Eten & drinken
Tinto da Ânfora, Grande Escolha, 2006
Ik kon me niet langer inhouden en heb de fles van Anne & Co aangebroken. Eergisteren twee glazen gedronken, zonder kaas. Lekker. Nu, met een stukje Roquefort, nog een glas. Lang leve Vacu Vin. De wijn is stoer, aards, genoeg tannine, kruidig ook. Heerlijk! Hij komt wel verdomd dicht in de buurt. Maar nog nét iets te fruitig voor bij echt pittige kaas. De wijn ruikt naar kersen en er zitten bramen in de smaak. Niks mis mee, maar een tikje te lief en te opgewekt voor de heftige Roquefort.
Mark! Kom als de sodemieter naar Nederland terug. Kan mij niet schelen dat de lente al is begonnen in de Dordogne. Ik heb dringend behoefte aan een fles van die prachtige Bordeaux uit Puyraud. Terecht dat het hele franse dorpje er lyrisch over is. Sensationeel lekker smaakte die wijn bij een stukje blauwe schimmelkaas. Van de Lidl. Uit plastic. Maar daar merk je niks van als je in extase bent vanwege de ultieme combinatie van smaken. Dus: schiet op Mark! Een doosje graag. En niet van het jaar 2007 s’il vous plaît. Ik betaal je er rijkelijk voor. Of ik kom van de zomer klussen aan die ruïne van jullie, om de schuld in te lossen.
Anne & Co, wijn en roquefort
Tegenover het pand van Bromet & dochters ligt het oude ‘Groene Kruisgebouw’. Ik heb er nog op peuterspeelzaal gezeten, als jochie van krap twee jaar oud. En ik kreeg er mijn eerste inenting, waar ik een trauma aan heb overgehouden. In het gebouw zit nu een winkel, Anne & Co. Ik had er over gelezen in het Noordhollands Dagblad. Mijn interesse was vooral gewekt omdat Anne een Française is met verstand van wijn. Ik ben niet vaak in Ilpendam, dus daar móést ik even naar binnen. “Waar moet de wijn bij passen?”, vroeg de mevrouw, die denk ik te oud was om Anne te zijn. Kijk. Goeie eerste vraag! “Uhh… nouhou, ik ben al een tijdje op zoek naar een stevige rode wijn die bij een pittige Franse kaas past. Zeg roquefort. Heimwee naar de afgelopen zomer in de Dordogne.” De mevrouw liet mij kiezen uit drie wijnen. Geen van drie Frans. Ik heb uiteindelijk gekozen voor een Portugees. Tinto da Ânfora, Grande Escolha, 2006, stoer, met flink wat tannine en rood kersenfruit. Ik bewaar hem, ten minste tot het weekend. Maar ik bén me daar een potje nieuwsgierig!!!
Vanavond: Pasta di Dirk!
Pappardelle met Italiaans stoofvlees
voor 8 personen
1500 gr magere runderlappen in kleine blokjes
2 el olijfolie
50 g gerookt ontbijtspek, in kleine stukjes
1 ui gesnipperd
2 tenen knolfook, fijngehakt
2 stengels bleekselderij, fijngehakt
2 wortels, geraspt
1 takje rozemarijn, naaldjes fijngehakt
1 blik tomaten (400 g)
1 klein blikje tomatenpuree
150 ml rode wijn
100 ml runderbouillon (van tablet)
verse pasta voor 8 personen, of 4 schalen pappardelle (pasta, schaal à 250 g)
100 g in dunne plakjes geschaafde Parmezaanse kaas
- Bestrooi het vlees met zout en peper. Verwarm de olie in een braadpan en bak de blokjes vlees – in gedeelten – rondom bruin. Schep ze op een bord en bak in het bakvet het ontbijtspek, de ui en de knoflook 3 minuten. Voeg de bleekselderij, wortels en rozemarijn toe en bak ze 1 minuut mee.
- Voeg de tomaten met vocht, wijn, bouillon en tomatenpuree toe en breng het geheel aan de kook. Schep het vlees erdoor. Zet het vuur heel laag en laat het vlees afgedekt in minimaal 2 1/2 uur gaar stoven. Ik zet het gerecht zelf altijd in de oven, heteluchtstand op ongeveer 140 graden, zodat het net blijft koken. Roer zo nu en dan door en controleer of er nog voldoende vocht in de pan zit.
- Kook de pasta in een grote pan met ruim water en wat zout volgens de aanwijzingen beetgaar. Giet de pasta af. Verdeel de pasta over 8 warme diepe borden en schep er wat stoofvlees met saus op. Strooi er geschaafde kaas over.
Zo. Succes ermee! En eet smakelijk!
Initium, Navarra 2008. Slechte grap
Tot gisteren dacht ik dat het aan mij lag. Maar er zijn meer mensen die vinden dat de door Nicolaas Klei, tot numero uno bekroonde omfietswijn Initium Navarra, feitelijk ordinaire bocht is. Zie hier de reacties op dirkzijn.nl. Bedankt Wim en Onno!
Ik begin te vermoeden dat het een slechte grap is van onze wijnkenner met vleespet. Kies de smerigste bende uit die er maar is te krijgen in de Nederlandse supermarkten en zet die op nummer één in je wijngids. Eens even kijken of die volgzame Hollanders het door hebben. Ja hoor! Wakker ende present. En gelukkig zonder hoofdpijn, want na één glas de fles in het riool gekieperd. Waar het thuis hoort.
Kopke Vintage Port uit 1974
Twee jaar oud was ik toen deze port in de fles werd gegoten. De fles is afkomstig van mijn ome Nico, heus gediplomeerd vinoloog. Ik ben nieuwsgierig. Ook naar de prijs trouwens.
Hoe smaakt Port van 35 jaar oud? De kurk was duidelijk over de houdbaarheidsdatum heen. Draaien, klooien, kruimels graaien en uiteindelijk toch nog het restje kurk in de fles zien verdwijnen. Niet lekker. Dus souvenir-sangria-aardewerk-schenkkan om port in te gieten pakken. Schijnt goed te zijn ook, decanteren, voor port. Met filter, maar wat voor? Zeef, theezeefje, nee, niet fijn genoeg. Panty dan? Neuhj, bah, ook schoon niet lekker. Koffiefilter?! Dat is het. Schenken… aha… jammer. Heb je toch eigenlijk een koffiefilterhouder voor nodig. Nu zakt het goedje met gruis en al, na een minuut door het stukgeweekte filter heen. Geen koffiefilterhouder, want die stinkt naar koffie, trechter dan? Ja! Even afsoppen, koffiefilterpapier bijvouwen en gaan. Drup, drup. Na een klein uurtje zit de prachtige port in de sangriakan. Pfff, kan wel een borrel gebruiken.
En hij smaakt heerlijk! Echt de moeite waard. Inclusief het avontuur dat nodig was om hem überhaupt in een glas te krijgen. Ruikt goed. Sterk, maar lekker. Hij smaakt als hele dure lang gerijpte whiskey, maar dan naar port. Steranijs, of zoiets spannends proef ik. Karamel en mokka ook. Kan niet van de koffiefilterhouder zijn. En veel alcohol! Zou dat door blijven gisten in zo’n fles? Kan me niet voorstellen dat het nog de 21% is die op het etiket staat vermeld. Heb genoten van de port. Als aperitief, voor de kerstmaaltijd, eigenlijk heel erg ongeschikt. Dit hoor je te drinken op een avond met wijn en/of whiskey liefhebbers. Liefst met sigaren en rook erbij. Hmmm, krijg weer trek.
Gaggia Classic
Mijn Gaggia Classic espresso apparaat is in verval geraakt. Ik ontkalk regelmatig, maar het zou wat vaker moeten. En na vijf jaar is er gewoon onderhoud nodig. Het stukje aluminium dat het water gelijkmatig verdeeld is er slecht aan toe. Afgebrokkeld. Ik denk dat het komt omdat ik een tijd lang te fijn gemalen koffie heb gebruikt. Sicilian Espresso Blend, van Kaldi in Purmerend. Standje 1 op mijn verzoek. Bij standje twee miste ik die lekkere cremalaag. Zou eigenlijk standje anderhalf op de maler moeten zitten.
Ik heb op internet wat onderdelen besteld. Nieuw stoompijpje, rubberen ring voor de piston, en dus dat water-verdeel-aluminium-ding. Nog geen 30 euro voor een als nieuw apparaat, dacht ik. Maar dat viel tegen. Er is geen beweging te krijgen in de inbusschroefjes waarmee het stukje aluminium vast zit. Ik was begonnen het apparaat te ontmantelen maar ook van binnenuit vond ik niet de sleutel tot succes. Het enige wat er op zit is de boiler loskoppelen van het apparaat en in de machineklem zetten om de schroefjes uit te boren. Maar dat durf ik niet. Ik moet dan ook 20+ stekkers lostrekken en diversen slangetjes en pijpjes. En voor het uitboren heb ik een kolomboormachine nodig en ik ben bang dat er restjes in de boiler verdwijnen. Toch maar wegbrengen voor een onderhoudsbeurt. Altijd nog goedkoper dan een nieuw apparaat. En beter voor het miljeu.
Vanavond kaasfondue
Behelpen met een pan op een gammele driepoot en waxinelichtjes op verhoging. Het gaat om de inhoud. Eeuwenoud familierecept. Komt als ik het goed heb van een familielid dat intern zat bij een gezin in Zwitserland, maar dat klinkt haast te mooi om waar te zijn. Het smaakt in ieder geval goed.
Fondue voor 4 personen
(zonder wijzigingen van de orginele geschreven tekts overgenomen)
600 gr kaas
half Gruyère half Emmenthaler
(of alleen Gruyère als U fondue van sterkere smaak prefereert)
1 teentje knoflook
3 dl witte wijn (landwijn, sec)
1 likeurglaasje Kirsch
1 koffielepel maizena
1 flinke mespunt dubbelkoolzuur soda
nootmuskaat
peper
paprikapoeder
Giet de wijn en de kaas in de caquelon, die U van te voren hebt ingewreven met een teentje knoflook. Laat kaas smelten op zacht vuur, roer (8-en) zonder ophouden, totdat het mengsel begint te koken, voeg de maizena en de geraspte nootmuskaat (opgelost in de Kirsch) toe.
Laat nog 2 à 3 minuten koken, doe er de dubbelkoolzuur-soda bij en draag Uw kunstwerk trots ter tafel, waar de smaak met paprika of peper wordt vervolmaakt.
Bon appétit!
Ik heb in dit geval moeite om van het recept af te wijken. Stiekum doe ik er een beetje fijngehakte knoflook bij. Voor de wijn neem ik een eenvoudige Vin de Pays des Côtes de Gascogne. Van de HEMA deze keer. En die drinken we er ook bij.
Update: voor erbij volgende keer toch een iets chiquere wijn. Is best wel een heftige maaltijd, met al die kaas enzo. Daar mag wel wat stevigs bij.
Wijn met kiezelstenen
Hmm, lastig. Vanavond nog eens goed proeven bij de tweede ronde. Ja, lekker die Ribera del Duero. En er zit inderdaad landweg in. Niet stoffig, maar wel met kiezelstenen. Bij een deftige bordeaux had ik mij een tikje zwaardere wijn voorgesteld. Deze is fruitig, zonder dat ik kan benoemen welk fruit. Het smaakt vooral naar wijn. Hele prettige wijn. Smaakt vast goed bij lamsbout of -koteletten. En daar zal ik hem volgende keer ook voor kopen. Want, hoe lekker ook bij een stukje oude kaas, deze wijn is te verfijnd voor bij de borrel. En te duur ook. Maar lekker!