Politiek
Capaciteit of prioriteit?
Ik hoorde gisteren bij de kapper, dat het Makado winkelcentrum in Purmerend, de laatste tijd geteisterd wordt door overvallen. Zo was het in de afgelopen 2 maanden al 3 keer raak. De politie Zaanstreek-waterland heeft laten weten dat het geen extra maatregel zal treffen om de veiligheid van het winkelcentrum te vergroten. Daar is geen capaciteit voor aldus de politie.
Tuurlijk een overval is vreselijk en erg traumatisch voor de slachtoffers, maar tegenwoordig een beroepsrisico van ondernemend Nederland. Daarbij lieve mensen, is er een veel groter gevaar waar de politie zich mee bezig dient te houden.
En nee, dan heb ik het niet over autogordel/snelheid-controles of met zijn achten bij een rotonde fietsers van de verkeerde weghelft plukken, want dat is ook belangrijk.
Nee, het gevaar waar ik het over heb is nog veel dreigender. Ik heb het over de straatmuzikant. U weet wel die gevaarlijke types die de maatschappij ongevraagt van een leuk deuntje voorzien. En dat mag niet!
Gelukkig is daar de sterke arm der wet die kennelijk wel de capaciteit heeft om een half uur een straatmuzikant aan de tand te voelen en zijn ausweis, id-kaart te controleren. Tegenwoordig ben je crimineel totdat het tegendeel bewezen is, lijkt het.
Doet de politie dan helemaal niets voor de ondernemers in Purmerend.
Tuurlijk wel, zo adviseert de politie de ondernemer in Purmerend om dure moderne technieken aan te schaffen om overvallen tegen te gaan, zoals DNA-spray.
De politie laat ook weten dat zij bijvoorbeeld langsgaan bij ondernemers en aan de achterdeur kloppen. “We proberen zo mensen bewust te maken, dat ze de achterdeur niet zo maar open moeten doen.”
En dat is een heel goed advies, ik zou de deur in dat geval namelijk ook niet open doen.
Kom, gezellig een vorkje prikken
Net de live persconferentie gezien van gladjakker Rutte. Ik begin zowaar terug te verlangen naar onze nationale trekpop Jan Peter Balkenende. Wat kan die man lullen met zijn hete aardappel en hier en daar zo’n populaire Engelse term. Dat is hem vast ingefluisterd door Jort.
Het ging natuurlijk allemaal over de uiterst beschamende actie van 3 militairen die er op uit gestuurd waren om een Nederlandse staatsburger weg te halen uit Libie. Helaas kon Rutte niet veel zeggen over het voorval wegens de veiligheid van de militairen.
Het beroep journalist in combinatie met de juiste vragen stellen blijft kennelijk moeilijk.
Zo miste ik een aantal cruciale vragen die niet werden gesteld.
Bijvoorbeeld:
Is de premier op de hoogte van het internationaal straf/oorlogsrecht, dat bepaald, dat het binnen vallen van een soevereine bevriende natie (Libie was immers al weer een tijdje in genade aangenomen vanwege de goedkope olie en gas) illegaal is?
Zou de premier ook kunnen uitleggen waarom een medewerker van het prestigieuze ingenieursbedrijf Royal Haskoning door Nederlandse militairen bevrijd dient te worden. Waarom geldt dit niet voor ‘gewone’ Nederlandse staatburgers? Zou het zo kunnen zijn dat deze medewerker een hete aardappel met een dubbele achternaam is en wellicht een bekende is van onze premier?
Helaas deze vragen werden dus niet gesteld.
Dan was er nog een ander interessant onderwerp, namelijk het officiele staatsbezoek van onze majesteit aan de Sultan van Oman. Dat is komen te vervallen, want ook in Oman, zijn de mensen het zat om onderdrukt te worden door een door het westen neergezette puppet dictator.
En terecht, het laatste wat je wilt als toch al dubieus te boek staande staatshoofd (Shell, Zorreguieta, Bilderberg) is de schijn wekken dat je een dictator ondersteund. Maar wat schets mijn verbazing? Bea gaat wél op persoonlijke titel gezellig een vorkje prikken met de dictator van Oman. En dat was volgens Rutte een puik plan.
Meneer Rutte, dat Nederland wat u terug wilt geven aan ons kunt steken waar de zon niet schijnt.
Wat een bananenrepubliek!
Update I:
Zat ik er toch niet zover naast lijkt het. De medewerker van Royal haskoning is de heer Erik Oostwegel , lid van de raad van bestuur en een persoonlijke vriend van Maxime Verhagen!
Oh, en het vorkje prikken op persoonlijke titel van onze majesteit heeft te maken met het Nederlandse bedrijf Damen Schelde, dat meedingt naar een order voor vier marineschepen.
Update II:
Volgens de Europese gedragscodes omtrent wapenverkoop mag dit helemaal niet!
1. Geen biologische, chemische en nucleaire wapens
2. Verkoop niet aan mensenrechtenschenders
3. Lever niet aan vijanden van vrienden
4. Doe geen zaken met agressieve staten
5. Waak voor het uitlekken van wapenkennis
6. Koper mag geen banden met georganiseerde misdaad of terrorisme hebben
7. Zorg dat wapens niet doorverkocht worden
8. Welzijn volk mag niet lijden onder dure aankoop
Punt 2 wordt overtreden aangezien er in Oman geen vrijheid van meninguiting bestaat.
Punt 8 valt met geen mogelijkheid te controleren, er is onrust en wie zegt ons dat die dictator deze schepen niet inzet tegen zijn eigen bevolking?
Wat een wereld!
Via via: Waarom Amerika zijn tekort onmogelijk kwijt kan raken
Via Welingelichte Kringen, via Business Insider. Dat de Amerikaanse overheid veel meer geld uitgeeft dan zij ontvangt weet iedereen ondertussen wel. Maar in dit bericht wordt het wel heel concreet gemaakt.
Het is simpel. Het linker balletje zijn de inkomsten van de Amerikaanse overheid. Veertig procent inkomstenbelasting, veertig procent sociale zekerheid, en 20 procent voor de rest. Bij elkaar 2.200 miljard.
De grote gekleurde bal zijn de uitgaven. Het stuk met de rode lijn er omheen zijn ‘overdrachtsuitgaven’, geld dat de staat geeft aan huishoudens. Omdat ontvangers ziek zijn, of oud, of werkloos. Bij elkaar met 2.100 miljard al net zoveel als de inkomsten.
Dan is er defensie: een kleine 700 miljard, en de rest. Als je het uitkeringsdeel niet kunt verlagen (en per huishouden stelt dat al erg weinig voor) dan is het tekort eigenlijk amper oplosbaar. Behalve met enorme belastingverhogingen. Politiek onhaalbaar en economisch fnuikend.
Bloed aan de handjes en boter op het hoofd
“Ik kon het niet verantwoorden dat we de Afghaanse meisjes en vrouwen in de steek zouden laten.” Aldus Jolande Sap van Groen Links. En dus was mevrouw Sap voor een nieuwe opbouw, vecht, trainingsmissie naar Afghanistan.
Nog helemaal vol van zulke warmte en naastenliefde van mevrouw Sap, zat ik dan ook in spanning te wachten op de het spoeddebat, dat door mevrouw Sap weldra zou worden aangevraagd. Wat is namelijk het geval, het hele Midden-Oosten staat op dit moment in vuur en vlam. De burgers proberen onder het juk van jarenlange tirannie uit te komen.
Dit gebeurde al eerder in Tunesië en Egypte en is nu overgeslagen naar Bahrein, Jemen en Libië. Ook de burgers in Saudi Arabië en China morren. In Bahrein, Libië en Jemen worden protesten met harde hand neergeslagen met vele doden tot gevolg.
Het zou dus slecht een kwestie van tijd moeten zijn, voordat mevrouw Sap met haar sterk gevoel voor mededogen, deze gang van zaken zou aankaarten in de kamer. Aangezien in landen als Libië, Bahrein en Jemen niet alleen vrouwen en kinderen de pineut zijn maar de gehele bevolking. Maar helaas het bleef oorverdovend stil. Waarom pleit mevrouw Sap niet voor troepen naar bovengenoemde landen? Zou dat misschien te maken hebben met het feit, dat deze dictaturen zeer goed bevriend zijn met het Westen en ons van goedkope olie voorzien? Ik weet het Groenlinks en goedkope vervuilende olie, het is raar, net zo raar als een oorlog ondersteunen.
Misschien kan Jolande mij eens de logica uitleggen achter de 64 burger doden, waaronder vele vrouwen en kinderen die afgelopen week bij NAVO bombardementen zijn gevallen en hoe dit te rijmen valt met haar verantwoordelijkheid tegenover de bevolking van Afghanistan.
Update: Mevrouw Sap krakeelt vandaag in de media dat de aanslag in Kunduz de noodzaak van een missie bewijst. Maar Jolande dat waren ‘slechts’ 28 onschuldige slachtoffers ten opzichte van de 64 die de NAVO afgelopen week maakte. Kunnen we niet beter troepen sturen om de NAVO en de Amerikanen uit Afghanistan te verdrijven? Die maken namelijk veel meer slachtoffers onder de Afghaanse bevolking.
Analyse nummer zoveel. #GroenLinks #Kunduz
Ach, er is al zoveel over gezegd en geschreven. Toch nog even deze analyse.
Toen het kabinet Balkenende IV worstelde met het vraagstuk over de verlenging van de missie in Afghanistan kwam D66 met een alternatief plan. Het plan van D66 om een politietrainingsmissie naar Afghanistan te sturen werd door GroenLinks gesteund. Het was half serieus bedoeld. Zowel D66 als GroenLinks voelde wel aan dat noch het CDA noch de PvdA zou bijdraaien. De bedoeling van het voorstel was vooral het conflict tussen de PvdA en het CDA op scherp te zetten.
Na de val van het kabinet bleef GroenLinks vasthouden aan het plan. De politietrainingsmissie naar Afghanistan werd zelfs opgenomen in het verkiezingsprogramma. Opmerkelijk, voor een partij met een pacifistische achtergrond. Het was ook toen al duidelijk dat er flink wat militairen mee zouden moeten om de veiligheid van de politietrainers te garanderen. En militairen moeten dan wel eens schieten. Daar ga je dan met je principes. Was dit een dwaling of een bewuste keuze?
Toen de verkiezingsuitslag bekend was bleek de al dan niet bewuste keuze gunstig uit te pakken. Het maakte het mogelijk om serieus mee te onderhandelen over het vormen van een nieuw Kabinet. Het scheelde niet veel of GroenLinks was in de regering gekomen. Als GroenLinks een nieuwe Afghanistan missie in de verkiezingscampagne tot breekpunt had gemaakt, was het nooit zover gekomen.
Nu zit GroenLinks weer in de oppositie en moet men omgaan met de gevolgen. Het standpunt omtrent Afghanistan is nu een stuk lastiger te verdedigen. Voor een kans om deel te nemen aan de regering wordt het opzij schuiven van principes nou eenmaal makkelijker geaccepteerd. GroenLinks had er voor kunnen kiezen om het standpunt te wijzigen. In Politiek Den Haag zitten meer draaikonten, je komt er mee weg. Je zegt dat het voortschrijdend inzicht is, of dat het een teken van kracht is dat je je mening durft te veranderen.
Toch is dat niet waarvoor GroenLinks heeft gekozen. Zouden ze dan toch écht de overtuiging hebben dat ze met een politietrainingsmissie in Kunduz het Afghaanse volk helpen? Natuurlijk niet. Het gaat om de knikkers. Het is koehandel. Bij De Wereld Draait Door leggen Joris Luyendijk en Arnold Karskens uit hoe dat werk. ‘Nederland is het aapje van Amerika. Doe wat Amerika wil en je krijgt pinda’s.’ GroenLinks is het aapje van het kabinet Rutte-Verhagen.
De Jakhalzen:
Egypte maakt een hoop duidelijk
Terwijl de revolutie in het Midden-Oosten in volle gang is, zitten de bekende grootmachten met het handen in het haar. Obama heeft Moebarak al laten vallen. Da’s natuurlijk logisch want het merk Moebarak wat 30 jaar geleden door de Amerikanen als wrede dictator daar is neergezet heeft zijn langste tijd gehad.
Dus zijn de Amerikanen achter de schermen bezig om hun volgende stroman daar te plaatsen.
Israel schijt ook 7 kleuren bagger maar in plaats van de mensen in Egypte een hart onder de riem te steken en het goede voorbeeld te geven als enige democratie in het Midden-Oosten, steunt Israel Moebarak liever met 3 vliegtuigen vol met wapens.
Israel schijnt nog wel een oplossing aangedragen te hebben aan Moebarak om van zijn demonstranten af te komen middels een beproeft recept. Maar een muur bouwen rond de demonstranten en ze uithongeren ging kennelijk zelfs Moebarak te ver.
Ook is het goed te weten dat al die vriendelijke bedrijven die altijd het beste met ons voor hebben zomaar de stekker eruit trekken als een revolutie niet in het belang is van hun broodheren. Geeft je toch te denken als Vodafone klant. Wat zou er hier gebeuren als mensen de straat op zouden gaan? Gaat Internet dan ook plat? Een zeer dubieuze tendens die we eerder al zagen met Paypal en Wikileaks.
Het positieve is, dat we weten dat we niet bij Vodafone moeten zijn als we een telefoon abonnement nodig hebben.
Ik wens de burgers van Egypte veel sterkte en wijsheid toe in hun strijd tegen de dictatuur en dat zij zich niet laten afschepen met een andere handpuppet neergezet door de Amerikanen.
Tot slot nog even de vertaalde toespraak van die feeks van een Clinton.
Drecul: (Leger)Groen(S)links
Je zal maar pacifist zijn en jarenlang op GroenLinks gestemd hebben. Dan voel je je nu toch wel genaaid. Groenlinks stemmers hadden natuurlijk allang door, dat onze aanwezigheid in Afghanistan, te maken heeft met olie, pijpleidingen en grondstoffen in plaats van nare Taliban, WMD’s en democratie brengen/opbouwmissies.
Alleen bij Jolande Sap is dit nog niet helemaal doorgedrongen blijkbaar.Of zou het zo zijn dat Groenlinks gewoon machtgeil is zoals elke andere politieke partij en dat Jolanda stiekum al droomt van een uitnodiging voor de volgende Bilderberg vergadering? Waarin zij te horen krijgt, dat zij de Cap & Trade agenda van het o zo gevaarlijke CO2 een tandje hoger moet zetten.
Het blijft wennen, GroenLinks als linkse partij die graag haar idealen laat gaan voor een plekje tussen het establishment. Femke zou zich omdraaien in haar graf. Maar wacht, die leeft nog… van een vol pensioen op haar 44ste, iets waar wij gewone stervelingen vooralsnog alleen maar van kunnen dromen. Een Rosenmöllertje noemen ze dat binnen de partijgelederen. U weet wel, dat boegbeeld ooit, voor de arbeiders in zijn rol als districts-bestuurder bij het FNV, die nu dezelfde arbeiders uitbuit in zijn rol als commissaris bij het CSU. Maar ach Paul heeft het weer afgekeken van Wim Kok. U weet wel, van die partij die ook ooit links was.
Flauw en nog flauwer
De politie is je beste vriend. Maar wel een matennaaier van een vriend. Ik heb laatst een bekeuring gekregen waar ik de pest in had. Er lag een flinke laag sneeuw. Alle fietspaden in Purmerend waren nagenoeg onbegaanbaar. Het leek wel of het strooizout al op was voordat de sneeuw de stad wit kleurde. Het leverde gevaarlijke situaties op voor fietsers en voetgangers. Na het bruggetje bij mijn huis – de enige plek waar wel was gestrooid – begon de tocht naar school met gevaar voor eigen leven. Tergend langzaam – en op sommige stukken lopend – kwam ik uiteindelijk aan bij een hoofdweg die sneeuwvrij was. Ik dreigde te laat voor te komen voor de eerste les dus ben over de hoofdweg gaan fietsen. Met flink de vaart erin kwam ik bij het Beatrixplein. Een halte voor streekbussen waar geen fietsers mogen komen. Ik koos ervoor om toch over te steken en ja hoor, daar kwamen twee agenten uit de bosjes gesprongen. Ik was vast en zeker niet de eerste die voor deze veilige route had gekozen. Verdomme, ik had haast. Aardig blijven en geen discussie leek mij de beste manier om nog kans te houden om op tijd te zijn. Ik legde uit dat ik haast had omdat ik over vijf minuten les moest geven. Daar was de vrouwelijke agent wel gevoelig voor en ze vulde alleen de hoogst noodzakelijke gegevens in op de bon. De mannelijke collega kon het natuurlijk niet laten om toch nog een korte preek te geven over voorbeeldfunctie dit en dat. Ja ja, natuurlijk meneer de agent. *zoeft er vandoor * Ik was gelukkig nog op tijd. Vond het wel heel flauw.
Maar het kan nog flauwer. Een collega van mij fiets naar school. Het is nog donker en ze heeft voor en achter op de fiets lampjes vastgeklikt. Bij een drukke kruising moet ze afstappen omdat er een opstopping is. Als ze naast de fiets wandelt ziet ze wat er aan de hand is. De politie staat verlichting te controleren. Een flink aantal jongens en meisjes moet nadat ze een bekeuring hebben gekregen wandelend de laatste kilometer naar school afleggen, door de stromende regen. Eigen schuld dikke bult. Maar mijn collega had dus verlichting. HAD. De agent wijst haar erop dat ze iets verloren is. Het achterlichtje is bij het afstappen losgeraakt en licht een paar meter terug op het fietspad. Ze bedankt de agent en wil verder fietsen. MAAR DAT GAAT ZOMAAR NIET MEVROUWTJE, u voert niet de juiste verlichting en krijgt een boete van veertig euro. Jam, jamaar? WTF???!!!!!