DirkZijn

“Zorg dat je later nooit van je man afhankelijk wordt,” drukte mijn moeder me vroeger meer dan eens op het hart. Die raad kwam natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen. Zoals heel veel vrouwen van haar generatie had mijn moeder allerlei plannen gehad, maar die noodgedwongen moeten bijstellen. Toen namelijk bleek dat zij zwanger was, volgde ontslag. Een getrouwde vrouw met een kind hoorde thuis, achter het aanrecht. Zo ging dat blijkbaar in de provincie in de jaren zestig. Ambities werden voor het altaar met gouden ringen aan banden gelegd en anders wel gesmoord in de echtelijke sponde. Stand by your man.

Twintig jaar later kwam ik op de arbeidsmarkt terecht. Niemand ontsloeg mij omdat ik trouwde – het idee alleen al! Werkende vrouwen – eigen bedrijf, freelance, in loondienst, parttime – vond en vind ik maar heel normaal. Want het ís heel normaal. Er is geen enkele reden om vrouwen aan huis te kluisteren als ze dat niet willen – evenals er geen reden is waarom een man niet fantastisch voor de kinderen zou kunnen zorgen als hij dat liever doet. We leven niet meer in de oertijd. tegelijkertijd besef ik dat wat ik als basisrecht beschouw, een verworven recht is, dat we danken aan de doortastendheid en het werk of zelfs de strijd van de generaties vrouwen voor ons. lees verder >>