Sport
Spurd Leeghwaterbad
Het Spurd Leeghwaterbad is er voor iedereen, maar net iets meer voor senioren en ouders met kinderen. De laatste weken heb ik het zwembad een aantal maal bezocht. Het leek mij zomaar eens leuk om wat baantjes te zwemmen. Duikbrilletje gekocht, zwembroek onder uit de la gevist en ik ben klaar voor het avontuur. Nu nog in het programma een tijdstip vinden dat schikt. De eerste keer kies ik voor conditiezwemmen. Dat valt niet mee. “Begin maar met twaalf baantjes inzwemmen,” zegt de trainer. Ik vraag me af of ik het inzwemmen zal overleven. Daarna volgen borstcrawl met een arm, borstcrawl met de andere arm, twee slagen onder water en twee erboven, sprinten tot het trappetje, pfff, iets te pittig voor deze ongeoefende zwemmer. Bij de gecombineerde rugslag probeer ik onder water adem te halen. Ik zink nog net niet naar de bodem van het sportbad.
De volgende keer kies ik voor het rustige banen zwemmen. Maar waar zijn de baantjes? De enige manier om de overkant van het bad te halen is door te slalommen tussen de groepjes senioren door. Die zwemmen meestal niet, maar keuvelen gezellig kletsend kris kras door het warme water van het doelgroepenbad. In de enkele aparte baan die na een half uur wordt gemaakt, wordt wel gezwommen. Maar voor een gezonde Hollandse jongen is dat tempo weer veel te langzaam. En voor inhalen is te weinig ruimte.
Een alternatief in het programma is er niet. Wat in algemene zin opvalt is dat veel van de activiteiten overdag worden aangeboden. De onderdelen ‘meer bewegen voor ouderen’ en ‘BabyPeuterZwemmen’ staan dagelijks overdag geprogrammeerd. Nou is dat voor senioren en ouders met kinderen misschien geen probleem. Voor waterliefhebbers die overdag andere verplichtingen hebben is het lastiger om een passend onderdeel te vinden. Mensen die graag aan trimfitness doen of aquajoggen – aanbevolen bij hardloopblessures, ik kan er over meepraten – hebben een probleem. Dat kan alleen overdag tussen negen en tien uur. Andere activiteiten, zoals aquarobic en aquasculpture, worden slecht op enkele dagen ’s avonds aangeboden. Als het banen zwemmen dan ’s avonds ook niet echt geschikt is om banen te zwemmen, blijft er weinig ruimte over voor de wat minder geoefende sportieveling.
Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.
Spaan geeft punten
Henk Spaan geeft soort van advies, voor de opstelling van Ajax, aanstaande zondag. Jan Vertonghen is dé man bij Ajax. Spaan geeft punten, in het Noordhollands Dagblad:
9 Jan Vertonghen
FC Twente heeft Theo Janssen, Ajax Jan Vertonghen. Ze steken met kop en schouders boven de rest uit. Wie van hen morgen de grootste vorm heeft, beslist de wedstrijd. In de Kuip was het Janssen, hoewel de opstomende Vertonghen er een paar lichaamsschijnbewegingen uitgooide die een centrale verdediger zelden op zijn repertoire heeft staan. Lescott van Manchester City niet en Djourou van Arsenal ook niet, evenmin het bonkige duo van Liverpool, allemaal clubs waarmee Vertonghen in verband wordt gebracht. Stel je voor dat hij naast Kompany zou staan bij Manchester City, met Nigel de Jong ervoor. Daar komt, om in voetbaltermen te blijven, geen muisje meer doorheen.
Intussen heeft iedereen deze week zijn varianten zitten tekenen en bediscussieerd met de buurt. Enoh op Janssen? Maar ja, wat als Enoh per ongeluk de bal krijgt? Wordt het geen tijd om Van der Wiel op de bank te zetten? Liet Chadli als een pupil binnendoor komen. Heeft iemand bij Ajax nog vat op hem? Is Greg rijp voor het buitenland? Absoluut niet! Moet Ajax hem verkopen? Zo snel mogelijk. Via, via, hoorde ik een oplossing van Johan zelf: Eriksen als Messi in de spits en Siem de Jong er achter. Klinkt niet slecht, nee. Toch laat ik de tactiek graag over aan Frank de Boer die, wat er morgen ook gebeurt, de afgelopen periode als Ajax’ nieuwe hoofdtrainer grote indruk heeft gemaakt.
Creatief inschrijven voor de Damloop
Hey pssst, niet verder vertellen. Baal je als een stekker, omdat het niet gelukt is om je op tijd in te schrijven voor de Damloop? Bij 30.000 pogingen per minuut begint die Damloop-server toch echt te roken. ‘De webpagina kan niet worden weergegeven’. Je komt niet eens op de eerste van de vijf inschrijfpagina’s, laat staan op de laatste om te betalen. Na 2 uur is het maximale aantal inschrijvingen bereikt en heb je pech gehad als je daar niet bij zit.
Volgende keer beter! Klik bij de hoofdpagina niet op individueel inschrijven maar op Businessloop. Er zijn veel minder bedrijven die inschrijven dan individuen en je komt vlot voorbij de eerste hindernis. Daarna verschijnt onderstaand venster en kan je weer kiezen voor individueel inschrijven. Soepel. 
Spaan geeft punten
Henk Spaan geeft punten voor een heel elftal, onder aanvoering van scheidsrechter Bas Nijhuis.
3 Bas Nijhuis
… Maar ook voor het slechtste elftal van de eredivisie:
Waterman (De Graafschap): laat veel door.
Kashia (Vitesse): laat veel lopen.
Vlaar (Feyenoord): schijnt niet te willen bijtekenen. Hoezo zelfoverschatting?
Wisgerhof (FC Twente): zak punt in Twentse verdediging. Aan de trage kant.
Pieters (PSV): wordt overschat door Jan, Alleman én Bert van Marwijk.
Fer (Feyenoord): Wat? Wil Fer ook niet bijtekenen? Is Fer eeen haartje beteoterd?
Enoh (Ajax): kip zonder kop. Is de schuld van Jol. De Boer kan er nog wat van maken, misschien.
Nijholt (FC Utrecht): veel balverlies, Moet beetje bescheidenheid leren.
Leonardo (NAC): nu weten we dat deze belofte nooit zal worden ingelost.
Berg (PSV): scoort een keer en doe dan meteen vingertje op de mond. Gekke Zweed.
El Hamdaoui (Ajax): zou prima linksbuiten kunnen zijn maar wil het niet. Rare jongen.
Slechtste scheidsrechter: Bas Nijhuis met zijn narcistische persoonlijkheidstoornis en dito wekelijkse column op TV Oost.
Loser(s)!
Sport Awards Purmerend verdient meer aandacht
Zondag op de valreep naar P3 gesnelt voor de uitreiking van de Sport Awards Purmerend 2010. Ik had de aankondiging op een of andere manier gemist, maar er was een heus sportgala gepland voor die avond. De verkiezing van sportman, -vrouw, -jongere en sportteam van Purmerend voor het jaar 2010. Ik hoorde het van een vriendin. Zij wist het omdat twee vrienden van mij ‘s avonds in P3 moesten optreden, samen met Purmerendse ‘The voice of Holland’ held Billy Maluw. Dankzij een tweet van @monakeijzer wist ik dat er nog plek was in de zaal.
De grote zaal van P3 was door RTV Purmerend omgetoverd in een heus TV studio. Met felle lampen werden de interviewtafel, het podium en de plaats voor de presentator uitgelicht. Verspreidt door de zaal stonden wel zes videocamera’s opgesteld. Het gala werd live uitgezonden op het UPC kanaal van RTV Purmerend en was bovendien te volgen op www.rtvpurmerend.com. De uitzending is helaas (nog) niet terug te vinden op de uitzending gemist pagina van RTV Purmerend.
Het was een feestelijke avond. Het goed geregisseerde programma werd aan elkaar gepraat door Melvin Smid en Gregory Edelenbos. Vooral Gregory is met 18 jaar jong, een ongekend presenteer talent. Het heeft wel wat om bij een live uitzending aanwezig te zijn. Er kan van alles mis gaan, en dat voelen alle aanwezigen. De presentatoren en de genomineerden zijn een beetje zenuwachtig, de technici en de floormanagers staan op scherp. Alles verloopt soepel, al is het geluid bij de interviews aan tafel in de zaal slecht te verstaan. Het mag de pret niet drukken. Het optreden van de showdansers van balletschool Louise is spetterend, Billy Maluw kan écht heel goed zingen, en piano spelen. De winnaars in alle categorieën hebben prestaties van formaat geleverd. Sport Awards Purmerend 2010 is een geslaagd evenement en zeker voor herhaling vatbaar. Het verdient wel wat meer aandacht in de media. In het Noordhollands Daglad, editie Waterland, werd er geen verslag van gedaan. Op webregio alleen een artikeltje over de winnaar in de categorie Sportman, Hendrik Koppe. Ondanks de aanwezigheid van meerdere fotografen heb ik op internet nog niet één foto van het evenement kunnen terugvinden, zelfs niet van de winnaars. Ook niet op de website van Sport Awards Purmerend. Vreemd!
De winnaars van alle categorieën vind je op de website www. sportawardspurmerend.nl
Drecul: Geen WK a.u.b.
Vandaag wordt bekend wie in 2018 het WK mag organiseren. Nederland heeft zich samen met Belgie kandidaat gesteld. Onze regering is voor.
De VVD is bereid om aan alle eisen van de FIFA tegemoet te komen en het CDA houdt wel van een feestje. Dat het CDA wel van een feestje houdt hebben we de afgelopen 7 jaar kunnen aanschouwen. Zo hebben we verschillende thema feesten (opbouw, training) gehad in zowel Irak als Afghanistan.
Je kunt je natuurlijk afvragen of je je als Nederlandse regering wel moet inlaten met een corrupt orgaan als de FIFA. Dat de FIFA, lees Blatter, corrupt is is in het verleden vaak genoeg bewezen. Maar als je, zoals het CDA, wel van een feestje houdt, is corruptie schijnbaar van ondergeschikt belang. Soort zoekt soort?
Een tweede belangrijk aspect zijn de kosten die gepaard gaan met een WK voetbal. Eerder werd al bekend dat de KNVB middels econoom Gullit de Nederlandse regering behoorlijk verkeerd heeft ingelicht over de totale kosten. Zo zou een onderzoek van een Duits commercieel bureau uitwijzen dat een WK op de lange termijn winstgevend is, zoals ook in Duitsland het geval was. De officiele cijfers van de Duitse regering daarentegen laten toch echt een verlies zien.
Het WK organiseren kost rond de 150 miljoen euro, maar daarmee zijn we er nog niet want ook alle stadions moeten worden verbouwd en ook moeten er nieuwe stadions gebouwd worden. Totale kosten zo’n 1,8 miljard euro. (Verdeeld over Nederland en Belgie).
Je zou denken, dat onze regering niet staat te springen om in deze tijd, waarin we allemaal de broekriem moeten aantrekken, zoveel geld uit te geven. Maar het tegendeel blijkt, het CDA houdt immers wel van een feestje.
Spaan fileert Jol
4 punten voor Martin Jol, in Spaan geeft punten, Noordhollands Dagblad.
Zou Martin Jol nog wel eens naar de Spurs kijken? Of naar Barcelona, Arsenal en Real Madrid? Van die eltallen met echte voetballers op het middenveld?
Als Jol het Nederlandse elftal met Van der Vaart als linkshalf ziet spelen, steekt hij daar dan iets van op? Dat het bijvoorbeeld de moeite loont om talent te verzamelen rond de middenlijn? JOngens die een driehoekje opzetten, die ervan houden de bal van voet tot voet te laten gaan, die een ‘no look-pass’ kunnen en durven geven.
De spelopvatting van het door Jean Fernandez vlekkeloos gecoachte Auxerre was aantrekkelijker én efficiënter dan die van Ajax onder leiding van resultaattrainer Jol. Je kunt Enoh wel blijven opstellen, maar beter voetballen gaat die jongen daar niet van. Démy de Zeeuw wist in de lange, lange speeltijd die hem gegund was, precies één geslaagde steekbal op zijn voorhoede te produceren.
Welke resultaten boekt resultaattrainer Jol eigenlijk? Slaagde hij erin, geholpen door een meer dan dubbele begroting, Auxerre opzij te zetten? Voorafgaand aan de wedstrijd sprak de trainer van Ajax op de televisie over een ‘eigen stijl’.
“Wij hebben onze eigen stijl”, zei hij. Was het maar waar. Als het Ajax aan iets ontbreekt, is het herkenbaar voetbal.
Stijl zag ik dus niet. Wel een anderhalve meter hoge linksback die voor de zoveelste keer een kostbaar kopduel in zijn eigen strafschopgebied verloor. Ik vraag me af: als Daley Blind onder contract zou staan bij Mino Raiola, mocht hij het dan wel een keertje proberen als linksback? Ik zie Emanuelson, Van der Wiel, Vertonghen, Eriksen en Blind en denk: Jol maakt meer kapot dan je lief is.
De ANWB is de weg kwijt
Net naar de kust gefietst, en weer terug, met overnachting in het schilderachtige Slot Assumburg in Heemskerk. Ik had geen vast plan, gewoon fietsen en we zien wel waar we uitkomen. Met slechts een grove kaart van de omgeving op mijn stuurtas, was ik veelal afhankelijk van de bewegwijzering. Ik had bedacht om de knooppuntenfietsroutes te gebruiken. Slecht plan! Bij de knooppuntenroute fiets je – logisch – van knooppunt naar knooppunt. Bij elk knooppunt kan je kiezen uit twee of meer knooppunten om naar toe te fietsen. Bordjes met pijl en het nummer van het knooppunt waarvoor je gekozen hebt, geven de richting aan. Ondanks mijn staat van opperste concentratie miste ik op de eerste 20 kilometer al een paar keer de juiste afslag. Bordje niet gezien of was het er simpelweg niet? Ik heb een hekel aan terugfietsen dus vooral doortrappen. De omweg nemen we maar voor lief. Bij het pontje van Akersloot had ik het helemaal gehad met de knooppunten. Aan de overkant aangekomen kon ik links- of rechtsaf. Maar volgens het bordje moest ik voor knooppunt 54 toch vooral… rechtdoor fietsen. GVD! Knooppunten afgezworen, over op de good old rood met witte richtingaanwijzers die naar een plaats verwijzen met vermelding van de afstand. Op de landweggetjes gaat dat nog goed. Maar owee als je in een dorp komt met meer dan tien inwoners, dan kom je op een woonerf en zijn ze ineens verdwenen die oude vertrouwde bordjes. Of een paar grapjassen hebben de pijl de verkeerde kant op gericht. Waarom in hemelsnaam worden die dingen op een ronde paal gemonteerd? Met beugels en bouten nota bene, las het dan tenminste onwrikbaar vast.
Uiteindelijk kwam ik bij de kust de LF wegwijzers tegen. Die afkorting staat denk ik voor Langeafstand fietsroute, want dat is wat het is. De routes worden veel gereden door fanatieke fietsers op doorreis. Ik hoopte daarom om een wat meer consequent uitgezette bewegwijzering. Tevergeefs ook hier weer herhaaldelijk de weg kwijtgeraakt. Nu zelfs af en toe teruggefietst omdat ik gewoon niet kon geloven dat het bordje bij de zoveelste T-splitsing er niet was. Maar check, dubbel check, ook de bewegwijzering van de langeafstandroute zuigt big time.
Worden die routes wel onderhouden? Ik kan het me niet voorstellen. Ook vermoed ik dat pennenlikkers van achter hun bureau de bordjes bestellen. Even met Google Maps kijken hoe het er ongeveer uitziet, nummer en pijltje invoeren in het systeem, printopdracht verzenden, klaar. Co de wegwijzerboswachter neemt ze mee in zijn fietstassen en hangt ze precies daar waar zijn baas de pennenlikker ze heeft bedacht. Hij dacht nog, wat raar, maar zijn baas en zijn pc zeggen dat het klopt dus wie is hij om moeilijke vragen te gaan stellen. *zucht*