Natuur & Milieu

Duurzame stadsverwarming

Er komt een biowarmtecentrale voor de stadsverwarming in Purmerend. Als het woordje bio of duurzaam ergens genoemd wordt dan ben ik op mijn hoede. Ik vind dat we zuinig moeten zijn op de natuur en onze omgeving. Het gebruik van fossiele brandstoffen bijvoorbeeld, is niet bepaald duurzaam. Al is het alleen maar omdat ze in rap tempo op raken. Toch ben ik kritisch als het gaat om duurzame oplossingen. Ik mis die kritische houding wel eens bij mijn duurzame medemens. Op kritische vragen die ik stel krijg ik vaak geen antwoord. Of ik krijg als antwoord dat ik niet zo kritisch moet zijn. Het is not done om kritisch te zijn als het om duurzaamheid gaat.

Een biowarmtecentrale werkt op biologische brandstoffen, gemaakt van biologische producten die hun hele leven lang CO2 hebben opgenomen. De CO2 die ontstaat bij verbranding wordt daarmee gecompenseerd. Het probleem bij biobrandstof is dat er geen onbeperkte voorraad is. Op dit moment is de vraag nog niet zo groot, maar als dat in de nabije toekomst veranderd dan ontstaat er schaarste. Stadsverwarming Purmerend heeft met Staatsbosbeheer afgesproken dat de levering van snoeihout gegarandeerd is tot 2024. Maar wat gebeurt er daarna? Er is een groeiend tekort aan landbouwgrond, dus grond om biobrandstof te verbouwen is er niet. Misschien komt er op termijn een oplossing in de vorm van kweekalgen, daar is geen landbouwgrond voor nodig. Het duurt alleen nog een jaar of zeven voordat biodiesel gewonnen uit algen rendabel wordt. En dan nog, werkt de nieuwe biowarmtecentrale ook op biodiesel? Ik vrees van niet.

Stadsverwarming Purmerend wordt waarschijnlijk verkocht aan afvalverwerkingsbedrijf HVC. Ik kan alleen maar hopen dat HVC antwoorden heeft op de vragen die ik stel. Voor je het weet verdwijnt er van alles en nog wat in de biowarmtecentrale. Er zijn nu al voorbeelden bekend waarbij biowarmte wordt opgewekt uit dubieus restafval. Bij gebrek aan een betaalbaar alternatief. Ik ben benieuwd of de gemeente heeft nagedacht over de gevolgen op lange termijn. Of gooit men met de verkoop van de Stadsverwarming deze problemen over de schutting?

Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.

Baanstee away

Humor om niet te lachen. Voor de aanleg van Baanstee Noord moest een oorspronkelijke stukje Purmerpolderlandschap verdwijnen. Noodzakelijk volgens de gemeente Purmerend, want economische groei en geld enzo. Ooit bedacht toen het de economie nog voor de wind ging. Nooit bedacht dat je bij gebrek aan wind zo’n plan ook kunt stoppen. Gewoon omdat dat kan. Of omdat er zeldzame vliegbeestjes rondvladderen. Of omdat er in al die jaren van ontwikkeling nog geen vierkante centimeter van het terrein is verkocht? Niet zo vreemd, er staat nog wel wat leeg op de bestaande industrieterreinen van de marktstad (1, 2, 3, 4) Je kan er zo intrekken met je toko, voor minder dan de hoofdprijs.

De gemeente Purmerend heeft de Baanstee Noord in de uitverkoop gedaan. Enorme billboards moeten bedrijven over de streep trekken. In de meest hilarische loltekst (om niet te lachen) wordt het voormalig stukje Purmernatuur aangeprezen bij de duurzame ondernemer: ‘Slim omspringen met de omgeving, mijn tweede natuur.’ O ironie. Wie verzint zoiets? Ik dacht zelf meer aan: ‘Slim omspringen met de natuur, niet mijn kopje thee.’ Of: ‘In mijn omgeving liever geen natuur.’ Man man man.


De mol


© Philippe Clément


Ik heb een mol vermoord. Hij zat verstrikt in het kunststof gaas dat we ongevraagd in de graszoden meegeleverd kregen. Gisteren moet hij ergens in het midden zijn opgedoken. Een kleine donkere scheur in het groene gras verraadde dat. Kater Joep ging er mee aan de haal en in een ultieme poging wist mijn vrouw hem ervan te overtuigen dat ook het leven van een mol de moeite waard is. In verwarring liet Joep los en meneer mol dook onder, gillend van angst, tussen de planten, in de border naast het gazon. Hij moet vannacht heimwee hebben gekregen naar het gras. Vanmorgen tijdens de afwas zag ik door het keukenraam Joep en Karel (broertje van) dansen rondom een molshoop die maar geen molshoop wilde worden. De katers hielpen de mol enthousiast met het omploegen van het gazon. Het was niet om aan te zien. Mijn mooie gazon, waar ik zoveel noeste arbeid, aandacht en kunstmest aan heb geschonken, in een ochtend geruïneerd. De mol martelende mazen van het net zorgden ervoor dat meneer mol geen kant meer op kon. Wat hij ook ploeterde en ploegde, hij kon niet voor of achteruit. Ik kreeg hem niet te pakken, zelfs niet met hulp van Joep en Karel. En toen, met een genadeloze uithaal van de spade, heb ik hem uit zijn lijden verlost. Onder de grond, door midden gekliefd. Rust zacht Albert, Momfer, of hoe je ook heette…

Maar de mol dacht daar anders over en ploeterde dapper verder. Zelfs na zes welgemikte moordpogingen met de scherpe schep. Als Joep hem niet te pakken krijgt, leeft hij nog lang en gelukkig. Dat heeft hij dan wel verdiend.

Drecul: (Leger)Groen(S)links

Je zal maar pacifist zijn en jarenlang op GroenLinks gestemd hebben. Dan voel je je nu toch wel genaaid. Groenlinks stemmers hadden natuurlijk allang door, dat onze aanwezigheid in Afghanistan, te maken heeft met olie, pijpleidingen en grondstoffen in plaats van nare Taliban, WMD’s en democratie brengen/opbouwmissies.


Alleen bij Jolande Sap is dit nog niet helemaal doorgedrongen blijkbaar.Of zou het zo zijn dat Groenlinks gewoon machtgeil is zoals elke andere politieke partij en dat Jolanda stiekum al droomt van een uitnodiging voor de volgende Bilderberg vergadering? Waarin zij te horen krijgt, dat zij de Cap & Trade agenda van het o zo gevaarlijke CO2 een tandje hoger moet zetten.

Het blijft wennen, GroenLinks als linkse partij die graag haar idealen laat gaan voor een plekje tussen het establishment. Femke zou zich omdraaien in haar graf. Maar wacht, die leeft nog… van een vol pensioen op haar 44ste, iets waar wij gewone stervelingen vooralsnog alleen maar van kunnen dromen. Een Rosenmöllertje noemen ze dat binnen de partijgelederen. U weet wel, dat boegbeeld ooit, voor de arbeiders in zijn rol als districts-bestuurder bij het FNV, die nu dezelfde arbeiders uitbuit in zijn rol als commissaris bij het CSU. Maar ach Paul heeft het weer afgekeken van Wim Kok. U weet wel, van die partij die ook ooit links was.

Drecul: Massale sterfte van dieren wereldwijd.

Vogels die met honderden of soms duizenden dood uit de lucht vallen, zijn de laatste tijd waargenomen in de VS en nu ook in Europa. Maar niet alleen vogels sterven massaal, ook vissen, krabben en vleermuizen leggen groepsgewijs het loodje.

Hieronder een kaartje met de waarnemingen tot nu toe.


Mass Animal Deaths weergeven op een grotere kaart

Drecul: Het mysterie van de (n)immer verdwijnende ijsbeer

Eerder dit jaar schreef ik al dat het best wel goed gaat met de ijsberen populatie.
De Amerikaanse regering is dit ook van mening en heeft de ijsbeer van de lijst van bedreigde diersoorten gehaald, aldus dit artikel.
Volgens millieuactivisten heeft de Amerikaanse regering dit gedaan om geen Co2 metingen meer te hoeven doen in het leefgebied van de ijsbeer. Dit omdat binnenkort de boorlicensies van Alaska worden uitgedeeld, het leefgebied van de ijsbeer.

Puur economisch gewin dus volgens de millieuactivisten.

Ik lees hier 2 dingen.

1 – Als er geld valt te verdienen dan is Co2 uitstoot opeens niet zo heel bedreigend meer volgens de overheid.
2 – De ijsbeer wordt niet door opwarming bedreigt in de toekomst maar door het verstoren van het leefgebied van de ijsbeer, door olie boringen. Niet door Co2 uitstoot waar de milieuactivisten krampachtig aan vastklampen.

Man made global warming door onze 8% uitstoot van Co2 gas is inmiddels tot ware wonderen in staat. Opwarming van de aarde? Co2 uitstoot, man made global warming. Afkoeling en wellicht een kleine ijstijd? Co2 uitstoot, man made global warming. Laatst was ik mijn sleutels kwijt, u raadt het al….

Tik voor de grap eens global warming in op nujij en zie een tendens.

Drecul: No(Green)peace with Sea Shepherd

Ik heb vandaag The Cove gezien. Een documentaire over het bijeen drijven en afslachten van 23.000 dolfijnen op jaarbasis in Japan. Een groot deel voor de consumptie en een klein deel voor de pretparken in gevangenschap.

In de documentaire, waaraan Paul Watson van de organisatie Sea Shepherd meewerkt, komt Greenpeace er niet zo goed vanaf.
Volgens Watson, schenkt Greenpeace geen enkele aandacht aan deze slachting vanwege een vete met hem en houdt het zich meer bezig met geld inzamelen.

Nieuwsgierig geworden, heb ik even gezocht op de term ‘dolfijnen’, op de site van Greenpeac,e maar afgezien van dolfijnen in visnetten, geen enkele referentie aan de massaslachtingen in Japan. Op zijn minst vreemd.

Aangezien ik mij niet kon voorstellen, dat zo’n gerenommeerd instituut als Greenpeace, haar eigen ego boven haar doel zou stellen, besloot ik het Greenpeace zelf te vragen.

Ik was net bezig met mijn brief, toen een vriendin van mij, die mij attendeerde op The Cove, vertelde dat ze al eens eerder vragen had gesteld aan Greenpeace, aangaande coördinaten van walvisjachtschepen, die Greenpeace niet wilde delen met Sea Shepherd, terwijl dit andersom wel gebeurde..

Zie hier een onthutsende mailcoversatie:

Beste Greenpeace,

Ik zit mij af te vragen waarom jullie weigeren de Sea Shepherd info
te verstrekken terwijl het doel hetzelfde blijkt te zijn, namelijk de
Japanse slachting van de bultrug walvis tegen te gaan, waarom is
dit?

Met vriendelijke groet,

Geachte mevrouw,

Hartelijk dank voor uw e-mail.
Greenpeace en Sea Shepherd hebben hetzelfde doel: een einde maken
aan de jacht op walvissen. De manier waarop we dat proberen te bereiken
is echter totaal anders. De afgelopen dertig jaar heeft Greenpeace
wereldwijd miljoenen supporters gevonden en vele successen behaald
met haar geweldloze, directe acties. We kunnen daarom niet samenwerken
met organisaties die niet die principes navolgen.

De organisatie ‘Sea Shepherd’ is opgericht door een voormalig lid
van Greenpeace, Paul Watson. Paul Watson behoort echter niet tot de
oprichters van Greenpeace. Pas na de eerste Greenpeace-expeditie is
hij bij de organisatie betrokken geraakt. Hij heeft de organisatie 20
jaar geleden verlaten, na een meningsverschil over de taktische aanpak
van Greenpeace.

Na zijn vertrek heeft hij ‘Sea Shepherd’ opgericht. Deze organisatie
hanteert andere methodes dan Greenpeace in de strijd tegen de
walvisjacht. Greenpeace distantieert zich van dergelijke methodes. Geweldloosheid
is één van de basisprincipes van Greenpeace en geldt altijd als uitgangspunt voor onze activiteiten. Deze stellingname heeft in het verleden geleid tot kritiek vanuit
Sea Shepherd op Greenpeace.

We willen beoordeeld worden op wat wij doen en niet op wat andere
mensen, wie dat ook zijn, zeggen dat we doen. We voeren liever actie
voor de bescherming van de walvis, dan dat we een discussie voeren
met Paul Watson. Wij hopen u met bovenstaande voldoende geïnformeerd te hebben.

Hallo Samira,

Ik heb vernomen op de site van Sea Shepherd dat zij, jullie vorig
seisoen ook info verstrekt hebben met betrekking tot de coördinaten van de
Japanse vloot. Waarom weigeren jullie nu deze info door te spelen aan Sea
Shepherd, dit lijkt mij toch volledig los te staan van wie wat heeft opgericht en
of welke acties er genomen worden, als het het doel maar heiligt, de
bescherming van de walvissen. Jouw antwoord lijkt meer op een hetze
tegen Paul Watson.

Met vriendelijke groet,

Geachte mevrouw,

Nogmaals hartelijk dank voor uw e-mail.

Greenpeace heeft een lange geschiedenis waarin geweldloosheid een van
de belangrijkste principes voor ons is geweest. We zullen dit principe
handhaven in al onze acties. Sea Shepherd beschouwt zichzelf ook als
geweldloos, maar heeft een andere mening over wat geweldloosheid is. Zij
vinden bijv. het rammen van schepen geweldloos, wij zijn het daar niet
mee eens. De omstandigheden op zee, met name die bij de Zuidelijke
Oceaan zijn zwaar. En hoewel we onszelf in gevaar brengen door de in
rubberbootjes het jagen te verhinderen, zullen wij niet het leven van
andere op het spel zetten. We zijn er om de walvissen te beschermen,
niet om de walvisjagers aan te vallen. En omdat Sea Shepherd dit wel
doet kunnen wij niet met Sea Shepherd samenwerken.
Greenpeace werkt over de hele wereld en op veel verschillende
onderwerpen samen met andere NGO’s, omdat je samen sterker staat dan
alleen. De werkwijze van die organisaties en Greenpeace moeten echter
wel bij elkaar aansluiten om goed te kunnen samenwerken. Dit is bij de
Seah Shepherd en Greenpeace niet het geval.

Vindt u dit ook klinken als het zoveelste bullshit praatje wat je voorgegeschoteld krijgt bij grote bedrijven? Ik namelijk wel.
Dat voorspelt niet veel goeds aangaande het antwoord op mijn brief.

Wordt vervolgt….

The Cove from Tracy on Vimeo.

Het poolijs smelt. So what?!

Ja hoor, ik vind deze video over het smelten van het noordpoolijs best overtuigend. Okay, dus het drijvende ijs op de noordpool smelt. So what?! Het niveau van het zeewater zal er geen milimeter van stijgen. Het bewijs daarvoor werd rond 250 jaar voor Christus al geleverd door Archimedes. En als dat je niet overtuigd, HIER een video met een time-laps van smeltend ijs in een aquarium met water.

Het noordpoolijs dat op het land ligt kan wél voor een stijging van de zeespiegel zorgen. Maar als al het ijs boven Groenland smelt, dan zal de zeespiegel daardoor maximaal 14 centimeter stijgen. Overtuigend bewijs daarvoor las ik vorige week in HP/De Tijd. In een lezersreactie.

Klimaatoorlogen (2)

Een reactie op het toekomstbeeld van de heer Gwyne Dyer (HP/De Tijd, 8 oktober). Als het waterpeil van de Noordzee 17 meter stijgt als gevolg van het smelten van de ijskap van Groenland, betekent dat dat het waterpeil overal ter wereld 17 meter stijgt, aangezien de Noordzee in open verbinding staat. Groenland (2.175.600 m2) is voor 80 procent  met ijs bedekt (max. 3 km dik). Eén m3 ijs levert 900 liter water op. Al het Groenlandse ijs dus 2.175.600 x 3 x 0,8 x 0,9 = 4.699.296 km3 water. Van het aardoppervlak (510.066.000 km2) is 335.258.000 km2zeewater. Verdelen we 4.699.296 km3 water over 335.258.000 km2 zee, dan stijgt het zeewaterpijl zo’n 14 centimeter. Geen klimaatramp dus, hoogstens een kommafoutje.

L.A. d’Hondt, Vlissingen


Archief