Dagblad Waterland

Purmerend punt NL

Ik heb ruzie met de “nieuwe” website van de gemeente Purmerend. De website van de gemeente is zogenaamd vraaggestuurd. Zoeken op trefwoorden, in plaats van navigeren met koppen en knoppen. Maar welke vraag ik ook stel, de website stuurt mij altijd de verkeerde kant op. Of ik nou zoek naar een video-opname van een raadsvergadering of naar informatie over de bouw van het woonzorgcomplex, ik zoek me telkens een ongeluk.

Het begint me te irriteren dat ik niet kan vinden wat ik zoek. Wat is er mis met mij? Stel ik te moeilijke vragen? In het begin dacht ik dat het onwennigheid was. Dat ik door de nieuwigheid een soort faalangst had ontwikkeld die mij blokkeerde. Ik heb er een keer over gemaild met de afdeling voorlichting van de gemeente. Die reageerden onmiddellijk, en na hun eenvoudige antwoord voelde ik me nóg stommer. De link naar de video van de raadsvergadering stond gewoon op de pagina waar ik zocht. Ik besloot dat ik wat tijd nodig had, dat ik gewoon moest wennen. Maar nu, na bijna een jaar, ben ik nog altijd niet gewend en vraag ik mij af of ik de enige ben. Vorige week plaatste een vriend van mij een bericht op Facebook over de website van de gemeente Purmerend. Hij kon iets niet vinden. Zie je wel! Dacht ik. Het ligt niet aan mij. Mijn vriend gaat verhuizen en las op purmerend.nl dat hij verplicht is om dit binnen vijf dagen aan de gemeente door te geven. Maar hij kon er nergens vinden hóe hij dat moest doen. Is daar een formulier voor? Moet daar dan een kopie van een paspoort bij? Kan het ook bij de balie burgerzaken worden geregeld? Een andere vriend bracht uitkomst: in de pagina op de hyperlink klikken en daarna in het navigatiemenu nog een keer klikken op Aanvragen. (Een verhuizing aanvragen?)

De website van de gemeente pretendeert dat je er alles kunt vinden door vragen te stellen. Maar als het erop aankomt moet je toch echt ouderwets, aanbodgestuurd, navigeren. Dát, in combinatie met een slechte zoekfunctionaliteit, is het probleem. In ieder geval mijn probleem.

Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.

Aasgieren

Consumentenprogramma’s doen het goed bij de publieke omroep. De netmanagers van Nederland één, twee en drie vinden het alle drie bij het zogenaamd onderscheidende profiel van hun eigen zender passen. Radar, Kassa en RamBam doen alsof ze consumenten beschermen. In werkelijkheid zijn de makers erop uit zoveel mogelijk sensatie te maken. De makers gaan daarbij over lijken. Bij RamBam doen ze dat letterlijk. Met een verborgen camera probeerden de makers van RamBam laatst drie uitvaartverzekeraars erbij te naaien. Met een gefingeerde overledene werd een poging gedaan medewerkers van een begrafenisonderneming te verleiden misbruik te maken van de kwetsbare positie van de nabestaanden. Het werd gefilmd met een verborgen camera. De uitvaartverzekeraars stellen terecht dat de programmamakers een ethische grens hebben overschreden. Alles voor de kijkcijfers. Bij de publieke omroep.

Een week geleden is mijn vader overleden. Ik heb veel respect voor de begrafenisondernemer die ons begeleidde bij het regelen van de uitvaart. Er was aandacht en zorg voor de nabestaanden en er was veel ruimte voor eigen inbreng. Verzekerde diensten in natura waar wij geen gebruik van maakten werden in mindering gebracht op het te betalen bedrag. Keurig. En toch voelde ik mij bij het doornemen van de begroting flink besodemieterd. Door de gemeente Purmerend wel te verstaan. Voor een begrafenis op zaterdag betaal je in Purmerend een toeslag van honderd (!) procent. Is de toeslag om te voorkomen dat er te veel vraag komt naar begraven op zaterdag? Het lijkt erop. Aan de andere kant: er is op zaterdag ruimte gereserveerd voor maximaal twee begrafenissen. Je zou ook kunnen zeggen: vol is vol. Waarom dan geld als onderscheidend middel hanteren? Het zal me aan m’n kont roesten dat ik 792 euro extra moet betalen voor een begrafenis op zaterdag. We kunnen het gelukkig betalen. Als dat niet het geval is, dan zit je vast aan een dag buiten het weekend. Begraven op zaterdag is in Purmerend voor de elite. Bovendien zullen mensen ook als ze geen geld hebben geneigd zijn de zaterdagtoeslag te betalen. Je wilt toch graag dat zoveel mogelijk mensen de gelegenheid hebben om afscheid te nemen. Van die kwetsbare positie van nabestaanden maakt de gemeente Purmerend misbruik.

Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.

EBS: Erbarmelijk Bestuur Stadsregio

Veranderen gaat nooit zonder slag of stoot. Maar de overname van Arriva door EBS verloopt wel heel erg moeizaam. De chauffeurs van EBS (dochter van het apartheid bevorderende Egged uit Israël, maar dat terzijde) zijn er zichtbaar chagrijnig van. Vooral het geklungel rond de gewijzigde route in Monnickendam verdient geen schoonheidsprijs. Wie is er verantwoordelijk voor dit gepruts?

De haltes van de oude route door Monnickendam worden niet meer gebruikt. En dat terwijl ze nog maar kort geleden volledig zijn gerenoveerd om ze beter toegankelijk te maken voor minder validen. Dat heet geld over de balk smijten. Heeft de Stadsregio Amsterdam dit niet kunnen voorzien? Of anders de gemeente Waterland, daar heeft men vast wel meegedacht over de nieuwe route?
Voor de nieuwe route zijn er tijdelijke haltes gemaakt van betonplaten. De nieuwe route kent een proeftijd van een maand maar de Monnickendammers zijn er na een week al uit en dreigen met blokkades om de onveilige situatie die is ontstaan onmiddellijk te beëindigen. Ze vinden bovendien dat de gemeente Waterland hen slecht heeft geïnformeerd.
Het was de bedoeling dat de nieuwe route zou leiden tot een bezuiniging op het brandstofverbruik. De kortere route zou op jaarbasis een besparing van een ton moeten opleveren. De praktijk is anders. Waar voorheen een dubbele bus kon worden ingezet kan dat nu vanwege een te nauwe doorgang niet meer. Er rijden nu dus twee enkele bussen waar voorheen één dubbele bus reed. Dat is het tegenovergestelde van bezuinigen. Dubbel brandstof en twee chauffeurs in plaats van één. Om je groen en geel te ergeren.
En dan heb je nog de tariefsverhoging van bijna 50 procent. Bij de aanbesteding van het openbaar vervoer in de Stadregio Amsterdam concessie Waterland is EBS als winnaar uit de bus gekomen. EBS heeft gewonnen omdat ze goedkoper was dan de concurrentie. Ja. Goedkoper voor de Stadregio. Niet voor de reiziger.

Wie heeft hier niet goed nagedacht? Is alleen de Stadregio verantwoordelijk, of hebben ook de gemeentes in de concessie Waterland zitten slapen? Voor de reiziger valt er in ieder geval genoeg te klagen. En bij wie doe je dat bij voorkeur? Juist! Bij de chauffeur. Zou ik ook chagrijnig van worden.

Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.

Pontveer zoekt ondernemers

Als je per jaar 93.000 euro subsidie ontvangt, ben je dan een ondernemer? Als de gemeente bepaalt wat jouw prijzen moeten zijn en op welke tijden je moet varen, ben je dan wel een ondernemer? De gebroeders Loots, de pontbazen van het pontveer in Ilpendam, vinden van wel. Zij noemden laatst het niet verlengen van het contract met de gemeente een risico dat hoort bij het ondernemerschap. Hoezo risico? De pontbazen hebben de afgelopen jaren weinig ondernemersrisico gekend.
De gemeente Landsmeer en Waterland hebben altijd bijgesprongen wanneer de pontbazen in de problemen kwamen. Was het pontveer in slechte staat dan werd er, met subsidie van het rijk, een nieuwe pont gebouwd. Toen de pontbazen aangaven dat ze het, vanwege de hoge werkdruk, niet meer zagen zitten, kwam er extra geld beschikbaar waarmee personeel kon worden aangenomen. Nu dat ‘extra potje’ op is hadden de gebroeders Loots, zonder overleg, besloten de vaartijden van het pontveer Ilpendam te beperken. Dat is na klachten vanuit de gemeenschap gelukkig snel weer teruggedraaid. Waterland en Landsmeer houden de pontbazen aan hun contract. Dat klinkt stoer, maar dat hadden de gemeentes beter eerder kunnen doen. Bovendien worden de vaartijden nu gewaarborgd omdat medewerkers van de gemeentes de pont bedienen. Veel gekker kan je het zelf niet bedenken.
Je kunt op zijn minst vraagtekens plaatsen bij de gekozen constructie. Als je het pontveer wil privatiseren, stel dan geen voorwaarden aan de pontbazen. Wil je prijzen en vaartijden garanderen, en is dat zonder subsidie niet haalbaar, begin er dan niet aan. Waterland en Landsmeer zijn nu op zoek naar nieuwe pontbazen. In augustus zijn zij een Marktconsultatie gestart om de mogelijkheden van exploitatie van het pontveer Ilpendam te verkennen. Volgens de website van de gemeente Landsmeer moeten de verkennende gesprekken met marktpartijen inmiddels zijn afgerond. Ik verwacht dat de conclusie zal zijn dat dit een heilloze weg is. Of is er nog hoop? Misschien dat ondernemende Ilpendammers de pont kunnen gaan exploiteren. Als zij een stichting oprichten kunnen zij met de subsidie van de gemeente sparen voor groot onderhoud. En eens per jaar een aardigheidje organiseren voor de vele vrijwilligers die bij toerbeurt het pontveer met liefde zullen bedienen.

Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.

Doe normaal!

De raadsleden van de gemeenteraad in Purmerend waren laatst uitgenodigd voor een training met als thema morele oordeelsvorming. Fascinerend. Ik heb alleen moeite om me voor te stellen wat dat eigenlijk is, een moreel oordeel vormen? Dan vind ik dus ergens iets van en vorm dan niet zomaar een oordeel, nee, ik vorm een moreel oordeel. Dan denk ik bij mezelf, heb ik dat goed gedaan? Is dit oordeel moreel juist? En dan zeg ik tegen mezelf, ja Dirk, dat is een moreel juist oordeel? Zoiets stel ik mij voor bij morele oordeelsvorming.

De training was nog maar net begonnen toen er op Twitter ruzie uitbrak tussen twee Purmerendse raadsleden. Om een beetje vertrouwd te raken met de materie stuurde de een vanaf de training een tweet naar de ander die thuis zat: ‘denk jij dat het moreel juist is onderuit op de bank aan een wijntje te zitten terwijl de meeste raadsleden in de raadszaal zijn?’ Dat schoot de ander in het verkeerde keelgat. Hij reageerde: ‘Vanavond avond gemeenteraad over morele oordeelsvorming. Hoop dat iedereen die het nodig heeft er is. #purmerend #gemeenteraadDe ruzie op Twitter duurde nog wel even voort. De een verdedigde zich ermee dat hij alleen maar een vraag had gesteld en geen oordeel had gegeven, de ander vond de vraag suggestief en legde uit dat hij thuis zat vanwege privé omstandigheden. Een paar dagen en een commissievergadering later meldden de kemphanen dat het geschil was uitgepraat: ‘Gisteren na een interessante Commissie AZ even samen alle plooien gladgestreken! #gewoonevenuitpratenEn dat is waarschijnlijk moreel gezien juist gehandeld. Maar of je dat leert in een training morele oordeelsvorming?

‘Moreel oordelen gaat er over of een bepaalde handeling in een bepaalde situatie het moreel juiste is om te doen.’ Dat staat geschreven op de website van Governance & Integrity. Als je op Google zoekt op “morele oordeelsvorming” vind je meer van dat soort bedrijven. Eentje er van heeft waarschijnlijk de training verzorgt voor de raadsleden in Purmerend. Een commercieel bedrijf dat geld verdient met het geven van dure trainingen, betaald van publiek geld, gaat mensen in publieke organisaties leren wat moreel juist is en wat niet? Doe eens even normaal man!

Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.

Column: De Kaasschaaf

Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.

De Kaasschaaf

Als de politiek moet bezuinigen dan doet ze dat het liefst met beleid. Dat is beter dan de kaasschaafmethode zeggen de beleidsmakers er dan bij. Maar is dat wel zo? De kaasschaafmethode houdt in dat je van alle verschillende uitgavenposten een klein beetje – een plakje – afhaalt. Alle plakjes samen vormen dan het bedrag van de gewenste bezuiniging. Je kunt je inderdaad afvragen of deze methode de beste is. Misschien is het bouwen van een topsporthal wel veel belangrijker dan het wieden van het onkruid tussen de klinkers voor het gemeentehuis? Dan kun je beter bezuinigen op de plantsoenendienst en niet op het budget voor sport. Beleidsrijk bezuinigen heet dat. Er is over nagedacht.

Bezuinigingen vormen voor politici een mooie kans om visie en daadkracht te tonen. Het college van burgemeester en de wethouders gaat daar mee aan de slag. Een lastige opgave. Je doet het namelijk nooit goed. Of je het geld nou afhaalt van het potje voor cultuur, milieubeheer, jeugdzorg of veiligheid, ergens zal het pijn doen. Gemeentelijke diensten, verenigingen en stichtingen doen hun uiterste best om het college van b en w te overtuigen van de noodzaak voor (extra) geld of subsidie. Probeer hen er maar eens van te overtuigen dat ze met minder afkunnen. Waarop baseer je die keuze? Gebruik je daarvoor gezond verstand? Of onderzoek van derden? Hoe vertaal je de conclusie uit dat onderzoek naar beleid? En hoe gezond is je verstand?

Uit recent onderzoek blijkt dat Purmerend in de top 20 van fijnste woonsteden van Nederland staat. Dat kan dan misschien wel wat minder? Bijvoorbeeld wat minder subsidie naar Clup Welzijn. Je kunt je afvragen of hun eetclubjes,  buurtbemiddelingsprojecten, gymnastieklessen en creatieve cursussen wel zo belangrijk zijn voor het welbehagen van de Purmerender? Feit is dat Clup Welzijn jaarlijks bijna drie miljoen euro subsidie ontvangt van de gemeente Purmerend. Dat is een heleboel geld. Belastinggeld.

Het zijn geen gemakkelijke keuzes die het college van b en w samen met de gemeenteraad moet maken. De kaasschaafmethode is al met al zo gek nog niet. Het is eerlijk en makkelijk uit te leggen aan alle betrokkenen. Dat is ook een vorm van beleid. Een slimme beleidsmaker heeft daar over nagedacht.

Column in Dagblad Waterland

Afgelopen woensdag verscheen mijn eerste column voor Dagblad Waterland. Eens in de vier weken zal ik een column schrijven over de politiek in de regio Waterland. In de week na plaatsing in de krant, verschijnt de column op DirkZijn.nl.

Over de politiek

Of ik een column wil schrijven voor Dagblad Waterland, over de lokale politiek? Goeie vraag! Ik haat de politiek en tegelijkertijd hou ik er van. Dat kan samen gaan, al dreigt soms het gevaar dat mijn frustratie de overhand neemt. Er over schrijven is dan ook niet zonder risico. Ofwel mijn woede neemt ernstige vormen aan, of de reacties op deze column zorgen voor nodige nuance. We zullen zien wat het wordt.
Maar waar zal ik eens over gaan schrijven? Over de dure Milky Way Bridge, of over het spotgoedkope bankje van de beroemde Purmerendse architect Mart Stam? Over het pontveer in Ilpendam – wat is dat toch voor een bijzonder contract dat de pontbazen met de gemeente Waterland hebben afgesloten? Of zal ik schrijven over de jachthaven in Purmerend, die er nooit komt? Of over de disco? Het zijn controversiële onderwerpen waar ik al de nodige verhitte discussies over heb gevoerd. Politiek leeft in de regio.
En tóch mis ik het publieke debat. Berichtgeving vanuit de gemeenten over belangrijke besluiten vindt altijd achteraf plaats, als het besluit al genomen is. Jammer, want in de regio gebeurt het: waar er gebouwd wordt en hoe dat er uit komt te zien, wordt besloten in de gemeenteraad; beleid dat door de landelijke politiek wordt vastgesteld, moet hier worden uitgevoerd. Het effect ervan is direct zichtbaar bij onze scholen, zorginstellingen en andere organisaties. De mening van de burgers is voor een goede besluitvorming belangrijk. Die mening vervolgens serieus nemen is van levensbelang voor de politiek. In Purmerend is de gemeenteraad zich ervan bewust dat burgers eerder bij besluitvorming moeten worden betrokken. Voor het onderwerp ‘verkeer in de binnenstad’ heeft de gemeente voor het eerst ‘van buiten naar binnen’ gewerkt. Het voorstel om burgers en organisaties actief te betrekken bij het proces van besluitvorming is door de gemeenteraad unaniem (34-0) aangenomen. Een stadsschouw, een enquête, een bezoek aan diverse organisaties in de binnenstad en een eindsessie met alle betrokkenen, moeten er voor zorgen dat de raad goed geïnformeerd een besluit kan nemen. Een goede ontwikkeling. Het geeft de burger moed.
Ik ga de politiek in Waterland volgen zoals ik de politiek nog nooit gevolgd heb. Suggesties voor het schrijven van deze column zijn van harte welkom.
Dirk Olsthoorn

Archief