Duurzaamheid

Duurzame stadsverwarming

Er komt een biowarmtecentrale voor de stadsverwarming in Purmerend. Als het woordje bio of duurzaam ergens genoemd wordt dan ben ik op mijn hoede. Ik vind dat we zuinig moeten zijn op de natuur en onze omgeving. Het gebruik van fossiele brandstoffen bijvoorbeeld, is niet bepaald duurzaam. Al is het alleen maar omdat ze in rap tempo op raken. Toch ben ik kritisch als het gaat om duurzame oplossingen. Ik mis die kritische houding wel eens bij mijn duurzame medemens. Op kritische vragen die ik stel krijg ik vaak geen antwoord. Of ik krijg als antwoord dat ik niet zo kritisch moet zijn. Het is not done om kritisch te zijn als het om duurzaamheid gaat.

Een biowarmtecentrale werkt op biologische brandstoffen, gemaakt van biologische producten die hun hele leven lang CO2 hebben opgenomen. De CO2 die ontstaat bij verbranding wordt daarmee gecompenseerd. Het probleem bij biobrandstof is dat er geen onbeperkte voorraad is. Op dit moment is de vraag nog niet zo groot, maar als dat in de nabije toekomst veranderd dan ontstaat er schaarste. Stadsverwarming Purmerend heeft met Staatsbosbeheer afgesproken dat de levering van snoeihout gegarandeerd is tot 2024. Maar wat gebeurt er daarna? Er is een groeiend tekort aan landbouwgrond, dus grond om biobrandstof te verbouwen is er niet. Misschien komt er op termijn een oplossing in de vorm van kweekalgen, daar is geen landbouwgrond voor nodig. Het duurt alleen nog een jaar of zeven voordat biodiesel gewonnen uit algen rendabel wordt. En dan nog, werkt de nieuwe biowarmtecentrale ook op biodiesel? Ik vrees van niet.

Stadsverwarming Purmerend wordt waarschijnlijk verkocht aan afvalverwerkingsbedrijf HVC. Ik kan alleen maar hopen dat HVC antwoorden heeft op de vragen die ik stel. Voor je het weet verdwijnt er van alles en nog wat in de biowarmtecentrale. Er zijn nu al voorbeelden bekend waarbij biowarmte wordt opgewekt uit dubieus restafval. Bij gebrek aan een betaalbaar alternatief. Ik ben benieuwd of de gemeente heeft nagedacht over de gevolgen op lange termijn. Of gooit men met de verkoop van de Stadsverwarming deze problemen over de schutting?

Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.

Baanstee away

Humor om niet te lachen. Voor de aanleg van Baanstee Noord moest een oorspronkelijke stukje Purmerpolderlandschap verdwijnen. Noodzakelijk volgens de gemeente Purmerend, want economische groei en geld enzo. Ooit bedacht toen het de economie nog voor de wind ging. Nooit bedacht dat je bij gebrek aan wind zo’n plan ook kunt stoppen. Gewoon omdat dat kan. Of omdat er zeldzame vliegbeestjes rondvladderen. Of omdat er in al die jaren van ontwikkeling nog geen vierkante centimeter van het terrein is verkocht? Niet zo vreemd, er staat nog wel wat leeg op de bestaande industrieterreinen van de marktstad (1, 2, 3, 4) Je kan er zo intrekken met je toko, voor minder dan de hoofdprijs.

De gemeente Purmerend heeft de Baanstee Noord in de uitverkoop gedaan. Enorme billboards moeten bedrijven over de streep trekken. In de meest hilarische loltekst (om niet te lachen) wordt het voormalig stukje Purmernatuur aangeprezen bij de duurzame ondernemer: ‘Slim omspringen met de omgeving, mijn tweede natuur.’ O ironie. Wie verzint zoiets? Ik dacht zelf meer aan: ‘Slim omspringen met de natuur, niet mijn kopje thee.’ Of: ‘In mijn omgeving liever geen natuur.’ Man man man.


Drecul: CO2-angst marketing

Mooi gemaakt spotje van een autofabrikant, met een elektrische wagen en een zielige ijsbeer. Helaas is de boodschap in het spotje al even nep als het spotje zelf. Met de ijsbeer gaat het namelijk best goed, van een populatie van 5.000 in 1950 naar een populatie van 25.000 vandaag de dag. Het gaat zelfs zo goed dat men overweegt om de populatie in te dammen. Ook de ijskappen op de Noordpool smelten niet in rap tempo maar zijn sinds 2007 met de grote van Duitsland toegenomen. En daarbij gaat de gemiddelde temperatuur de laatste 5 jaar alleen maar omlaag. Hier zien we dus weer een staaltje CO2-angst marketing.

Maar stel dat de CO2 uitstoot wel een probleem zou wezen, dan is een elektrische auto alsnog geen oplossing. Elektrische auto’s moeten worden opgeladen met elektriciteit opgewekt door voornamelijk kolen, olie en gas. Een batterij is een energiedrager en geen energiebron. Het gebruik van fossiele brandstoffen zal dus niet omlaag gaan. Batterijen zijn zwaar en daarom is een elektrische auto inefficiënter dan een auto met verbrandingsmotor. De oplaadtijd is langer dan de rijtijd waarbij je met een fossiele brandstofmotor na het tanken gewoon weg kan rijden. Batterijen kun je maar een bepaald aantal keer opladen voordat ze vervangen moeten worden. (Dus duurder.)

Fietscompu met CO2 compensatiemeter (?!)

CateyeHet zal toch niet waar zijn, dacht ik. Maar jaa hoor, helemaal hartstikke waar. Via @tourflitser kreeg ik op twitter een tip over een fietscomputer met hoogtemeter. Daar ben ik naar op zoek namelijk. Vandaar dus. De Cateye Adventure AT200W fietscomputer heeft zo’n hoogtemeter. En nog duizend-en-een functies, waaronder dus de CO2 compensatiemeter. Daarnaast vermeldt de computer ook je CO2 compensatie. ‘Daarnaast vermeldt de computer ook je CO2 compensatie. Zo kun je milieubewust naar je werk!’ WTF?
Milieubewust ten opzichte van wat eigenlijk? Een vliegtuig? Brommer? Auto? Openbaar vervoer? De BENENWAGEN?!

Als ik hard fiets dan heb ik alle fukking zuurstofmoleculen die in de lucht zitten nodig. Ik adem 100% pure CO2 uit. Als de compensatiemeter van Cateye in dat geval diep in het rood gaat, dán ben ik verkocht. Heeft er iemand wel eens uitgerekend hoeveel gram CO2 een wielrenner uitstoot per kilometer? NOU??!

Ja dus! Ongeveer. Nu weer even rustig Dirk. *afkoelt*

In het Elsevier artikel Red de wereld, stop met ademen: ‘Door vijf keer per week de aanbevolen 30 minuten te sporten, adem je op jaarbasis 1,3 kilo extra CO2 uit.’ Maar dat is nog helemaal NIKS vergeleken met de uitstoot van de meest zuinig auto die er op dit moment te koop is. De Smart ForTwo diesel stoot gemiddeld 88 gram CO2 uit per gereden kilometer. Na 15 kilometer rijden heb je dan al meer CO2 de atmosfeer in gejaagd dan bij een jaar sporten. Duss…

Wubbo Ockels: Don Quichot of verlosser?

Wubbo Ockels is het Nederlandse boegbeeld voor duurzame ontwikkeling. Hoogleraar Aerospace Sustainable Engineering and Technology aan de TU Delft, dat word je niet zomaar, daar moet je meer voor kunnen dan met een ruimteschip een paar rondjes om de aarde vliegen. Wubbo heeft een aantal interessante ideeën voor Nederland BV. Zijn ambitie is een plan in werking te stellen voor een honderd procent schoon Nederland in 2050. Duurzaam, duurzaam en nog eens duurzaam. Het plan is, voor zover ik kan beoordelen, behoorlijk realistisch. Je zou zeggen: waar wachten we op?! Tot nu toe geeft de overheid niet thuis. Wubbo Ockels vecht tegen windmolens die nog niet zijn gebouwd. En tegen de lobby in den Haag die zijn plannen dwarsbomen.

Bijna drie jaar geleden hoorde ik van het plan van Wubbo Ockels om een tweede afsluitdijk te bouwen. Ik was gelijk enthousiast. Het was zo logisch dat ik er geen reserves bij had. Door een tweede afsluitdijk aan te leggen onstaat er een waterreservoir tussen de dijken. Op de dijken komen over de volle lengte zonnepanelen te staan. Overdag zorgen die ervoor dat er water in het reservoir wordt gepompt. Op momenten dat er behoefte is aan stroom, wordt het hoogteverschil gebruikt om het water met grote kracht langs turbines te laten stromen. Om stroom op te wekken. Geniaal plan. Dat vond de overheid ook. Maar er is nog geen reeTd mee gebeurd.

Het demonstreert hoe stuurloos de overheid is geworden, vindt Ockels. Met Ladies First wil hij het tij keren. ‘De regering moet gedwongen en ondersteund worden door de Nederlandse bevolking om een strategie te ontwikkelen. Ik wil een ommekeer uit het doemdenken.’

Archief