Architectuur

Melkwegbrug

Wat ik vind van de melkwegbrug? Het heeft even geduurd voordat ik er uit was. Dat ik er over schrijf moest er een keer van komen. Ik heb het eerder in deze column een keer opgenomen voor de brug. Mijn voornaamste argument was dat een stad markeringspunten nodig heeft en dat deze bijzondere brug daar in zou voorzien. Nou, dat is zeker uitgekomen. Het is een bezienswaardigheid. Overdag, maar zeker ’s avonds als de verlichting brandt.

Ik moest erg wennen aan de brug. Nog steeds weet ik niet of ik ‘m mooi vind. Ik vind de brug donker en daardoor wat somber. Ik vind het jammer dat de ronde boog niet perfect rond is. Ik vind de helling van het kronkelende fietsgedeelte nogal stijl. Misschien wel te stijl om met een handbewogen rolstoel te beklimmen? In ieder geval vind ik het niet mooi. Ik mis door de hoogte vanaf de kade het oogcontact met de passanten op de brug. De verlichting zou van mij ook wat minder mogen. Het heeft zo toch iets weg van een kermisattractie. Sfeerverlichting op een modern ontwerp heeft een ander uitwerking dan sfeerverlichting op een brug over de Prinsengracht.

En toch, toch ben ik blij met de brug. Ik wen langzaam aan alle eigenaardigheden, dat komt wel goed. De melkwegbrug is een beetje mijn brug geworden. Een brug waar ik als Purmerender trots op ben. Zoals ik ook trots ben op Purmerend. Leg het een vreemde maar eens uit. ‘Tuigdorp aan de A7′ wordt Purmerend ook wel genoemd. Of ‘het Helmond van het Noorden’. Ik kan er de lol van inzien – het is toevallig wel míjn tuigdorp ;-) . Maar nogmaals, ik ben vooral blij met de brug als markeringspunt. Na de Koemarkt wordt de Melkwegbrug met de herinrichting van het Tramplein het tweede succesvolle stadvernieuwingsproject binnen een paar jaar tijd. Meer van dat soort markante plekken en bouwwerken!

Afgelopen weekend kwam ik er bij toeval achter dat de brug is ontworpen door twee oude studievrienden van mij, Bart en Marijn. Als ik er nog aan twijfelde, toen wist ik het zeker. Ik hou van de Melkwegbrug.

Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.

Gerrit Rietveld Academie

Rietveld stoelMaandag was ik op bezoek bij de Rietveld Academie in Amsterdam. De hogeschool voor de kunsten is ook ontworpen door de man die er zijn naam aan gaf: Gerrit Rietveld. Van meubelmaker tot kunstenaar tot architect, dat was de ontwikkeling die Rietveld doormaakte. Ik was al op jonge leeftijd onder de indruk van dat onmiskenbare vakmanschap. Ver voordat ik in Delft bouwkunde studeerde, was Rietveld mijn grote voorbeeld. Vooral de stoelen die hij heeft ontworpen vond ik prachtig. Functioneel en sierlijk tegelijk. Zijn meest bekende stoel vind ik het mooist zonder de verf. De blauwe, rode, gele en zwarte kleuren zijn later op de stoel gekomen, toen Rietveld zich aansloot bij kunstbeweging De Stijl. Piet Mondriaan en Theo van Doesburg waren aangesloten bij de beweging, en dan ontkom je niet aan die kleuren. De kleuren maken de stoel potsierlijk. Ongeverfd komt het functionele ontwerp mooi naar voren. De schoonheid van de eenvoud.

Maargoed, de Rietveld Academie. Wat een prachtige school! Ze ligt verscholen tussen tamelijk saaie kantoorgebouwen in Amsterdam Zuid, een stukje van de openbare weg. Als je aan komt rijden valt gelijk op dat het hier niet om één van die saaie gebouwen gaat. De kwaliteit druipt er vanaf, zonder dat je precies kan benoemen waar dat in zit. Dichter bij het gebouw voel je de energie van de studenten. Er wordt ook buiten druk gewerkt, je wordt er als het ware door naar binnen gezogen. Binnen vallen voor een oplettend oog de prachtig ontworpen details van het gebouw op. Ze zijn zó functioneel dat je er makkelijk aan voorbij gaat.

Het gebouw bruist. De tientallen werplaatsen die horen bij evenzoveel kunstrichtingen staan bol van creativiteit en levendigheid. Het lijkt in niks op de steriele ruimtes op de foto’s van de website. Misschien aan het begin van het jaar, als de jaarlijkse schoonmaakbeurt net is geweest. Een bijzonder prettige omgeving om te zijn. En bijzonder goed uitgerust met materiaal, machines en noem maar op. Ik was wel een beetje jaloers op mijn oude studievriendin die er nu directeur bedrijfsvoering is. Wie weet, kom ik er nog eens te werken.

Faculteit Bouwkunde

Serre met tribuneAfgelopen dinsdag, bij de presentatie van Rietvink architecten, werd een afbeelding gebruikt – geleend – van een serre van de nieuwe faculteit Bouwkunde in Delft. Die ruimte herkende ik wel. Ik maakte er foto’s van toen ik er een maand gelden op bezoek was. Het Delftsch Bouwkundig Studenten Gezelschap Stylos organiseerde een borrel voor oud besturen. Ik was er bestuurslid in het jaar dat de vereniging honderd jaar bestond.

De oude faculteit Bouwkunde is – helaas – bijna twee jaar geleden afgebrand. De nieuwe faculteit is gerealiseerd in het oude hoofdgebouw van de TU Delft. Ik heb er nog college wiskunde gevolgd. Ongelofelijk wat een transformatie. Van hokkerig, muf, onaangenaam, naar ruimtelijk, modern en sfeervol. Om extra vierkante meters te creëren zijn de oude binnenplaatsen omgetoverd tot serres. Ze vormen het hart van het gebouw, je wil er graag zijn. Goed gedaan, net als de andere ingrepen in het gebouw. Een tweede belangrijke ingreep is het verbreden en doortrekken van de centrale gang. Het verbind de verschillende delen van het gebouw met elkaar en maakt hun relatie zichtbaar.  Studenten verzorgden een rondleiding door het gebouw. Het gebouw staat vol met design, wat zeker bijdraagt aan de sfeer. Wat vormgeving betreft klopt alles, maar functioneel kan er hier en daar een vraagteken worden geplaatst. Opvallend is het ontbreken van vaste werkplekken. Zelfs de professoren hebben geen eigen kantoor en nauwelijks kastruimte. De enige gebruikers in het gebouw met een vaste werkplek zijn de bestuursleden van Stylos. Die hebben het belachelijk goed voor elkaar.

Bouwplaats VMBO-campus

Gisteren was ik bij een voorlichting over het nieuw te (ver)bouwen Werkatelier op de VMBO-campus in Purmerend. Voor de komende jaren is er 5,8 miljoen euro beschikbaar voor nieuwbouw en – zogenaamde – vernieuwbouw. Van dat bedrag moeten in ieder geval nieuwe praktijklokalen voor de sectoren zorg, techniek en economie worden gebouwd. Het managementteam van de Purmerendse ScholenGroep ontwikkelde in samenwerking met Rietvink architecten een visie op het ontwerpproces. De visie houdt in dat leerlingen en ouders een belangrijke bijdrage leveren aan het ontwerpproces. Om dat idee vorm te geven wordt er een gymzaal van mijn school omgebouwd tot werkatelier. Er wordt een amfitheater gebouwd, er komen werkruimtes, de wanden van de gymzaal worden opengewerkt, en hoog boven de gymzaal komt, op palen, een uitkijktoren met zicht op de bouwplaats en de campus. Het wordt het centrum van het ontwerp- en bouwproces.

Ik vind het een leuk en ambitieus plan. De uitvoering vraagt nog wel wat aandacht. Wat gaan leerlingen en ouders in het Werkatelier doen? Hoeveel ouders en leerlingen doen er mee? Hoeveel tijd besteden zij aan het ontwerpproces? Wie geeft leiding aan het ontwerpproces? Wie gaat er in het Werkatelier samen met leerlingen en ouders aan de slag? Wat is de rol van de docenten en medewerkers? Hoe verhouden de ideeën van ouders en leerlingen zich tot de visie op onderwijs van de drie scholen op de campus? Het zijn vragen waar in de komende maanden het antwoord op moet worden gevonden.

Goeie voornemens

Vanochtend met mijn moeder naar ‘Bodies’ geweest in de Beurs van Berlage. Afgesproken in het eerste klas restaurant, koffie gedronken, lekker gekletst en daarna naar de Beurs. Ik ben net thuis en dacht… wat zal ik nu eens gaan doen?!

Overigens is Berlage minstens net zo’n eikel als Gaudí. Bij het ontwerpen van Jachthuis St. Hubertus werd opdrachtgever Helene Kröller-Muller helemaal gek van zijn neurotische drang naar symmetrie en controle over het interieur. Berlage ontwierp ook het interieur. Hij ontwerpte bijvoorbeel al het meubilair. Elke kast had pootjes die precies waren uitgelijnd op het midden van een tegel met een contrasterende kleur. Je kon de kast daardoor geen milimeter verplaatsen zonder dat het zou misstaan. Uiteindelijk heeft Helene hem eruit geknikkerd omdat Berlage vanwege de symmetrie weigerde een erker te bouwen aan haar werkkamer.

Maar goed, de tentoonstelling was de moeite waard. Wel even slikken bij de entree: €22,50 om naar een paar lijken te kijken vind ik veel, noem me ouderwets. En dan heb ik het nog niet over €5,- voor een audio-rondleiding-apparaat-gebeuren, €1,- voor de garderobe en de vrijwillige bijdrage voor het toilet. Foto’s mochten niet worden genomen en ik durfde het ook niet, misschien omdat mijn moeder erbij was. Ik hoopte nog op een betaalbare catalogus aan het eind van de tour maar had inmiddels beter moeten weten: €19,- voor een niet eens zo mooi boekje.

Kom ik zuur over? Goed dan nu wat opbeurends. Je had er ook goed geconserveerde gezonde longen. En daarnaast ook een stel goed doorrookte longen, dat dan weer wel. En daar dan weer naast een grote brievenbus van plexiglas waar je je pakje sigaretten in kon mikken. Grappig. Ik had helaas niks bij me.

www.bodiestheexhibition.com
Jachthuis St. Hubertus

Eikels die denken dat ze God zijn!

Leuk hoor twee weken vakantie. Jaloerse vrienden die niet in het onderwijs zitten bijvoorbeeld. Ik voel me haast schuldig als ik even niks doe. Na een drukke week met feestdagen en Londen verkennen is dat niets doen toch al twee dagen het recept. Alhoewel, mijn Hyves pagina is er wel op vooruit gegaan al zeg ik het zelf. Heb de pagina gepimpt en heb er maar liefst 2(!) vrienden bij.

Net in het stadje geweest en een mooi boek gekocht over Antoni Gaudí. De naam van de nieuwe school die ik aan het oprichten ben is SG Antoni Gaudí, vandaar. Wat een geweldige bouwwerken en interieurs! Prachtige vormen nog schitterendere mozaïken, mooie kleuren en ook nog eens technisch heel knap, echt geniaal. 

gaudi apartment house 

Het enige wat me stoort is dat er in zijn huizen volgens mij niet te leven valt. Elke foto, poster, lamp of stoel die je in een door hem ontworpen huis toevoegt is te veel of valt uit de toom. Ondanks het feit dat de man een vroom katholiek was heeft hij volgens mij een groot ego: “Nee nee, dat schilderij van je oma komt er bij ‘mijn’ appartement niet in, past niet, staat niet, niks daarvan. Hoe bedoel je net een nieuwe bank gekocht bij de IKEA? Wat is er mis met mijn houtgesneden bankje? Hoezo zit niet lekker? Zitten is niet goed voor je daar wordt je lui van.”

www.gaudidesigner.com
gaudi.startpagina.nl

Archief