Berichten met de tag: „knieblessure“
Mooi Volendam
Vanmorgen met frisse tegenzin op de racefiets. Met frisse tegenwind, ook. Vooral op de dijk van Etersheim naar Edam. In Volendam over de dijk, slalommend tussen de toeristen door. In de zomer hoef je dat niet te proberen, in de winter is het met een beetje beleid te doen. Het heeft wel wat.
Na de snelle rit van vorig weekend heeft de knie het aardig goed gehouden. Een beetje een zeurende pijn. Maar de knie werd niet helemaal uit zijn verband getrokken door overbelaste spieren. Ik heb knopen gehad op alle mogelijk plekken in mijn linkerbeen. Binnenkant kuit, buitenkant kuit, knieholte, links boven knie, rechts boven knie, linker bovenbeen en linker bil. Allemaal vakkundig weggepoetst. Hardhandig met naaldjes, door beul Rob. Of hardhandig zonder naaldjes, ook door beul Rob.
Afgelopen woensdag uit voorzorg een sportmassage ondergaan. Twee benen van bil tot teen los gemasseerd. Donderdag waarschijnlijk iets te veel gewicht weggetrapt bij de krachttraining in de sportschool. Knie protesteerde in ieder geval. Vandaar vandaag een testrit, met frisse tegenzin. Met fietsen nauwelijks last. In het begin een klein kraakje, maar na rustig warmfietsen ging dat over. Dat is een goed teken. Morgen als het even wil mee met de B. Van de OKP.
Rondje Wijk aan Zee
Zon, wind en hagel. Op een winterse dag tussen kerst en oud en nieuw. Eindelijk weer pijnvrij geniet ik van elke kilometer. Het zijn er 77 deze keer. Van hagel word je niet nat, dat scheelt. Een oud en vertrouwd rondje door de duinen. Bij Wijk aan Zee linksaf, terug dwars door Zaandam. Ik bewonder veel te dure auto’s in Poelenburg. Met verzuurde benen zet ik nog even aan vlak voor het bochtige stukje in het Twiske. Wind mee bereik ik een topsnelheid van net geen 50 km per uur. Dat kan harder. Op Zwift verpulverde ik dinsdag nog mijn record op de sprint met 816 Watt. Bijna 150 Watt meer dan mijn vorige maximale vermogen, van toen ik nog in topvorm was. En dat na bijna een jaar blessureleed. Dat verschil is het resultaat van vier maanden onafgebroken twee keer per week krachttraining in de sportschool. Dodelijk saai, maar mijn linkerbeen doet weer mee. Mijn kuit heeft weer vorm en lijkt weer op een kuit. En toch is de kracht nog amper de helft van mijn goede rechterkant. Het gaat lang.zaam. Nog drie maanden stug volhouden en ik ben klaar voor mijn beste seizoen ooit.
Ik kan weer fietsen
Durf het bijna niet hardop te zeggen, MAAR IK KAN WEER FIETSEN!!! Na ruim zes weken blessureleed. Dat was wel even slikken. Als je gewend bent om elke week gemiddeld 225 km te fietsen, gemiddeld 8 uur per week op de fiets te zitten en al twee jaar lang 10.000 km per jaar fietst.
Als ik met Ellen een weekje op vakantie ben, dan heb ik het al zwaar na drie dagen. Dan moet er toch echt ergens iets gevonden worden waarop ik een stukje kan fietsen. Onmiddellijk! Een antieke mtb of piepende krakende toeristenfiets, als er maar gefietst kan worden. Na zes weken blessureleed piep ik wel anders. Ik raak totaal van slag. Ik wordt chagrijnig, heb minder energie en mijn eetpatroon begrijpt mij niet. Als je blijft eten wat je gewend was kom je per week wel een kilo aan, omdat je al die calorieën niet meer verbrandt. Daar ben ik te ijdel voor, dus zit ik al een paar weken aan de bonen, sla, linzen, rauwkost en meer van die gezonde bende zonder koolhydraten. Best lekker. Zeg ik vooral om mijzelf te overtuigen. lees verder >>