Politiek

Occupy the Occupied

Ik was vorige week op beursplein 5 in A’dam, om het Occupy protest van dichtbij mee te maken. Ik was positief verrast door de opkomst en de diversiteit van mensen. Heus niet alleen maar werkschuwe hippies zoals de rechtse media ons wil doen laten geloven.
Van te voren was met klem gevraagt aan politieke partijen en vakbewegingen om dit protest niet te kapen voor hun eigen partij gewin. En hoewel Plasterk een Unilevertje deed door zijn steun te betuigen aan de occupy beweging, terwijl beide onderdeel van het probleem zijn, zag ik hem geen folders uitdelen van de Pvda.

De enige partij die wel zichtbaar aan zieltjes winnen deed was de SP. Nu zal ik niet ontkennen dat het gedachtegoed van de SP dichtbij de gevoelens van de mensen staat die op beursplein 5 aanwezig waren, maar netjes is het natuurlijk niet.
Laten we niet vergeten dat de SP een onderdeel is van het corrupte politieke systeem waar de mensen zwaar genoeg van hebben. En dat oppositie partijen in dit systeem vuile handen moeten maken om zich tussen de graaiers te kunnen handhaven. Kijk naar Jolande Sap en haar partij die oorlog voeren niet schuwt voor een stukje van de macht. Of de schijn van belangenverstrengeling met Mariko Peters.
Maar ook de SP heeft bijvoorbeeld zitten toekijken hoe wij de Euro en de EUSSR door de strot geduwd kregen. Of de commissie de Wit die Wellink niet het vuur aan de schenen durfde te leggen, terwijl Wellink in zijn boek ruitelijk toegeeft dat hij vanaf het begin geen goed gevoel had over Icesave. Kortom ook de SP is in dit systeem aan handen en voeten gebonden en lijkt er louter te zijn om de burger een vals gevoel van keuze te geven. Ondertussen gaat het roven door de gevestigde partijen op de achtergrond namelijk gewoon door.

De SP vond het flyeren kennelijk niet genoeg want het komt nu met een nieuwe beweging namelijk 1voorallen. (3 musketiers zijn weer eens hot na de zoveelste motion picture hollywood crap). Dus gaat de SP weer vrolijk verder met zieltjes winnen over de rug van de Occupy beweging. Terwijl we allemaal weten dat de SP in dit huidige systeem geen moer te vertellen heeft zonder vuile handen te maken en zich te schikken naar de macht van het grote geld.

FNV Jong: “Daar gaan wij nooit mee akkoord.”

“Uitgangspunt is dat jongeren over 40 jaar nog een goed pensioen hebben.” En daar gaat FNV Jong voor zorgen? “Het zou onverkoopbaar zijn dat er enorm grote risico’s worden genomen en dat jongeren straks geen pensioen hebben. Dat is onacceptabel en daar gaan wij dan ook nooit mee akkoord.”

Maar hoe doe je dat, niet akkoord gaan, als je geen gesprekspartner bent? Geen vakbond maar een netwerkorganisatie. Niemand die je serieus neemt, toch? Waar is het geluid van de ECHTE jongeren in de discussie over de pensioenen?

Boos!

Met een kopje koffie in de hand zit ik aan het begin van deze donderdagochtend het nieuws op nu.nl door te bladeren. Het inmiddels al standaard nieuws van de economische crisis met een sarcastische grijns voorbij bladerend, valt mijn oog op de volgende kop: ‘Helft in bijstand kan werken’. LINK.

De plannen die Minister de Krom heeft raken, zoals gewoonlijk, weer kant nog wal.

Iedereen die kan werken, moet werken. Nu is de definitie van ‘kunnen werken’ van het kabinet vaak, als je je aan kunt kleden, kun je werken. Of je nou een gezin hebt of zelfs het gore lef er een sociaal leven op na te houden boeit niet. Natuurlijk zit er een percentage mensen in de bijstand die misschien wel kan werken. Maar ik heb met moeite een slok koffie kunnen inslikken als ik lees dat bovengenoemde Minister vanaf 2013 ook een groot deel van de mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking wil laten vallen. Laten vallen. Het staat er echt. En zo voelt het ook.

Want jah, daar kom ik weer, ik ben zo een iemand met een lichamelijke beperking.

En de frustraties die nu weer boven komen drijven heb ik al meerdere malen moeten doorvoelen in bijvoorbeeld gesprekken met het UWV. Er word gezegd, als je de telefoon op kunt nemen, kun je dit ook op een andere plek doen, de hele dag door. Naar randvoorwaarden wordt niet gekeken. Vervoer, pauzes, vaker ziek zijn en andere aanpassingen zijn het pakje aan van de werkgever of de werknemer en niet van het UWV. Daar wordt geen rekening mee gehouden in de beoordeling. En daar knijpt het hem nou juist voor velen met mij.

Ze willen ook gaan bezuinigen op de re-integratiemiddelen. Ze kunnen beter eens gaan kijken bij de re-integratiebedrijven die dit geld krijgen. Want daar gaat een hoop mis! Heb er zelf ook al redelijk wat ervaring mee, ik heb duidelijk een verkeerd ‘vak’ gekozen.

En dan, het klapstuk: en ik quote: “Om werken lonender te maken, komt er ook een toets op het inkomen van een heel huishouden voor het krijgen van bijstand. Nu wordt alleen gekeken naar iemands vermogen en het inkomen van diens partner. Straks tellen ook de inkomsten van een meerderjarig inwonend kind mee.”

Wel godsgloeiende tering zeg! Dus als mijn 18 jarige, inwonend kind straks een bijbaantje heeft om zijn studie te bekostigen, wordt mijn uitkering gekort omdat mijn kind een inkomen heeft? Het kind wat ‘moet’ werken omdat het waarschijnlijk te weinig studiefinanciering heeft? Wat overigens wordt berekend op het inkomen van de ouders… Snapt u hem nog? Minder stufi omdat verwacht wordt dat pap en mam wel meebetalen en dan hoppa, de uitkering van mam korten omdat kindlief een bijbaan heeft. Hoe stimuleer je een kind zelfredzaam te zijn? Niet zo!

Een kind HOORT niet te werken voor z’n ouders, een kind hoort te werken om zichzelf te kunnen redden en op eigen benen te kunnen staan!

Had ik geen verantwoordelijkheden ging ik m’n geluk elders beproeven…

En ondertussen wil ik nog steeds mijn eigen praktijk… Heb nog niets van het UWV gehoord…

Column: De Kaasschaaf

Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.

De Kaasschaaf

Als de politiek moet bezuinigen dan doet ze dat het liefst met beleid. Dat is beter dan de kaasschaafmethode zeggen de beleidsmakers er dan bij. Maar is dat wel zo? De kaasschaafmethode houdt in dat je van alle verschillende uitgavenposten een klein beetje – een plakje – afhaalt. Alle plakjes samen vormen dan het bedrag van de gewenste bezuiniging. Je kunt je inderdaad afvragen of deze methode de beste is. Misschien is het bouwen van een topsporthal wel veel belangrijker dan het wieden van het onkruid tussen de klinkers voor het gemeentehuis? Dan kun je beter bezuinigen op de plantsoenendienst en niet op het budget voor sport. Beleidsrijk bezuinigen heet dat. Er is over nagedacht.

Bezuinigingen vormen voor politici een mooie kans om visie en daadkracht te tonen. Het college van burgemeester en de wethouders gaat daar mee aan de slag. Een lastige opgave. Je doet het namelijk nooit goed. Of je het geld nou afhaalt van het potje voor cultuur, milieubeheer, jeugdzorg of veiligheid, ergens zal het pijn doen. Gemeentelijke diensten, verenigingen en stichtingen doen hun uiterste best om het college van b en w te overtuigen van de noodzaak voor (extra) geld of subsidie. Probeer hen er maar eens van te overtuigen dat ze met minder afkunnen. Waarop baseer je die keuze? Gebruik je daarvoor gezond verstand? Of onderzoek van derden? Hoe vertaal je de conclusie uit dat onderzoek naar beleid? En hoe gezond is je verstand?

Uit recent onderzoek blijkt dat Purmerend in de top 20 van fijnste woonsteden van Nederland staat. Dat kan dan misschien wel wat minder? Bijvoorbeeld wat minder subsidie naar Clup Welzijn. Je kunt je afvragen of hun eetclubjes,  buurtbemiddelingsprojecten, gymnastieklessen en creatieve cursussen wel zo belangrijk zijn voor het welbehagen van de Purmerender? Feit is dat Clup Welzijn jaarlijks bijna drie miljoen euro subsidie ontvangt van de gemeente Purmerend. Dat is een heleboel geld. Belastinggeld.

Het zijn geen gemakkelijke keuzes die het college van b en w samen met de gemeenteraad moet maken. De kaasschaafmethode is al met al zo gek nog niet. Het is eerlijk en makkelijk uit te leggen aan alle betrokkenen. Dat is ook een vorm van beleid. Een slimme beleidsmaker heeft daar over nagedacht.

Betaalbare zorg en PGB

door Marc Chavannes

Soms lijkt het of Mark Rutte alles kan verkopen. Woensdag probeerde hij het schrappen van 90 procent van alle ‘persoonsgebonden zorgbudgetten’ als een ‘kwaliteitsimpuls voor de langdurige zorg’ aan de man te brengen. Het ging wat ver. Zeker voor een liberaal, die met zijn kabinet teruggrijpt op centrale sturing in de hoop de kosten te drukken.

Moed is het kabinet niet te ontzeggen. De zorgkosten blijven sterk toenemen. De premier overdrijft amper als hij zegt dat straks het onderwijs en, ja daar was ie weer, de veiligheid niet meer betaald kunnen worden als de gezondheidszorg een nog groter aandeel van de collectieve uitgaven opeist. En de nu gepresenteerde ingrepen willen alleen maar de groeivan de zorgkosten afremmen.

De verantwoordelijke staatssecretaris Veldhuijzen van Zanten is verpleeghuisarts van beroep. Zij weet als geen ander hoeveel persoonlijke rampen achter al die afkortingen en begrotingsposten schuilgaan. In haar brief aan de Kamer geeft zij ook blijk die veelvormige werkelijkheid te overzien. En toch is de gekozen invalshoek vooral een financiële. En niet een die de kern van het vraagstuk aanpakt.

De echte bron van uit de pan rijzende zorgkosten ligt, afgezien van de vergrijzing, erin dat te veel mensen zorg krijgen die zij niet nodig hebben en niet de zorg krijgen waar zij wel behoefte aan hebben. Dat zal zo blijven zolang het marktmechanisch denken de discussie domineert.

Klik HIER voor het complete artikel op NRC weblogs.

Beschaving

Menzis boekt in 2010 voor de 2de keer op rij een winst van 130 miljoen euro op de zorgpolis van u en mij. Weet u het nog toen het ziekenfonds werd afgeschaft? Het zou er niet duurder op worden eerder goedkoper door de marktwerking.

Nou dat hebben we geweten, inmiddels betalen we het dubbele en stijgen de zorgpremies ieder jaar. En het ergste is nog wel, het is verplicht. Dus iemand die nauwelijks gebruikt maakt van zorg, want tandarts controle betaal ik zelf en verder heb ik een eigen risico van 150 euries, mag niet eens zelf besluiten om geen gebruik te maken van de reguliere zorg, want zorgpremie betalen is verplicht in Nederland.

Nou blijkt Menzis een organisatie te zijn zonder winstoogmerk, dus gaat het geld naar de reserves. Wat dat ook mag inhouden. Ik durf echter te wedden dat een aardig gedeelte naar de aandeelhouders en directie gaat in de vorm van bonussen. En Menzis zal heus niet de enige zorgverzekeraar zijn die een aardige winst geboekt heeft over de ruggen van onze zieke medemens.

Iedereen in het circuit pinkt een graantje mee, de specialist, want de zorg wordt ieder jaar weer duurder, het ziekenhuis want de zorg wordt ieder jaar weer duurder, de pharmaceutische industrie want die patenten moeten toch ergens van betaald worden, tot en met de ingehuurde interim manager aan toe. Ondertussen wordt door onze huidige regering onze opgebouwde verzorgingstaat steen voor steen afgebroken met alle bezuinigingen en het afschaffen van het PGB bijvoorbeeld. Terwijl de JFS straaljagers belangrijker worden geacht dan onze zieke medemens. En allemaal zodat een klein groepje mensen nog rijker kan worden dan ze nu al is. Dat heet dan beschaving.

leeftijdscontrole op afstand.

Ik wilde vandaag bij mijn slijter 3 koude biertjes meenemen. Dat was geen probleem maar of ik dan wel even met mijn tronie in de camera wilde kijken van de Ageviewer. Ehhhh come again? stamelde ik.

Ja zei de slijter dat moet en zonder dat u leeftijd gecheckt is, mocht hij mij geen koude blikjes bier meegeven. Maar is dat verplicht dan, vroeg ik. Nee, nog niet, zei de slijter. Het moet nog door de 2de kamer maar wij zijn de eerste die het gaan gebruiken. Ik zei maar slijter ik zie er toch niet zo goed uit dat u mij jonger schat dan 18 (ik ben in de 40!) ik wilde desnoods mijn ID kaart laten zien zodat hij in 2 seconden kon zien wat hij allang wist. Maar nee, hij bleef onverbiddelijk.

Want hij als slijter, zo zei hij, wilde niet verantwoordelijk zijn voor coma-zuipende jongeren of alcoholisme. Waarop ik vriendelijk opperde dat het wellicht een beter idee had geweest om geen slijterij te beginnen. Want als ik 5 kratten bier koop en die vervolgens aan de jeugd doorverkoop is het comazuipen niet opgelost. Maar dat is strafbaar zei de slijter. “Ja, dus?”, zei ik. Voor moord krijg je tegenwoordig bijna een taakstraf en de politie heeft nu al geen tijd om aangiftes op te nemen, laat staan iedereen op leeftijd te controleren wat betreft drank.

Ik gaf aan dat ik vind dat dit soort apparaten zijn doel een beetje voorbij gaan, ik bedoel wat is nou sneller dan even iemand aankijken en bij twijfel naar ID, die iedereen verplicht op zak moet hebben, te vragen. En wat gebeurt er precies met deze info.

Volgens de slijter was het allemaal in orde en zou de informatie nergens opgeslagen worden en gelijk vernietigt. Hmmmm, jaja. Op de vraag hoe hij mij dit kon garanderen zei hij precies wat in de bijgeleverde folder stond. Dus ik begon even te lezen.

Het begint al met een tranentrekkende maatschappelijke verantwoordelijkheid:

Wij als verstrekkers van alcohol, willen natuurlijk niet verantwoordelijk zijn voor drankmisbruik door jongeren/minderjarigen. Een sluitend leeftijdscontrolesysteem kan ons daarbij helpen . Daarom heeft het leeftijdcontrolesysteem ‘Ageviewers’ die lastige taak van de kassamedewerkers overgenomen. Dankzij dit systeem wordt voorkomen dat jongeren / minderjarigen bij ons alcohol kunnen kopen.

Dit laatste is natuurlijk gewoon bullshit, je laat gewoon iemand die 18 is jouw alcohol kopen en geen Ageviewer die dit tegenhoudt. Onderaan de folder staat met grote letters: Er kunnen geen beelden worden opgeslagen.

Nou werd dat ook gezegd van die luchthaven scanners, maar achteraf bleek men te kwartetten met de foto van de tieten van mevrouw a uit b die net door de scanner gegaan was. Dus laten we even de achterkant lezen van de folder van deze Ageviewer.

Geachte klant,
Blablabla, natuurlijk doen wij aan leeftijdscontrole, aangezien ze maatschappelijk ondernemen hoog in het vaandel hebben staan, maar dat is minder eenvoudig dan men denkt.

Hoezo niet eenvoudig? Mis ik iets? je kijkt of iemand ouder dan 18 is en bij twijfel vraag je om ID. 2 seconden werk, what’s the problem?
Hoe werkt zo’n ageviewer die geen info bewaard, omdat deze volgens de slijter geen connectie naar buiten heeft behalve dan het internet? De folder gaat verder :

Met ageviewers wordt de leeftijd op afstand gecontroleerd. Vanuit een met een camera voorzien kastje bij de kassa komt de klant , na een druk op de knop , in beeld bij een extern leeftijdscontrolecentrum. Hier wordt beoordeeld of de klant de vereiste leeftijd heeft. Is dit duidelijk het geval, dan kan meteen worden afgerekend. Dit proces duurt ongeveer 3 seconden.

Bij de geringste twijfel wordt de koper gevraagt een legitimatiebewijs te tonen aan de ageviewer.

Als klant heeft u natuurlijk een keuze, u bent namelijk niet verplicht om aan deze leeftijd controle mee te werken. In dat geval kunt u de gewenste artikelen echter niet meenemen.

Zucht, dit land begint met de dag gekker te worden. Welke zieke vrucht heeft in godsnaam besloten dat het sneller en veiliger is om een externe medewerker op afstand iets te laten doen wat jij als slijter vele male sneller kan. Want die 3 seconden is natuurlijk bullshit. En wat is hiervan in godsnaam het nut? En als mijn gegevens via internet naar een externe partij worden verstuurd kan deze ook worden opgeslagen.

Moraal van dit verhaal?

De slijter is een klant kwijt, want ik haal mijn koude biertjes gewoon zonder poespas bij de snackbar die mij al verzekerde dat er geen wettelijke verplichting was voor hem om zo’n belachelijk apparaat aan te schaffen. En de jongen in de snackbar wist mij te vertellen dat hij laatst 5 minuten voor die camera gestaan heeft en alsnog zijn ID moest laten zien.

OV-chipkaart (reprise)

Ik heb ‘m laatst voor het eerst gebruikt. Zo lang mogelijk heb ik het uitgesteld, zelfs een paar keer een treinkaartje gekocht in plaats van de bus met OV-chipkaart. Doodeng vond ik het. Had ik mijn kaart niet eerst via een website moeten aanmelden, of zoiets? Natuurlijk niet genoeg geld op zak om bij een weigering van de chipkaart een enkeltje in de bus te kopen. Enfin, toch maar de bus in, op goed geluk. Helemaal blij dat het groene lampje ging branden en de chauffeur vriendelijk knikt. Gelukt. Pfff.

Mijn opluchting is gauw voorbij. Een reactie van @Sander_Intveld leert mij dat je dus wel even moet controleren dat het groene lampje echt betekent dat je incheckt. Het apparaat vergist zich wel eens. Volgens @EdwinVoorbij moeten er zelfs twee (2!) groene lampjes gaan branden, anders gaat het fout en betaal je extra. En dan heb je ook nog kans dat, zonder enige aanleiding, de kaart denkt dat je overstapt?! Geweldig…
Op Amsterdam Centraal moet ik overstappen op de metro. Gelukkig begrijpt het poortje mij. ‘Overstappen’ verschijnt er in het display, dat in tegenstelling tot het display in de bus wél leesbaar is. Maar waarom zijn er maar 2 van de 12 poortjes open en staat er zo’n lange rij??? En waarom staat er bij elk geopend poortje een medewerker van het GVB te controleren??? Terwijl ik me sta te verbazen loopt er een man door het poortje zonder te betalen en grijpt een van de GVB’ers in. De poortjes blijven zo lang openstaan dat je er met gemak met twee personen tegelijk doorheen kan lopen. En dat gebeurt dus ook regelmatig. Dit is echt te bizar voor woorden. Wie verzint er nou zo’n poortje??? Wat een dom systeem.

Een paar busreisjes verder ben ik inmiddels al een keer vergeten uit te checken. Nog zo’n compleet niet logisch systeem, dat je er zelf aan denken moet om uit te checken. Het zal wel te duur zijn geweest om poortjes te maken in de bus. Gewoon, een tourniquet, dat is wat ik wil. Dat je je chipkaart ervoor houdt en dat er dan maar één persoon tegelijk wordt doorgelaten. Poortje gaat alleen open als er correct is uitgecheckt. Simpel.    *zucht*

Archief