Wijn

Blauwschimmelkaas

DanabluOp zoek naar de lekkerste blauwschimmelkaas.

Je hebt ze van koemelk en schapenmelk. Er bestaat vast ook blauwschimmelkaas van nog een ander beest dat melk geeft, maar die ken ik niet. Roquefort is mijn favoriet voor bij stokbrood en borrel. Hij wordt gemaakt van schapenmelk en heeft ook een typische schapenkaas smaak. Je moet er van houden. In de supermarkt koop ik zelden of nooit roquefort of andere blauwschimmelkazen. Het ligt er vaak voorverpakt, in zo’n hardnekkig stuk plastic, waterig te worden. Als je de verpakking thuis met grof geweld probeert open te maken, loopt de snotterige blauwe schimmel vroegtijdig uit de verpakking. Niet lekker. Bij de kaasboeren in Nederland meer succes. Lekkere verse stevige roquefort, goed verpakt in kaaspapier. Als ik niet in de buurt van de kaasboer ben dan heb ik een goed en goedkoop alternatief van koemelk. Ik hou van de scherpe smaak van Danish Blue. Danablu heet het in de supermarkt. In zo’n driehoekig plastic bakje met deksel. Lang houdbaar. Blijft door de manier van verpakken goed stevig en fris. Net als roquefort heerlijk bij een stoere kruidige rode wijn.

Je hebt ook veel onzinkazen in de supermarkt. Blauwschimmelkazen die de naam geen eer aan doen. Het smaakt naar brie met blauwschimmel aroma. Castello bijvoorbeeld, hoef je echt niet te proberen. Magor en gorgonzola vind ik lekkerder bij pizza of pasta dan uit het vuistje. Hoewel ik bij de kaasboer een keer een pittige stevige gorgonzola heb gekocht die erg lekker was op de kaasplank. Gorris liet mij laatst een wijn proeven die ik daar graag eens bij zou drinken. Maar welke was dat ook alweer?

Gewoon zin in gewoon rood fruit

descanso cabernetIk had zin in rood fruit in de wijn. Niet te ingewikkeld, maar wel stoer. Voor bij kaas en stokbrood. En ik  dacht ineens aan die wijn bij de Plus supermarkt, die ik alweer lang geleden had gedronken.  El Descanso, Valle Central, Cabernet Sauvignon, dat moest hem worden. Ik ben speciaal om die reden boodschappen gaan doen bij Plus. En hij is lekker. Donker, bijna paarsrood van kleur. Ruikt fruitig, smaakt fruitig, naar zwarte bessen en bramen. Lekker stoere cabernet, helemaal niks op aan te merken. Omfietswijn. Smaakt prima bij de kaas.

Toen ik net wijn begon te drinken pikte ik altijd een fles cabernet sauvignon uit het rek. Ik kende niets anders. Bij mijn ouders thuis is er nooit een Merlot of Shiraz op tafel gekomen. Laat staan Tempranillo of Grenache. Het was standaard Cabernet Sauvingon uit Bulgarije. Of een land daar in de buurt. De wijn heeft vast een keertje op één gestaan in een test van de consumentengids. Toen had je nog geen superwijngids.

Tinto da Ânfora, Grande Escolha, 2006

Roquefort Le Papillon AOCIk kon me niet langer inhouden en heb de fles van Anne & Co aangebroken. Eergisteren twee glazen gedronken, zonder kaas. Lekker. Nu, met een stukje Roquefort, nog een glas. Lang leve Vacu Vin. De wijn is stoer, aards, genoeg tannine, kruidig ook. Heerlijk! Hij komt wel verdomd dicht in de buurt. Maar nog nét iets te fruitig voor bij echt pittige kaas. De wijn ruikt naar kersen en er zitten bramen in de smaak. Niks mis mee, maar een tikje te lief en te opgewekt voor de heftige Roquefort.

Mark! Kom als de sodemieter naar Nederland terug. Kan mij niet schelen dat de lente al is begonnen in de Dordogne. Ik heb dringend behoefte aan een fles van die prachtige Bordeaux uit Puyraud. Terecht dat het hele franse dorpje er lyrisch over is. Sensationeel lekker smaakte die wijn bij een stukje blauwe schimmelkaas. Van de Lidl. Uit plastic. Maar daar merk je niks van als je in extase bent vanwege de ultieme combinatie van smaken. Dus: schiet op Mark! Een doosje graag. En niet van het jaar 2007 s’il vous plaît. Ik betaal je er rijkelijk voor. Of ik kom van de zomer klussen aan die ruïne van jullie, om de schuld in te lossen.

Anne & Co, wijn en roquefort

Tegenover het pand van Bromet & dochters ligt het oude ‘Groene Kruisgebouw’. Ik heb er nog op peuterspeelzaal gezeten, als jochie van krap twee jaar oud. En ik kreeg er mijn eerste inenting, waar ik een trauma aan heb overgehouden. In het gebouw zit nu een winkel, Anne & Co. Ik had er over gelezen in het Noordhollands Dagblad. Mijn interesse was vooral gewekt omdat Anne een Française is met verstand van wijn. Ik ben niet vaak in Ilpendam, dus daar móést ik even naar binnen. “Waar moet de wijn bij passen?”, vroeg de mevrouw, die denk ik te oud was om Anne te zijn. Kijk. Goeie eerste vraag! “Uhh… nouhou, ik ben al een tijdje op zoek naar een stevige rode wijn die bij een pittige Franse kaas past. Zeg roquefort. Heimwee naar de afgelopen zomer in de Dordogne.” De mevrouw liet mij kiezen uit drie wijnen. Geen van drie Frans. Ik heb uiteindelijk gekozen voor een Portugees. Tinto da Ânfora, Grande Escolha, 2006, stoer, met flink wat tannine en rood kersenfruit. Ik bewaar hem, ten minste tot het weekend. Maar ik bén me daar een potje nieuwsgierig!!!

Initium, Navarra 2008. Slechte grap

NicolaasEnGlasTot gisteren dacht ik dat het aan mij lag. Maar er zijn meer mensen die vinden dat de door Nicolaas Klei, tot numero uno bekroonde omfietswijn Initium Navarra, feitelijk ordinaire bocht is. Zie hier de reacties op dirkzijn.nl. Bedankt Wim en Onno!
Ik begin te vermoeden dat het een slechte grap is van onze wijnkenner met vleespet. Kies de smerigste bende uit die er maar is te krijgen in de Nederlandse supermarkten en zet die op nummer één in je wijngids. Eens even kijken of die volgzame Hollanders het door hebben. Ja hoor! Wakker ende present. En gelukkig zonder hoofdpijn, want na één glas de fles in het riool gekieperd. Waar het thuis hoort.

Kopke Vintage Port uit 1974

Kopke Vintage Port 1974Twee jaar oud was ik toen deze port in de fles werd gegoten. De fles is afkomstig van mijn ome Nico, heus gediplomeerd vinoloog. Ik ben nieuwsgierig. Ook naar de prijs trouwens.

Hoe smaakt Port van 35 jaar oud? De kurk was duidelijk over de houdbaarheidsdatum heen. Draaien, klooien, kruimels graaien en uiteindelijk toch nog het restje kurk in de fles zien verdwijnen. Niet lekker. Dus souvenir-sangria-aardewerk-schenkkan om port in te gieten pakken. Schijnt goed te zijn ook, decanteren, voor port. Met filter, maar wat voor? Zeef, theezeefje, nee, niet fijn genoeg. Panty dan? Neuhj, bah, ook schoon niet lekker. Koffiefilter?! Dat is het. Schenken… aha… jammer. Heb je toch eigenlijk een koffiefilterhouder voor nodig. Nu zakt het goedje met gruis en al, na een minuut door het stukgeweekte filter heen. Geen koffiefilterhouder, want die stinkt naar koffie, trechter dan? Ja! Even afsoppen, koffiefilterpapier bijvouwen en gaan. Drup, drup. Na een klein uurtje zit de prachtige port in de sangriakan. Pfff, kan wel een borrel gebruiken.

En hij smaakt heerlijk! Echt de moeite waard. Inclusief het avontuur dat nodig was om hem überhaupt in een glas te krijgen. Ruikt goed. Sterk, maar lekker. Hij smaakt als hele dure lang gerijpte whiskey, maar dan naar port. Steranijs, of zoiets spannends proef ik. Karamel en mokka ook. Kan niet van de koffiefilterhouder zijn. En veel alcohol! Zou dat door blijven gisten in zo’n fles? Kan me niet voorstellen dat het nog de 21% is die op het etiket staat vermeld. Heb genoten van de port. Als aperitief, voor de kerstmaaltijd, eigenlijk heel erg ongeschikt. Dit hoor je te drinken op een avond met wijn en/of whiskey liefhebbers. Liefst met sigaren en rook erbij. Hmmm, krijg weer trek.

Vanavond kaasfondue

Behelpen met een pan op een gammele driepoot en waxinelichtjes op verhoging. Het gaat om de inhoud. Eeuwenoud familierecept. Komt als ik het goed heb van een familielid dat intern zat bij een gezin in Zwitserland, maar dat klinkt haast te mooi om waar te zijn. Het smaakt in ieder geval goed.

Fondue voor 4 personen
(zonder wijzigingen van de orginele geschreven tekts overgenomen)

600 gr  kaas
half Gruyère half Emmenthaler
(of alleen Gruyère als U fondue van sterkere smaak prefereert)
1 teentje knoflook
3 dl witte wijn (landwijn, sec)
1 likeurglaasje Kirsch
1 koffielepel maizena
1 flinke mespunt dubbelkoolzuur soda
nootmuskaat
peper
paprikapoeder

Giet de wijn en de kaas in de caquelon, die U van te voren hebt  ingewreven met een teentje knoflook. Laat kaas smelten op zacht vuur, roer (8-en) zonder ophouden, totdat het mengsel begint te koken, voeg de maizena en de geraspte nootmuskaat (opgelost in de Kirsch) toe.
Laat nog 2 à 3 minuten koken, doe er de dubbelkoolzuur-soda bij en draag Uw kunstwerk trots ter tafel, waar de smaak met paprika of peper wordt vervolmaakt.

Bon appétit!

Ik heb in dit geval moeite om van het recept af te wijken. Stiekum doe ik er een beetje fijngehakte knoflook bij. Voor de wijn neem ik een eenvoudige Vin de Pays des Côtes de Gascogne. Van de HEMA deze keer. En die drinken we er ook bij.

Update: voor erbij volgende keer toch een iets chiquere wijn. Is best wel een heftige maaltijd, met al die kaas enzo. Daar mag wel wat stevigs bij.

Wijn met kiezelstenen

Hmm, lastig. Vanavond nog eens goed proeven bij de tweede ronde. Ja, lekker die Ribera del Duero. En er zit inderdaad landweg in. Niet stoffig, maar wel met kiezelstenen. Bij een deftige bordeaux had ik mij een tikje zwaardere wijn voorgesteld. Deze is fruitig, zonder dat ik kan benoemen welk fruit. Het smaakt vooral naar wijn. Hele prettige wijn. Smaakt vast goed bij lamsbout of -koteletten. En daar zal ik hem volgende keer ook voor kopen. Want, hoe lekker ook bij een stukje oude kaas, deze wijn is te verfijnd voor bij de borrel. En te duur ook. Maar lekker!

Archief