Jeugdzorg
Hokjesdenken
Als je moeite hebt met hokjesdenken, zegt dat dan misschien iets over jezelf?
Als ik zeg dat iemand ADHD heeft, dan betekent dat niet dat ik hem in een hokje stop. Dat is in ieder geval niet mijn bedoeling. Ik gebruik de term om kenmerken te benoemen die overeenkomsten vertonen met die van anderen. Dat praat soms makkelijker als je woorden wil geven aan wat je ziet. Het kind of de mens verandert er niet door. Het maakt iemand niet minder waard. Integendeel, het maakt iemand bijzonder. Pas als er niks herkenbaars aan je is, moet je je zorgen gaan maken.
Mijn zus heeft downsyndroom, ook zo’n hokje waar je ingestopt kan worden. Maar je ontkomt er bij haar niet aan. Aan haar uiterlijke kenmerken zie je dat ze anders is dan anderen. Waar je bij iemand met licht autistische kenmerken nog kunt twijfelen, is er bij mijn zus geen twijfel mogelijk. Je ziet het meteen. Ze is een “mongooltje”, zoals ze het zelf zegt. Vroeger, toen we samen kind waren, was dat nog een gangbaar begrip, mongool. Ik heb er geen moeite mee, maar ik ben er dan ook mee opgegroeid. Ouders van nu, met een kind met downsyndroom, hebben wel moeite met dat ouderwetse begrip. Dat kan ik mij heel goed voorstellen. Wat ik bedoel te zeggen, het kind of de mens verandert er niet door. Mijn zus blijft gelukkig gewoon zichzelf. En hokjes zijn hokjes, welke naam je er ook aan geeft.
Hokjesdenken zegt vooral iets over mensen die als ze een begrip als ADHD horen, er het hokje bij denken in hun hoofd. Om vervolgens het kind waar het over gaat niet meer als dezelfde persoon te kunnen zien. Omdat het hokje in hun hoofd wordt gekoppeld aan een vooroordeel. Dat de ouders van kinderen waar het om gaat dat niet prettig vinden, begrijp ik maar al te goed. Zij zien als ze naar hun kind kijken vooral iemand waar ze heel veel van houden.
Soms denk ik dat mensen die zeggen dat ze niet in hokjes willen denken, dat stiekem toch doen. Dat ze zeggen niet in hokjes te willen denken, omdat ze van zichzelf weten dat er dan een vooroordeel bij hen opkomt. En dat ze daar niet trots op zijn. Het is zomaar een gedachte…
Opvoeddebat.nl wordt u aangeboden door minister Rouvoet
En wat doe je als je geen millimeter hebt bereikt als minister van Jeugd en Gezin? Juist! Dan maak je gauw effe een website. Eentje waarop de mensen met elkaar in debat kunnen. Want met praten los je alles op. Kennis uitwisselen heet dat. Opvoeddebat.nl is het verlengstuk van de al even prachtige Centra voor Jeugd en Gezin. Bureau Jeugdzorg, maar dan anders. Je kan met lastige baby’s nu gelijk doorlopen vanaf het consultatiebureau, want die zitten in hetzelfde centrum. Eén loket, is dat niet handig? Ze hebben nu geen front- en backoffice meer en zijn heel laagdrempelig. Maar dan zeker wel een kakelverse drempel, in een nieuw gebouw? Tja, je moet toch wat met zo’n budget dat je gratis bij een nieuw ministerie krijgt.
De jeugd van tegenwoordig
‘De jeugd van tegenwoordig’ is de naam van de weblog van José van der Sman, op Elsevier.nl. Deze keer gaat het over het falen van minister Rouvoet als Jeugdminister. Nou is Rouvoet niet in zijn eentje verantwoordelijk voor de puinzooi bij Jeugdzorg Nederland. Vele ministers gingen hem voor. Al bestaat het ministerie voor Jeugdzaken pas vanaf het laatste kabinet. Misschien is dat juist wel de reden dat het zo moeizaam loopt. Een nieuw ministerie opzetten lijkt mij ook niet zo eenvoudig. Je kan in ieder geval wel stellen dat het Rouvoet niet gelukt is orde op zaken te stellen bij Jeugdzorg. Een paar feiten worden op een rijtje gezet in dit opiniestuk.
Hulp nodig
Ik heb het hier over kinderen en jongeren met zulke ernstige geestelijke problemen en storend gedrag dat hun ouders er geen raad mee weten en dringend professionele hulp nodig hebben. Maar het gaat ook over normale kinderen waarvan juist de ouders zo gestoord zijn dat ze er van hogerhand tegen beschermd moeten worden.Misère
Voor beide groepen heeft Rouvoet niet hard genoeg zijn best gedaan, met als gevolg dat hun situatie niet wezenlijk verbeterde en er kostbare tijd verloren ging om ze uit hun misére te helpen en ze in het goede spoor te krijgen.Eerst de groep van kinderen met een ernstige psychiatrische stoornis. Bij gebrek aan goede hulp- en opvangmogelijkheden werden ze de afgelopen jaren van het kastje naar de muur gestuurd, tot wanhoop van de ouders, en belandden uiteindelijk vaak in de jeugdgevangenis. Waar ze niet thuis horen en natuurlijk ook niet veel beter van worden.
Rompslomp
Eind vorig jaar bleek uit onderzoek dat maar liefst negentig procent van de jongeren in de gevangenis een psychiatrische stoornis heeft die eerder in het hulpverleningscircuit niet herkend was of vanwege bureaucratische rompslomp niet aangepakt kon worden, waardoor deze jongeren op het verkeerde pad raakten.
Lees het volledige artikel HIER.
Waarom jeugdzorg faalt
Interview met Erik Gerritsen, Ella Kalsbeek en Mark Bent, in nieuwsblad Jong aan de Amstel. Ze zijn directeur van respectievelijk Bureau Jeugdzorg Amsterdam, Altra en Spirit. Dus zeg maar, de bazen van de jeugdzorg in Amsterdam en omstreken. Best treurig om te lezen dat zij goed kunnen aangeven waar de schoen wringt, maar niet in staat zijn de problemen op te lossen. Daar is de landelijke politiek voor nodig. Als voornaamste oorzaak voor het falen van de jeugdzorg wordt genoemd het ontbreken van één verantwoordelijke bestuurslaag met daarbij één geldstroom. Artikel op pagina één, HIER (pdf). Een aantal citaten:
‘Schandalig hoe de jeugdzorg kapot is gereorganiseerd’
De huidige financiering wil ik bijna aanmerken als pervers’, zegt Gerritsen. ‘De gemeente financiert de eerstelijns jeugdzorg. dat betekent dat er geen enkele prikkel is om te investeren in de eerstelijns zorg. Investeringen daar leiden er namelijk toe dat minder kinderen terechtkomen in de tweede lijn en daarvan profiteert de provincie, niet de gemeente.’
‘De jeugdzorg krijgt nu geld van gemeente, provinci, awbz en zorgverzekeraars. Kalsbeek: ‘Deze geldstromen vragen verschillende verantwoordingen en belemmeren samenwerking. Zo maak je gecombineerde zorg bijna onmogelijk.’
Bent: ‘Jeugdzorg en jeugd-ggz bieden nu gecombineerde zorg vanuit De Koplleing, het besloten behandelcentrum voor jongeren. De samenwerking loopt goed, maar we waren wel twee jaar bezig om de financiering te regelen.’‘In die tweedelijns jeugdzorg moeten we de bureaucratische indicatie afschaffen. De indicatie moet dienen waarvoor deze is bedoeld, namelijk een indicatie, een richting aangeven van welke kant de hulp op moet.’
‘De indicatiestelling is ooit bedacht om de schaarse middelen van de jeugdzorg eerlijk te verdelen en alleen ten goede te laten komen aan de mensen die het echt nodig hebben. Dat is natuurlijk een vreemde gedachte. Mensen die bij jeugdzorg komen, hebben hulp nodig. Niemand komt voor z’n lol bij ons.’
‘Eigenlijk moet je ons afrekenen op resultaten, maar omdat die moeilijk zijn te meten, rekenen ze ons af op hoe we ons werk uitvoeren. dan verval je in bureaucratie.’
Jeugdzorg FAIL zeilmeisje Laura
Ik heb het niet echt gevolgd, die mediahype rond zeilmeisje Laura. Het onder toezicht stellen van Jeugdzorg vind ik een extreme maatregel. Laat staan het uit huis plaatsen. Ik heb weinig vertrouwen in Jeugdzorg Nederland. Er moet wel heel wat mis zijn in een gezin wil een kind beter af zijn met onder toezicht stelling van Jeugdzorg. Bij ernstig drugsverslaafde ouders, of bij kindermishandeling, als het kind direct gevaar loopt, lijkt het mij logisch. In dit geval was er geen direct gevaar. Alleen maar angst dat de reis niet goed zou aflopen. Heel fijn dat Nederland mee leeft, maar ook hypocriet. Gaan we ook kinderen onder toezicht plaatsen die op te jonge leeftijd alleen op de fiets naar school gaan? Of die niet uitkijken bij het oversteken? Maar goed, zoals ik al schreef, ik weet niet veel van deze zaak af. En veertien jaar is wel erg jong om alleen de wereld rond te zeilen. Maar het had misschien anders opgelost kunnen worden, vind ook de schrijver van het artikel ‘Zeilen of opvoeden’.
De grootouders van Laura zijn wel goed op de hoogte van de zaak. En zij schreven een brief die in de Volkskrant van dinsdag 22-12 werd afgedrukt. Staat ook hier online. Enorme Jeugdzorg FAIL.
Jeugdgevangenissen worden gesloten zorginstellingen
Jaahoor, de verkiezingen komen er aan. Minister Rouvoet gaat aan het werk. Sinds vorig jaar kunnen probleemjongeren legaal worden opgenomen in gesloten jeugdzorginstellingen. Maar daarvóór gebeurde dat ook. Als noodoplossing werd het al zeg maar uhhh…. gedoogd. Ik ken via via een paar pijnlijke voorbeelden. Het zijn in tegenstelling tot wat Trouw schrijft niet alleen de jongeren met ernstige gedragsproblemen die in de jeugdgevangenissen worden opgesloten. Ook sociaal zwakke of psychaitrische jongeren wordt onderdak geboden naast criminele boefjes uit de Bijlmer. Echt de ideale omgeving om aan een betere toekomst te werken.
Minister Rouvoet doet aan symptoombestrijding. Het creëren van extra opvangplekken is een druppel op een gloeiend hete plaat. Met jeugdzorg in Nederland is veel mis en een gebrek aan goede opvanghuizen is slecht het topje van de ijsberg. Als de oorzaak van de problemen niet wordt aangepakt dan zal er binnen het jaar weer een tekort aan opvangplaats ontstaan. En behoefte aan twee extra jeugdgevangenissen.