Berichten met de tag: „pesten“
Pestkoppen
Het was de afgelopen week hommeles op Twitter. Purmerendse gemeenteraadsleden beschuldigden elkaar over en weer. Iets over het niet nakomen van afspraken en te vaak afwezig zijn bij vergaderingen, doet er verder niet toe. Het begon plagerig maar het werd al gauw onaangenaam. De kritiek van Bart van Elden (VVD) en Frank Alberts (PvdA) werd door Arie-Wim Boer (Leefbaar) opgevat als verraad. Hoogst verontwaardigd kondigde Arie Wim aan dat-ie niks meer met de twee te maken wou hebben. Een ‘block’ op Twitter, zodat ze zijn tweets niet meer konden lezen, dat was hun verdiende loon. In totaal bemoeiden wel vijf Purmerendse politici zich met de cyberruzie. ‘Is dit het niveau van de Purmerendse politiek?’, vroeg ik de heren kemphanen. Er werd wat lacherig over gedaan, behalve door eentje dan. Als leraar in het voortgezet onderwijs herken ik snel wat er aan de hand is. Grapjes maken ten koste van de ander, iemand openlijk terechtwijzen, dat is geen plagen maar pesten. Pesten gebeurt niet alleen op scholen. Uit onderzoek blijkt dat meer dan een half miljoen Nederlanders zeggen weleens gepest te worden op het werk. De gemeenteraad van Purmerend is dus geen uitzondering.
Ik vind het geen fraai beeld van de raad. Natuurlijk, het is een vertekend beeld. De raad bestaat uit meer leden en de meesten doen niet aan cyberpesten. Over het algemeen is de sfeer onderling juist goed te noemen. Toch heb ik er in dit geval meer moeite mee. Gemeenteraadsleden hebben een voorbeeldfunctie. Als je kritiek hebt, bewaar die dan voor in de raadsvergadering. Of spreek elkaar er in de wandelgangen op aan. Dat is wel zo veilig. Ik vraag mij soms af of alle raadsleden wel doorhebben dat Twitter een openbaar medium is. Dat u en ik ze kunnen volgen. Dat er mensen zijn die de volksvertegenwoordigers in de gaten houden. Of ze wel een beetje lief voor elkaar zijn en zich aan de normale omgangsvormen houden. Misschien is het na de cursus ‘morele oordeelsvorming’ voor de gemeenteraad nu tijd voor een cursus sociale media en cyberpesten? Misschien moet ik dan ook maar aanschuiven, na deze openlijke kritiek.
Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.
De veilige school (2)
De term ‘veilige school’ wordt veel gebruikt in voorlichtingsmateriaal van scholen. Maar wat is dat eigenlijk, een veilige school? Staan er dan metaaldetectoren bij de ingang, is er beveiliging ingeschakeld om de rust in school te bewaren? Wordt er nooit gevochten of gepest? Je kan wel zeggen dat je een veilige school hebt, maar hoe zie je dat dan?
Een veilige school is een school waar leerlingen en medewerkers zich veilig voelen. Maar hoe bereik je dat? Vaak zijn maatregelen die worden verzonnen repressief. Zorgen dat er geen onrust in de gangen is door extra surveillance, pestcontracten om pestgedrag te bestrijden, kluisjescontrole. Niet dat dit allemaal zinloos is, maar echt helpen doet het niet.
In het beste geval wordt er voorlichting gegeven. Over pesten, drugsgebruik en criminaliteit. Het maakt leerlingen bewust van hun rol en verantwoordelijkheid, maar of het effect heeft? Wat doet die bewuste leerling als hij straks deel uit maakt van een groep pesters? Is hij dan ineens wél dapper en durft hij in te grijpen? Dacht het niet.
Als je écht iets wilt met het veilig maken van de school begin je bij de medewerkers. Docenten, concierges, schoolleiding. Zorg er bijvoorbeeld voor dat die onervaren docent niet meer als een bang muisje voor de klas staat en telkens aan de noodrem moet trekken. In een klas waar orde en rust heerst is weinig ruimte voor pesten. In een school met veel van die klassen is het al gauw veilig.
Niet alleen orde en rust zijn van belang, ook de aandacht voor de leerling is dat. Als woede of pestgedrag in een vroeg stadium wordt gesignaleerd dan is het nog bespreekbaar. Er zit altijd iets achter. Als de leerling zich veilig voelt bij de leerkracht, alleen dan aanvaart de leerling hulp.
Met het in rap tempo naderende lerarentekort zal het onderwerp ‘veilige school’ nog wel eens terugkomen op de agenda. Meer onervaren, onbevoegde en onbekwame docenten, dragen niet bepaald bij aan de veiligheid in school. Ik hoop maar dat meer mensen het inzicht krijgen dat een veilige school begint bij de medewerkers. Als ze advies nodig hebben over hoe ze dat moeten aanpakken kunnen ze contact met mij opnemen.