Geen categorie
7. The Beatles – I Want You (She’s So Heavy)
Dirk Zijn gaat het jaar 2010 uit met de TOXS 31 hitlijst. De beste muziek allertijden volgens Patrick Oxsener. Het aftellen is begonnen.
7. THE BEATLES – I Want You (She’s So Heavy)
Zoals er een Beatles- en een Stones-kamp is, zo heb je onder Beatles-fans onderling ook altijd onderscheid tussen Lennon- en McCartney-aanhangers. Ik doe daar niet aan mee, maar toch viel het me bij het samenstellen van deze lijst op dat mijn favoriete Beatles-liedjes stuk voor stuk door John Lennon geschreven zijn – de credit Lennon, McCartney is ooit overeengekomen om de inkomsten zo netjes mogelijk te verdelen, maar feitelijk schreven de twee nauwelijks samen. I Want You (She’s So Heavy) staat op Abbey Road, het laatste album dat the Beatles samen opnamen. Dat hadden ze zo afgesproken en op een of andere werkte dat bevrijdend voor de bandleden, die elkaar tijdens de opnames van The White Album en Let It Be nog bijkans de tent uit hadden gevochten.
Alternatief voor Top 2000
Patrick Oxsener heeft de TOXS 31 in het leven geroepen. God zij dank. Een meer dan welkom alternatief voor de Top 2000 van radio 2 en Van Nieuwkerk & Co.. Wie zit er nog te wachten op Hotel California of Bohemian rhapsody? En vooral, wat boeit het welk van deze twee klassiekers op 1 staat? In de TOXS 31 nummers van Elliott Smith en de Beastie Boys, van Harry Nilsson en Primus, van Sia en Chet Baker. Kortom, geen standaard meuk.
LEES die columns die de dagelijkse update van de hitlijst begeleiden!!! Het handschrift van een vakman. Voormalig recensent en eindredacteur van muziekbladen Aloha en Revolver is het schrijven over muziek niet verleerd. De wandelende popencyclopedie verrast telkens weer, met interessante achtergrondinformatie en anekdotes.
Over smaak valt niet te twisten, je houdt van Tool, of je houdt er niet van. Het zei je vergeven Patrick, deze uitglijder maakt nog geen deukje in mijn rotsvaste vertrouwen. Tot het eind van het jaar volgt Dirk Zijn jouw TOXS 31 op de voet.
8. TOOL – Eulogy
Zo, eens even kijken of ik een stukje kan maken dat korter is dan dit nummer. Dat moet niet moeilijk zijn, want Eulogy van Tool telt liefst 8:29 min. En daar zit werkelijk geen één saaie seconde tussen. Neem alleen het tergend spannende begin al. Heel lang heb ik me afgevraagd wat voor instrument die merkwaardige staccato melodie speelde. Tot ik er tijdens een concert achterkwam dat dit gewoon de getructe (en fashionably blauw geverfde) zanger Maynard James Keenan was. De bandleden van Tool mogen dan stuk voor stuk een aardig mopje kunnen spelen, Keenan is in Eulogy de absolute ster.
Pont Ilpendam uit de vaart door ijs
Weer een prachtig stukje proza van Ronald Massaut in het Noordhollands Dagblad, editie Waterland.
ILPENDAM – De pont tussen Ilpendam en Landsmeer is uit de vaart. De oorzaak hiervoor is ijsvorming.
De kans is groot dat het pontje ook de komende dagen niet zal varen. Volgens de weersverwachting gaat het de komende nachten nog steviger vriezen dan het de afgelopen periode heeft gedaan. Zolang er ijs ligt, zal de pont niet varen.
Het pontje bij Het Schouw is nog wel in de vaart. In tegenstelling tot de pont bij Ilpendam, die wordt gerund door de particuliere onderneming Pontveer Loots, is het veer bij Het Schouw in eigendom bij de overheid, namelijk de provincie Noord-Holland. Die ziet in de weerssituatie kennelijk geen aanleiding de pontverbinding stil te leggen.
Wie vanaf de Kanaaldijk in Landsmeer naar Ilpendam wil, of andersom, moet met de pont bij Het Schouw, of omrijden via de Nelson Mandelabrug in Purmerend.
Drecul: Het mysterie van de (n)immer verdwijnende ijsbeer
Eerder dit jaar schreef ik al dat het best wel goed gaat met de ijsberen populatie.
De Amerikaanse regering is dit ook van mening en heeft de ijsbeer van de lijst van bedreigde diersoorten gehaald, aldus dit artikel.
Volgens millieuactivisten heeft de Amerikaanse regering dit gedaan om geen Co2 metingen meer te hoeven doen in het leefgebied van de ijsbeer. Dit omdat binnenkort de boorlicensies van Alaska worden uitgedeeld, het leefgebied van de ijsbeer.
Puur economisch gewin dus volgens de millieuactivisten.
Ik lees hier 2 dingen.
1 – Als er geld valt te verdienen dan is Co2 uitstoot opeens niet zo heel bedreigend meer volgens de overheid.
2 – De ijsbeer wordt niet door opwarming bedreigt in de toekomst maar door het verstoren van het leefgebied van de ijsbeer, door olie boringen. Niet door Co2 uitstoot waar de milieuactivisten krampachtig aan vastklampen.
Man made global warming door onze 8% uitstoot van Co2 gas is inmiddels tot ware wonderen in staat. Opwarming van de aarde? Co2 uitstoot, man made global warming. Afkoeling en wellicht een kleine ijstijd? Co2 uitstoot, man made global warming. Laatst was ik mijn sleutels kwijt, u raadt het al….
Tik voor de grap eens global warming in op nujij en zie een tendens.
Sport Awards Purmerend verdient meer aandacht
Zondag op de valreep naar P3 gesnelt voor de uitreiking van de Sport Awards Purmerend 2010. Ik had de aankondiging op een of andere manier gemist, maar er was een heus sportgala gepland voor die avond. De verkiezing van sportman, -vrouw, -jongere en sportteam van Purmerend voor het jaar 2010. Ik hoorde het van een vriendin. Zij wist het omdat twee vrienden van mij ‘s avonds in P3 moesten optreden, samen met Purmerendse ‘The voice of Holland’ held Billy Maluw. Dankzij een tweet van @monakeijzer wist ik dat er nog plek was in de zaal.
De grote zaal van P3 was door RTV Purmerend omgetoverd in een heus TV studio. Met felle lampen werden de interviewtafel, het podium en de plaats voor de presentator uitgelicht. Verspreidt door de zaal stonden wel zes videocamera’s opgesteld. Het gala werd live uitgezonden op het UPC kanaal van RTV Purmerend en was bovendien te volgen op www.rtvpurmerend.com. De uitzending is helaas (nog) niet terug te vinden op de uitzending gemist pagina van RTV Purmerend.
Het was een feestelijke avond. Het goed geregisseerde programma werd aan elkaar gepraat door Melvin Smid en Gregory Edelenbos. Vooral Gregory is met 18 jaar jong, een ongekend presenteer talent. Het heeft wel wat om bij een live uitzending aanwezig te zijn. Er kan van alles mis gaan, en dat voelen alle aanwezigen. De presentatoren en de genomineerden zijn een beetje zenuwachtig, de technici en de floormanagers staan op scherp. Alles verloopt soepel, al is het geluid bij de interviews aan tafel in de zaal slecht te verstaan. Het mag de pret niet drukken. Het optreden van de showdansers van balletschool Louise is spetterend, Billy Maluw kan écht heel goed zingen, en piano spelen. De winnaars in alle categorieën hebben prestaties van formaat geleverd. Sport Awards Purmerend 2010 is een geslaagd evenement en zeker voor herhaling vatbaar. Het verdient wel wat meer aandacht in de media. In het Noordhollands Daglad, editie Waterland, werd er geen verslag van gedaan. Op webregio alleen een artikeltje over de winnaar in de categorie Sportman, Hendrik Koppe. Ondanks de aanwezigheid van meerdere fotografen heb ik op internet nog niet één foto van het evenement kunnen terugvinden, zelfs niet van de winnaars. Ook niet op de website van Sport Awards Purmerend. Vreemd!
De winnaars van alle categorieën vind je op de website www. sportawardspurmerend.nl
Death Grip iPhone 4
Vodafone vs. T-Mobile. Wow! Moet ik dit geloven, dacht ik toen ik het filmpje zag? Er wordt ingezoomd tot je de onderkant van het toestel niet meer ziet. Wat gebeurt daar buiten beeld? Nepperij van de bovenste plank.? T-mobile bashen, revenge of the nerds?
Drecul: PVV Fail!!
Oke het is een beetje makkelijk, maar wel vermakelijk.
Oorlogswinter
Vroegâh, in de oorlog, toen was het koud. Mijn vader schreef er over in zijn memoires.
‘Voor mijn ouders werd het steeds moeilijker om aan eten te komen. Gelukkig verkeerde ons gezin in de gunstige omstandigheden dat mijn broers in het Westland bij Delft in de tuin werkten. Regelmatig namen ze groente en aardappels mee. Verder moesten we het doen met de rantsoenen die de distributiebonnen ons verschaften. Wel hadden mijn broers recht op extra voedselbonnen vanwege het zware werk dat ze als tuinder moesten verrichten. Die bonnen moesten afgehaald worden op het stadhuis van de gemeente waarbinnen het werk verricht werd. Voor mijn broers was dat de gemeente Schipluiden. Annie en ik kregen van mijn moeder de opdracht die bonnen op te halen. Maar lopen naar Schipluiden, dat was niet niks, dat was heen en terug ruim tien kilometer. Daarom stelde ik Annie voor om “een karretje te pikken”, oftewel achteraan de klep van een vrachtwagen te gaan hangen. Dan konden wij op de reserveband staan. Spoedig hadden we beet. Met grote vaart reden we richting Schipluiden. De chauffeur was er zich niet van bewust dat hij twee clandestiene passagiers vervoerde. Als de auto een bocht nam, moesten we ons goed vasthouden. Het was allemaal best riskant wat we deden. Ik hoopte maar dat de chauffeur in het dorp wat gas zou terugnemen, zodat we er veilig zouden kunnen afspringen. Maar toen we er aankwamen ging de auto net even te snel. Toen we toch sprongen -we moesten wel- schoof Annie languit over de grond. De kousen kapot en schaafwonden op haar knieën. Ik weet niet wat voor verhaal we bij moeder hebben opgehangen, maar dat we er van langs gekregen hebben is zeker. ‘s Winters sloeg de kou toe, want ook de kolen waren op de bon. Kou lijden was soms erger dan honger lijden. En in dat oorlogsjaar was de winter streng.’