Drecul: Zijn we op de maan geweest? Deel II
De vraag is niet, zijn we ooit op de maan geweest, maar kunnen we überhaupt naar de maan. Het antwoord daarop is nee. De straling gordels, genaamd de van Allen belts, en de straling van de zon beletten ons om hoger dan 1000 km te reizen. Zelfs met de spaceshuttle.
De Russen, die ten tijde van het Apollo programma ook een gooi deden naar de eerste mens op de maan, hadden het N1 programma, wat kwa omvang en kosten gelijk was aan het Apollo programma. Alleen kwamen de Russen er achter, dat het door de straling onmogelijk was, om een mens naar de maan te vliegen en levend terug op aarde te krijgen. Waarom de Russen niet uit de school geklapt zijn, wat betreft de maanhoax? Misschien had dit te maken met geld namelijk de handelsovereenkomsten tussen de VS en de USSR omtrend graan en of de samen werking tussen de Russen en de Amerikanen in de ruimte.
Maar zo’n miljarden project, als Apollo, waar zoveel mensen aan mee werken kan toch niet geheim gehouden worden, hoor je vaak. Het N1 programma van de Russen is 30 jaar lang geheim gebleven en werd pas ontdekt met de val van de muur.
Niet alleen is het probleem de van Allen belts en de straling van zonnevlammen, maar ook de maan zelf. Omdat de maan geen bescherming heeft tegen straling, zoals de aarde, is de maan ook een levensbedreigende stralingsbron. De foto’s genomen tijdens de Apollo missies zijn van zo’n hoge kwaliteit, dat een fotograaf in een studio het niet beter had kunnen doen. Best knap voor een astronaut in een stug pak met stugge handschoenen en een camera op zijn buik zonder dat deze kon zien wat hij fotografeerde. Een groter raadsel is echter het feit dat er sowieso foto’s op de maan genomen zijn. Fotofilm en straling gaan nou eenmaal niet goed samen.
De documentaire uit 2002, Spacestation 3d, is een docu over het ISS. De producente van deze docu verklaarde het volgende: We konden maar 2 minuten filmen daarna zou de film vernietigt zijn door de straling. Dus als de film aankwam begonnen we gelijk 2 minuten te filmen en ging de geschoten film met dezelfde shuttle weer terug naar aarde. Later hebben we een oplossing gevonden door de film in plastic waterzakken te verpakken en zodoende konden wel de filmcassettes aan boord bewaren. De straling aan boord van de ISS die in onze beschermende dampkring hangt is vele malen kleiner dan op de maan.
En nu moeten wij geloven dat in 1969 onbeschermde film van 160 ISO, in een onbeschermde Hasselblad camera, in een onbeschermede capsule van alluminium, de hele reis naar de maan overleeft heeft en perfecte foto’s oplevert op de maan.
Maar stel dat deze film het wel gered had naar de maan, dan nog heb je levende austronauten nodig die de foto’s kunnen nemen. De mens is in staat om een dosis van 500 rem straling te verwerken, daarboven is dodelijk maar de reis naar de maan zou een mens minimaal het dubbele opleveren. Tel daarbij op het feit, dat tijdens het hele Apollo project, de zon in een maximum zat en dat er zo’n 3000 zonneflares zijn geweest in die zelfde tijd. In het ISS die in onze beschermende dampkring hangt moeten de austronauten naar een speciaal tegen straling beschermde ruimte ten tijden van een zonneflare. Anders loopt het slecht met ze af.
Een mens op de maan kan dus alleen als deze niet meer leeft. Jarrah white, the grandson of the Apollo hoax heeft er heel wat uurtjes onderzoek in zitten. En je moet toegeven als je als zijn bewijzen ziet dan klopt er iets niet aan het hele man op de maan verhaal.
Hier zijn serie over de straling. (zie ook zijn eerdere serie over straling.)
Hier zijn youtube kanaal.