Geen categorie
Drecul: (Leger)Groen(S)links
Je zal maar pacifist zijn en jarenlang op GroenLinks gestemd hebben. Dan voel je je nu toch wel genaaid. Groenlinks stemmers hadden natuurlijk allang door, dat onze aanwezigheid in Afghanistan, te maken heeft met olie, pijpleidingen en grondstoffen in plaats van nare Taliban, WMD’s en democratie brengen/opbouwmissies.
Alleen bij Jolande Sap is dit nog niet helemaal doorgedrongen blijkbaar.Of zou het zo zijn dat Groenlinks gewoon machtgeil is zoals elke andere politieke partij en dat Jolanda stiekum al droomt van een uitnodiging voor de volgende Bilderberg vergadering? Waarin zij te horen krijgt, dat zij de Cap & Trade agenda van het o zo gevaarlijke CO2 een tandje hoger moet zetten.
Het blijft wennen, GroenLinks als linkse partij die graag haar idealen laat gaan voor een plekje tussen het establishment. Femke zou zich omdraaien in haar graf. Maar wacht, die leeft nog… van een vol pensioen op haar 44ste, iets waar wij gewone stervelingen vooralsnog alleen maar van kunnen dromen. Een Rosenmöllertje noemen ze dat binnen de partijgelederen. U weet wel, dat boegbeeld ooit, voor de arbeiders in zijn rol als districts-bestuurder bij het FNV, die nu dezelfde arbeiders uitbuit in zijn rol als commissaris bij het CSU. Maar ach Paul heeft het weer afgekeken van Wim Kok. U weet wel, van die partij die ook ooit links was.
Drecul: Nothing to see here
De ramp in Moerdijk bij de chemische fabriek Chemie-pack mocht geen ramp heten, volgens Simon Rozendaal van het propaganda blaadje Elsevier.
Zwaar overtrokken allemaal. Het RIVM, het clubje dat ons 700 miljoen euro door de neus geboord heeft met de mex-griep hoax, had immers bepaald dat er geen gevaar was voor de volksgezondheid.
Dat hulpverleners de dag daarna ziek werden: vast toeval.
Dat de concentratie lood bijna 2000x zoveel bedroeg als toegestaan in de omgeving was volgens het RIVM een eenmalige uitschieter.
Dat de lijst met chemische stoffen in eerste instantie geheim gehouden werd: toeval.
Dat ministers bij het bezoeken van de rampplek de auto niet uit durfden: onzin.
Daarom is er ook geen grootschalig onderzoek nodig naar de ramp.
Kortom : Nothig to see here.
Drecul: Massale sterfte van dieren wereldwijd.
Vogels die met honderden of soms duizenden dood uit de lucht vallen, zijn de laatste tijd waargenomen in de VS en nu ook in Europa. Maar niet alleen vogels sterven massaal, ook vissen, krabben en vleermuizen leggen groepsgewijs het loodje.
Hieronder een kaartje met de waarnemingen tot nu toe.
Mass Animal Deaths weergeven op een grotere kaart
Drecul: Zijn we op de maan geweest? Deel II
De vraag is niet, zijn we ooit op de maan geweest, maar kunnen we überhaupt naar de maan. Het antwoord daarop is nee. De straling gordels, genaamd de van Allen belts, en de straling van de zon beletten ons om hoger dan 1000 km te reizen. Zelfs met de spaceshuttle.
De Russen, die ten tijde van het Apollo programma ook een gooi deden naar de eerste mens op de maan, hadden het N1 programma, wat kwa omvang en kosten gelijk was aan het Apollo programma. Alleen kwamen de Russen er achter, dat het door de straling onmogelijk was, om een mens naar de maan te vliegen en levend terug op aarde te krijgen. Waarom de Russen niet uit de school geklapt zijn, wat betreft de maanhoax? Misschien had dit te maken met geld namelijk de handelsovereenkomsten tussen de VS en de USSR omtrend graan en of de samen werking tussen de Russen en de Amerikanen in de ruimte.
Maar zo’n miljarden project, als Apollo, waar zoveel mensen aan mee werken kan toch niet geheim gehouden worden, hoor je vaak. Het N1 programma van de Russen is 30 jaar lang geheim gebleven en werd pas ontdekt met de val van de muur.
Niet alleen is het probleem de van Allen belts en de straling van zonnevlammen, maar ook de maan zelf. Omdat de maan geen bescherming heeft tegen straling, zoals de aarde, is de maan ook een levensbedreigende stralingsbron. De foto’s genomen tijdens de Apollo missies zijn van zo’n hoge kwaliteit, dat een fotograaf in een studio het niet beter had kunnen doen. Best knap voor een astronaut in een stug pak met stugge handschoenen en een camera op zijn buik zonder dat deze kon zien wat hij fotografeerde. Een groter raadsel is echter het feit dat er sowieso foto’s op de maan genomen zijn. Fotofilm en straling gaan nou eenmaal niet goed samen.
De documentaire uit 2002, Spacestation 3d, is een docu over het ISS. De producente van deze docu verklaarde het volgende: We konden maar 2 minuten filmen daarna zou de film vernietigt zijn door de straling. Dus als de film aankwam begonnen we gelijk 2 minuten te filmen en ging de geschoten film met dezelfde shuttle weer terug naar aarde. Later hebben we een oplossing gevonden door de film in plastic waterzakken te verpakken en zodoende konden wel de filmcassettes aan boord bewaren. De straling aan boord van de ISS die in onze beschermende dampkring hangt is vele malen kleiner dan op de maan.
En nu moeten wij geloven dat in 1969 onbeschermde film van 160 ISO, in een onbeschermde Hasselblad camera, in een onbeschermede capsule van alluminium, de hele reis naar de maan overleeft heeft en perfecte foto’s oplevert op de maan.
Maar stel dat deze film het wel gered had naar de maan, dan nog heb je levende austronauten nodig die de foto’s kunnen nemen. De mens is in staat om een dosis van 500 rem straling te verwerken, daarboven is dodelijk maar de reis naar de maan zou een mens minimaal het dubbele opleveren. Tel daarbij op het feit, dat tijdens het hele Apollo project, de zon in een maximum zat en dat er zo’n 3000 zonneflares zijn geweest in die zelfde tijd. In het ISS die in onze beschermende dampkring hangt moeten de austronauten naar een speciaal tegen straling beschermde ruimte ten tijden van een zonneflare. Anders loopt het slecht met ze af.
Een mens op de maan kan dus alleen als deze niet meer leeft. Jarrah white, the grandson of the Apollo hoax heeft er heel wat uurtjes onderzoek in zitten. En je moet toegeven als je als zijn bewijzen ziet dan klopt er iets niet aan het hele man op de maan verhaal.
Hier zijn serie over de straling. (zie ook zijn eerdere serie over straling.)
Hier zijn youtube kanaal.
2. The Beatles – A Day In The Life
Alternatief voor Top2000? Dirk Zijn gaat het jaar 2010 uit met de TOXS 31 hitlijst. De beste muziek allertijden volgens popprofessor Patrick Oxsener.
A Day In The Life voldoet eigenlijk nauwelijks aan de criteria voor een perfect popliedje. Véél te lang. En een ambachtelijke couplet-refreinstructuur is ook al niet te bespeuren. Ontroerend vind ik het nummer daarentegen weer wel. En dat komt vooral door de manier waarop John Lennon het zingt. De man was bepaald geen naturelle popzanger, zoals collega-Beatle Paul McCartney. Lennon blonk vooral uit als hij zijn stem mocht gebruiken als menselijke verfbrander. Twist & Shout, Dizzy Miss Lizzy, I’m The Walrus, Come Together, dat was zijn jachtgebied. Hield hij zich in, dan klonk het al snel bibberig en valsig: dat was niet per definitie lelijk (luister maar naar Imagine), maar vaak had je toch het idee dat er meer in had gezeten. In A Day In The Life was hij echter op z’n best. Kwam het door zijn strenge aciddieet? Door zijn prachtige druipsnor? De maharishi mag het weten. Feit is dat Lennon in A Day In The Life zo mooi en zo high en zo aangenaam dromerig langs je trommelvliezen waait, dat je al snel zoiets hebt van: ik wil wat hij slikt. Dat de afsluiter van Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band verder nog een aantal grensvernietigende muzikale vondsten bevat, maakt het genot er alleen maar groter op.(…)
3. R.E.M. – Fall On Me
Alternatief voor Top2000? Dirk Zijn gaat het jaar 2010 uit met de TOXS 31 hitlijst. De beste muziek allertijden volgens popprofessor Patrick Oxsener.
Dan zijn we nu aanbeland bij mijn favoriete categorie: het perfecte popliedje. Wat dat is? Ieder zal daar zo zijn eigen opvattingen over hebben, maar voor mij is de perfecte popsong het brouwsel dat onstaat bij een ideale balans tussen vakmanschap en gevoel. In andere woorden: het liedje is compact, ambachtelijk geschreven en de melodie alleen al kan me spontaan aan het janken brengen – zonder dat ik enig idee heb waar de tekst over gaat. Dat zal ook voor een groot deel mijn voorliefde verklaren voor het vroege werk van dit bandje: R.E.M. Ik denk dat geen enkele popartiest bewust op zoek is naar het perfecte popliedje, maar het combo uit Athens, Georgia is een paar keer akelig dicht in de buurt geweest. Dat begon al op de eerste plaat Murmur met Perfect Circle, daarna kietelde So. Central Rain perfectie en ook Losing My Religion kwam heel dichtbij. En dan is er nog het album Life’s Rich Pageant, dat wat mij betreft zo’n beetje in zijn geheel in aanmerking komt.(…)
De illusie van deregulering
Je zou denken dat door privatiseren van overheidsinstellingen de behoefte aan controle afneemt? Merkwaardig genoeg is het tegenovergestelde waar. Op het weblog ‘De vrije economie’ staat een uitstekend artikel waarin, als voorbeeld, de toegenomen regeldruk in ziekenhuizen wordt uitgelegd: ‘De illusie van deregulering’. Een waarheid als een koe. Lezen!
Citaat: ‘Een tekenende tendens hierin is het sentiment dat meer privatisering ook meer regulering vereist. Er is geen vertrouwen in de markt. Men wil niet de zaken aan de ziekenhuizen overlaten en zeggen zoek het maar uit samen met de consumenten. De slechte ziekenhuizen zullen failliet gaan en kwaliteit zal uiteindelijk overleven. Dit is voor de meeste mensen geen aanvaardbare optie. Dus wordt er gekozen voor een model waarbij de privatisering ingebed wordt in een strakke omgeving van regelgeving. Daarbij vraag ik mij sterk af of we hier nog wel het woord privatisering moeten gebruiken. Dat is hetzelfde als zeggen dat de NS geprivatiseerd is. De NS rijdt op rails van de staat, wordt gesubsidieerd door de staat, heeft een prestatiecontract met de staat en de staat is de enige aandeelhouder. Toch wordt dit privatisering genoemd en dat maakt het heel erg verwarrend.’
Censuur en regelzucht
In zijn column op Geenstijl.nl schrijft bankencriticus Peter Verhaar de frustratie van zich af. Peter is boos op de overheid. Boos over het voorstel van de ministers De Jager en Opstelten om de oproep tot een ‘bankrun’ strafbaar te stellen. Of, zoals verwoord in de brief van de ministers: “Publieke uitlatingen die tot een ondergang van een bank kunnen leiden, is dan ook uiterst laakbaar en dient strafbaar te worden gesteld”. Nederland is veranderd in de Goelach Archipel volgens Verhaar. De voorgenomen censuur op bankencritici is daar volgens hem het zoveelste bewijs van.
De Jager en Opstelten proberen het controleprobleem op te lossen door het ontwerpen van een nieuwe wet. Typerend voor de Nederlandse overheid. Als we dan toch voor het gemak even aannemen dat regels en wetten in dit land de oplossing zijn voor alle problemen, dé manier om controle te houden op de steeds verder ontsporende samenleving, dan mag Den Haag beginnen met wat wetten en regeltjes voor zichzelf bedenken. Ik weet er nog wel een paar: een niet-in-de-hol-van-Amerika-kruip regel; een verbod op wachtgeld regel; een bij wet geregelde vacaturestop voor alle functies bij de besturende overheid; een verbod op gedogen; een verbod op proefballonnetjes; een verbod op achterlijke volksvertegenwoordigers…
De behoefte aan regels en wetten komt voort uit de naïeve gedachte dat regels en wetten controle vergroten. Tijd voor bijscholing. Tweede kamer, doe eens gek! Ga een keer op cursus. Met z’n allen. Honderdvijftig man op de hei. Vooruit, het mag. Google eens op ‘behoefte aan controle bij organisaties’ en sla bij de eerste de beste workshop rechtsaf van de digitale snelweg. Of begin voorzichtig, met een boek.