Berichten met de tag: „Frankrijk“
Gemeenschapszin
Ik hou van Frankrijk. Al zolang ik mij kan herinneren. Waarom ik zo veel van Frankrijk hou weet ik zelf niet zo goed. De mensen zijn er stug. Op campings is het vaak smerig, vooral het sanitair. En boven een gat poepen, ik zal er nooit aan wennen. Maar ik neem het voor lief.
Ik was acht toen ik voor het eerst samen met mijn ouders op vakantie ging naar Frankrijk. Ik was diep onder de indruk van het landschap. We kwamen uiteindelijk in de ruige Ardeche terecht. Er was niks op de camping. Geen voorzieningen, geen animatie, niets. Alleen ongerepte natuur. Dagenlang heb ik mij vermaakt met alleen de rivier, die een kilometer lopen van de camping lag. Tientallen stenen heb ik doormidden gehakt, op zoek naar pastelkleurige mineralen en glinsterende metaaldeeltjes aan de binnenkant. Toen ergens zal de liefde zijn ontstaan.
Terwijl ik deze column schrijf lig ik in een piepklein tentje, op een camping honderd kilometer boven Parijs. Ik ben op doortocht naar de Dordogne, waar ik een vriend ga bezoeken. Hij is er een aantal jaar geleden samen met zijn ouders naar toegetrokken en leeft er zo’n beetje als God in Frankrijk.
Het is er niet alleen maar romantiek. De mensen in het dorp hebben nauwelijks inkomsten en pensioen kennen ze niet op het platteland. Men werkt letterlijk door totdat men er bij neervalt. Het is een hard bestaan. Om te overleven heeft men elkaar nodig. Met een roestige oude machine van voor de oorlog wordt de oogst gedaan. Alsof je terugreist in de tijd. Mensen helpen elkaar, met van alles. De een maakt kaas, de ander bakt brood. In het dorp wordt zelfgestookte Eau de Vie uitgeruild tegen Confit van het konijn dat gisteren nog in het hok zat op het erf. Als ik er ben, dan help ik graag mee op het land. Op de terugreis vraag ik mij mijmerend af of die gemeenschapszin ook in Purmerend kan bestaan.
Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.
Chèque Déjeuner
In Nederland bestaat geen lunchcultuur. Binnen het half uur een bammetje met kaas wegwerken met koffie uit de automaat? Dat is gewoon armoe, dat kan je geen cultuur noemen. Als de vakantie dichterbij komt dan krijg ik altijd heimwee naar de middagmaaltijd in het buitenland. In Frankrijk helpt de overheid een handje mee. Werkgevers worden gestimuleerd de zogenaamde chèque déjeuner te verstrekken aan hun werknemers. De lunchbonnen zijn tot een bepaald bedrag vrijgesteld van loonbelasting en daarom aantrekkelijk voor werknemers.
Ik kwam toevallig achter het bestaan van de bonnen. Vanwege autopech waren we genoodzaakt in Frankrijk een garage te vinden. In Aix-en-Provence zat er eentje aan de rand van de stad, in het industriegebied. Omdat de garage tussen de middag eventjes twee uur dicht ging, zat er niet veel anders op dan mee te doen met de Franse lunchcultuur. Toevallig zat er pal tegenover de garage een restaurant. Aan de buitenkant kon je het nauwlijks zien, het zag er meer uit als een verlaten loods, maar het rumour verraadde dat er iets te doen was. Een enorm restaurant met een nog groter terras, afgeladen vol met ontspannen lunchende arbeiders. De prijs van de maaltijden was afgestemd op de waarde van de chèque déjeuner. Je kon kiezen uit twee of drie verschillende maaltijden. Ik herinner mij de uitstekende pasta met groene salade. Het menu wordt standaard geserveerd met een karafje wijn naar keuze en een fles water erbij. We kregen achteraf zelfs een kopje koffie, geloof ik. Maar het kan zijn dat door mijn enthousiasme mijn fantasie op hol is geslagen. In ieder geval was de kwaliteit zonder meer uitstekend en de prijs helemaal niet duur. We betaalden als ik het goed herinner €7,50 per maaltijd, net zoveel als de waarde van de lunchbonnen waarmee de arbeiders betaalden. Zeker voor herhaling vatbaar. De medewerkers van de garage hadden ons al gezien in het restaurant, dat schept een band. Ze hebben ons prima geholpen en we hoefden er niet eens voor te betalen.
Op de website www.cheque-dejeuner.com kan je op stad of regiocode zoeken naar restaurants die zijn aangesloten. De in totaal 1640.000 restaurants zijn verder te herkennen aan de sticker met het logo van chèque déjeuner.