Onthaasten

Lek in de laatste bocht van een afdaling van een redelijk hoge duin. Met de nodige stuurmanskunst overeind gebleven. Sommigen noemen dat meer geluk dan wijsheid. Het was de tweede lekke band van de tocht. Gek genoeg had ik vanochtend al een voorgevoel dat ik lek zou rijden. Voor de zekerheid had ik een extra binnenbandje meegenomen. Dat bleek een gouden greep, want het was tevens de enige binnenband.

Er was zon voorspeld. Echt, vanaf 10 uur zou het prachtig mooi stralend weer zijn. Mooi niet! Het was kk.k.kkk..koud. Zelfs regen. Niet hard maar van die miezerige regen waar je toch nog heel nat en koud van wordt. Via Oosthuizen, Avenhorn, Ursem richting Alkmaar. Bij Broek op Langedijk linksaf naar Schoorl. Bij de klimduin kon ik de koffie met appelgebak niet weerstaan. Mijn voeten waren als ijsklontjes en hoewel het zonnetje voorzichtig doorbrak, had ik niet het idee dat ik er snel van zou opwarmen.

Toen begon de ellende. Minicursus onthaasten. Bij het vertrek na de koffie was mijn band lek. Gelukkig een bandje met lang ventiel mee, want die in mijn reparatietasje had een kort ventiel, en daar heb je niet veel aan met hoge velgen. Buitenband van binnen en buiten grondig geïnspecteerd op scherpe stukjes die het lek zouden verklaren. Niks gevonden. Bij het verhuurbedrijf op de hoek hadden ze warempel een extra bandje voor me met lang ventiel. Je weet maar nooit. Na 10 kilometer dus weer lek. Deze keer nog grondiger de buitenband geïnspecteerd en zowaar een minuscuul stukje glas ontdekt. Hopen dat dat het was. Laatste binnenbandje gebruikt en geen fietsenwinkel in de buurt. Op hoop van zegen dan maar.

Geen lekke banden meer, wel alle stoplichten en spoorwegovergangen tegen. Ik wist niet dat het er zo veel waren. Veel later thuis dan gepland. Ik had geen haast, maar nu dus wel. Vanavond zou ik koken. Diner voor twee. En ik heb een risotto en een chocoladetaartje op het menu staan. Op naar de winkel! Op de fiets, natuurlijk.

Reageer

Archief