Hardlopen

Creatief inschrijven voor de Damloop

Hey pssst, niet verder vertellen. Baal je als een stekker, omdat het niet gelukt is om je op tijd in te schrijven voor de Damloop? Bij 30.000 pogingen per minuut begint die Damloop-server toch echt te roken. ‘De webpagina kan niet worden weergegeven’. Je komt niet eens op de eerste van de vijf inschrijfpagina’s, laat staan op de laatste om te betalen. Na 2 uur is het maximale aantal inschrijvingen bereikt en heb je pech gehad als je daar niet bij zit.

Volgende keer beter! Klik bij de hoofdpagina niet op individueel inschrijven maar op Businessloop. Er zijn veel minder bedrijven die inschrijven dan individuen en je komt vlot voorbij de eerste hindernis. Daarna verschijnt onderstaand venster en kan je weer kiezen voor individueel inschrijven. Soepel. :-)

Damloop 2010

Met de fiets in de trein naar de Damloop in Zaandam. Te weinig tijd en te veel wind om er heen te fietsen. Handig om tussen parcours en finish heen en weer te kunnen fietsen. Drie vriendinnen die om 11.30 uur startten, drie vrienden om 14.45 uur, dat betekent alles behalve ontspannen langs de kant staan.

Zoeken naar de snelste route vanaf het 15 km punt naar de finish, fietsen parkeren en rennen om nog een laatste glimp van de helden op te vangen en met een beetje mazzel op video vast te leggen. Tussendoor snel een bakkie pleur (ze komen van heinde en verre naar Zaandam) in een donkerbruine Jordanees café, waar om klokslag twaalf, mannen met kunstgebitten die dronken meelallen met wannebe manke Nelis. Verder op de route: één satékroket, tosti ham-kaas en twee Palmpjes. Oversteken onder de brug door (logisch!) om naar de andere kant van het parcours te komen, fietsen tillen, trap af, trap op, doorfietsen, slalommen naar het station. Net als bij de heenreis een lange file bij de lift, die vermomd is als pisbak. Kokhalzend de lift uit en met veels te veel mensen wachten op het perron. Ach zo, vandaar. De trein naar Alkmaar, die trein, die rijdt niet vandaag, vanwege een technische storing. “De eerstvolgende trein is de stoptrein naar Enkhuizen”, klinkt er haast onverstaanbaar uit de speaker. Aah! Mooi. Met gevaar voor eigen leven over het perron gewheelied, tussen de sluitende treindeuren heen gesprongen. *zucht*

Na ruim een kwartier naderen we Purmerend, harder dan ik gewend ben. WTF! hij gaat niet stoppen! De trein raast station Weidevenne voorbij, maakt een schijnbeweging, remt af en geeft vol gas om dan ook de stations Purmerend en Overwhere voorbij te schieten. Een trein vol verbaasde Purmerenders stapt uit in Hoorn. Bleek pas vanaf Hoorn een stoptrein te zijn. Treintje weer terug naar Purmerend, check, dubbelcheck, ja is echt de stoptrein, vanaf Hoorn. Strompelend op de fiets van het station naar huis. Moe, maar voldaan. Volgend jaar loop ik wél van dam tot dam, veel relaxter.

Hartslagmeter gezocht

polar cs300Zit je lekker op de racefiets, mooi weer, mooie omgeving, lekker in het ritme, zegt de hartslagmeter dat je te hard gaat. Volgens schema. Of te langzaam. Constant naar die cijfers op dat stomme ding staren helpt niet echt om te genieten van het fietsen. Ik heb op een gegeven moment zo’n pleurishekel aan de hartslagmeter gekregen, dat ik de borstband niet meer om deed. Of nee, eerlijk, eigenlijk ben ik de borstband kwijt geraakt. Toen ik daarna voor het eerst zonder harstlagmeting fietste, voelde dat als een bevrijding. Weg ermee dus. Nou ja goed, dat was ie dus al, weg. Ligt misschien nog in de kelder van een rode Honda Civic. Daar achtergelaten na de mislukte Amstel Goldrace van 2009. Dat was de laatste keer dat ik een hartslagmeter heb gebruikt. Je voelt het vanzelf wel, wanneer je forceert. Als je tong tussen de spaken komt moet je het wat rustiger aan doen.

Maar ik moet er toch weer aan geloven, geloof ik. Voor de hardlooptraining is het toch wel handig. Je kan trainen op een bepaald percentage van je maximale hartslag. Als je snel resultaat wilt zien van je trainingsinspanning is dat nodig. Met intervaltraining afgestemd op de juiste hartslag, bouw je snel conditie en snelheid op.
Ik zou een nieuwe borstband kunnen bestellen natuurlijk. Maar zo simpel is het helaas niet. Mijn Ciclosport Hac4 fietscomputer met hartslagmeter, heeft al voor heel wat frustratie gezorgd. Vooral omdat hij niet werkt bij regen. Als het even vochtig wordt dan stopt de snelheidsmeter ermee. Héél irritant. Ik had al een haat-liefde relatie met dat ding, dus dan moet hij wel werken, anders slaat de balans door naar haat. Dat komt dus nooit meer goed. Bovendien zijn zowel borstband als Hac4 nergens meer op internet te koop. Het merk is op zijn retour. Gggh. Gek!

Op zoek naar wat nieuws dus. Over Polar heb ik nog nooit iemand horen klagen. Die dingen zijn gewoon goed. Ik denk dat het deze wordt. Wel weer pokke duur.

Hardlopen: mijn linker been is terug

afstandmeten.nlEcht schrikken hoe slecht mijn linker been mee komt bij het hardlopen. Het was voor mij een belangrijke reden om dit jaar te gaan hardlopen. Minder fietsen dus. Bij het fietsen kan je stiekem smokkelen en meer kracht met rechts geven om links te ontzien. Bij hardlopen is dat minder makkelijk. De beste oefening, voor een van een achillespees blessure herstellend been, is langlaufen. Op de crosstrainer in de sportschool doe ik dat. Om in evenwicht te blijven móét je wel dezelfde beweging maken met links en rechts.

Bij de eerste training op de atletiekbaan kon mijn linkerbeen helemaal niks. De technische oefeningen, skipping en trippling, zagen er nog debieler uit dan bij de andere start-to-runners. Ook de rondjes op de sintelbaan voelde alsof ik ze alleen met het rechterbeen liep. Met het linkerbeen als vijfde wiel aan diesel Dirk. ‘Dit is niet goed’ dacht ik. Ik maakte mij er wel een beetje zorgen over.
Vandaag ben ik met Ellen gaan hardlopen na het werk – het is al lekker lang licht ‘s avonds. Mijn been doet het weer! Het kost wel moeite maar het lukt, als ik er heel bewust op let. Goed knie optillen, voet vooruit, door linker knie buigen – rechts gaat vanzelf. Niet vergeten voet helemaal af te wikkelen en goed afzetten. Na twee minuten heel geconcentreerd hardlopen ben ik dan echt toe aan een wandelpauze.

Archief