaar na het verschijnen van het artikel is het dan zover. De kaas is bijna helemaal op: “Zonder programmeur verder gaan betekent dat de dance-programmering voor zover mogelijk wordt gecontinueerd en de internationale live-programmering wordt geminimaliseerd. Voor standaard live werk wordt door mij bekeken of het mogelijk is. Alles wat ontwikkeld moet worden, zoals upcoming talent, zullen we gewoon niet meer doen.” Nog steeds houdt de minimens vast aan zijn verder slinkende voorraad kaas.
Het zou eeuwig zonde zijn als P3 als cultuurpodium verdwijnt. Er is ruimte voor een cultureel centrum in Purmerend, daar ben ik van overtuigd. Maar dan moet het roer nu wel om. Missie bijstellen, maatregelen nemen en niet lullen maar poetsen. Anders zal de gemeente bij de volgende bezuinigingsronde het voorstel weer uit de kast halen voor commerciële exploitatie van P3 (bladzijde 12, pdf alert). En dan zal protesteren niet meer helpen.
Het boekje ‘Wie heeft er van mijn kaas gepikt?’ is onder andere te koop bij Bol.com.
Wooncompagnie chanteert gemeente Purmerend
“Een duivels dilemma”, zo noemt de CDA-fractie de keuze om het bestemmingsplan te wijzigen. Er is geen gemakkelijk “ja” en er is ook geen gemakkelijk “nee”. Waar hebben we dat eerder gehoord? Het is een poging tot medeleven. In feite staat het besluit al vast. Het maakt niet uit dat omwonenden te maken krijgen met een drastisch gewijzigd bestemmingsplan; het maakt niet uit dat hun achtertuin ’s ochtends een paar uur in de schaduw komt van een woontoren van 60 meter hoog en 46 meter breed; of dat omwonenden vanuit de woonkamer ineens een heel ander uitzicht hebben. Thijs Kalverboer van de ouderenpartij in Purmerend is daar duidelijk over: “Dan kijk je toch gewoon de andere kant op.” De PvdA heeft helemaal geen argumenten nodig om haar standpunt kracht bij te zetten. Commissielid Natalie Saaf zegt in haar antwoord op de insprekers: “Ik kan er kort over zijn, wij zijn gewoon vóór.” En daar moet je het dan maar mee doen, als belangenbehartiger van een groep van 175 huishoudens.
Het woonzorgcomplex moet er komen. Door de vergrijzing is er een toenemende behoefte aan zorg voor ouderen. Het nieuwe woonzorgcomplex voorziet in die behoefte. De zorginstelling van woonzorgcomplex De Tien Gemeenten heeft verstand van zorg verlenen met een menselijke maat. Ik heb dat met eigen ogen mogen aanschouwen toen ik er, met een groep leerlingen van klas 1 en 2 vmbo, een uitgebreide rondleiding kreeg. Die menselijke standaard van De Tien Gemeenten lijkt nu onbetaalbaar. Dat is merkwaardig. Wooncompagnie is volgens het Besluit beheer sociale-huursector verantwoordelijk voor het prestatiegebied ‘wonen en zorg’. Ze moet dus zorgen voor goede woonvoorzieningen voor ouderen die zorg nodig hebben. Binnen de bestaande wettelijke kaders.
Wooncompagnie ontwikkelde een plan waarvan ze wist dat het niet paste binnen het bestemmingsplan. Nu de gemeenteraad zich moet uitspreken over de benodigde wijzigingen van het bestemmingsplan, dreigt Wooncompagnie zich terug te trekken als het oorspronkelijke plan niet doorgaat. Dat is chantage. Dat is niet maatschappelijk verantwoord ondernemen. Sterker nog: Wooncompagnie zal de gemeente aansprakelijk stellen voor de gemaakte kosten tot nu toe. De vraag is of ze daarmee in hun recht staan. Mijn burger logica zegt van niet. Tenzij er bewijzen zijn dat de gemeente al in een vroeg stadium heeft meegewerkt aan het plan waarvan ze wist dat het niet binnen het bestemmingsplan past. Dan moet de gemeente op de blaren zitten. De gemeente moet het geldelijk verlies dragen en de bewoners van Stadshoven mogen er niet de dupe van worden. Verdeel de last dan maar over de schouders van alle inwoners van Purmerend.
Laat het in ieder geval een les zijn voor de toekomst. Zodat DIT geen werkelijkheid wordt.
Donderdag 10 februari vergadert de commissie Stedelijke Ontwikkeling en Beheer over het woonzorgcomplex. De vergadering begint om 20.00 uur en is openbaar.